maandag 29 juli 2013

De Carieb in Schotland

Vrijdag 19 juli – zondag 21 juli, Tobermory

Een spiegelgladde zee strekt zich voor ons uit. Heel klein beetje wind. We motoren tussen de eilanden naar de Sound of Mull. Groene heuvels aan stuurboord, kalere heuvels aan bakboord op Mull. Het is een zomers warme dag. De herkenbare veerboten van Caledonian MacBrayne kruisen onze koers.






 


 
De kleurrijke huizen aan de kade van Tobermory glimmen in de zon. Een plaatje uit een boek.

Afgelopen winter had ik niet durven hopen dat we zo binnen zouden varen. Nog een meevaller: we kunnen met z’n allen aan het ponton. Zonnetenten komen uit bakskisten en vooronders. Een Caribische sfeer maakt zich van ons meester. Luieren in de kuip. Rondjes varen met de dinghy. Morgen gaan we aan de wandel.

 Het Caribische beeld wordt vervolmaakt met uitzicht op een cruiseschip, waar de reddingsboten af en aanvaren met de gasten. Het ene cruiseschip is nog niet verdwenen of het volgende komt haar “lading” afzetten. Op de kant bij dezelfde opgang als ons ponton wordt een standje ingericht met bekertjes water voor de, meest oudere, passagiers. “For health and safety”, in deze temperaturen. Een crewmember, strak in het pak, staat een ieder te woord.

Het kwaliteitsverschil tussen de tenders van de verschillende cruiseschepen is overduidelijk. In sommige zie je mensen, die nauwelijks uit de voeten kunnen, opgepropt zitten met een dik oranje reddingsvest om hun nek. Geen gezicht en eerder vernederend dan veilig.
Zaterdag brengen we wandelend door, naar Aros Park. Een schitterende route langs de baai, door een bos met waterval, en vele, vele doorkijkjes op de baai, een fraai megajacht voor anker, visvijvers en de overkant van de Sound of Mull. Als we bij een kademuurtje pauze willen houden, worden we toegefloten: op een hogere rotspartij, onder de bomen, zitten An en Albert te genieten. We klauteren naar ze toe.

 
Aros Park bestaat uit een binnenmeer, bezaaid met waterlelies. We lopen de rondtoer en proberen een bospad de hoogte in. Het raakt steeds meer overwoekerd door brandnetels en dichte struiken. Ooit wellicht een wandelpad, nu houdt het op en gaan we hetzelfde half uur terug.


Aan het eind van de dag langs de Coop-supermarkt, zoals de rest van onze groep ook meerdere keren per dag doet, en we strijken nog even neer op het terras bij de haven. Grote bier en gefrituurde uienringen. Ijsjes voor de kinderen verkopen ze niet, maar kunnen Jules en Sivy gewoon in een klein zaakje even verderop halen en op het terras bij hen opeten. Geen probleem. De Australische uitdrukking “no worries” gaat hier in Schotland nog veel meer op.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten