dinsdag 26 juli 2016

We zeilen naar de West

Dagen achtereen staat de kompasnaald op 270 graden. Op papier 775 mijl te gaan. De log telt er 815 mijl bij. Toch af en toe stroom tegen en nog een beetje om gevaren.
We verlaten het vasteland Portugal met zon en weinig wind, na dagenlang een fluitende windkracht 6-7 Bft om de oren gehad te hebben in Cascais. 
In het 3e pop-up weertheater in een "uitverkocht" vergaderzaaltje van Marina Cascais had ik een paar dagen ervoor de trend laten zien. Bij vertrek N4-5 Bft en NNO 4 Bft de eerste 3 dagen. Dan een dag minder wind en dichter bij de Azoren NO 3-4 Bft beetje afhankelijk of je een windveldje kon pakken.
Azoren Hoog en Iberisch Laag domineren de 38 graden noorderbreedte.
Voorbereiding in het pop-up theater te Cascais
Uitverkocht theater
Woensdagavond palaver en steigerborrel om op een goede tocht te proosten. Kees van de Stormvogel mijmert dat dit zijn eerste borrel in z'n leven is waar hij mineraalwater drinkt.
Léon zingt een nieuw OceanPeople lied onder eigen gitaarbegeleiding.
Léon en zijn vertrouwde gitaar
Philip vraagt zich filosofisch af wat de oceaantocht met je gaat doen?
 
Paul neemt 't zetten van de spiboom nog 'n keer door op het voordek van Ralentir en Mjöllnir. Niet waarschijnlijk dat we dat op dit traject gaan gebruiken, maar beter nu dan nooit.
 
Dag 1 - donderdag:
om 9 uur gooien we los na een laatste weerupdate en laatste woorden van mij: "Geniet ervan. Neem je eigen tempo; het is geen wedstrijd."
Ook de kinderen zijn er klaar voor om 6 dagen op zee te gaan

We verlaten Cascais om 09.00 uur

Nog even tanken voor de Zeerob
Na de eerste uren trekt de wind aan tot een stabiele 5 Bft; zijn de golven zo'n 2 m dwars inkomend. We hebben 2 reven in het grootzeil en een puntje fok staan en lopen nog steeds ruim 7 knopen door het water.
We pikken geen paaltjes, maar het is toch redelijk vermoeiend. Vooral als we onze eerste zonshoogte metingen doen met de sextant. En dan vooral het daarna uitrekenen en tabellen werk.
Het is kunst- en vliegwerk met de boeken buiten, papierwerk en koerslineaal en passer. En dan elke 6e golf of zo een extra hoge. We zijn er zeker 2 uur zoet mee.
Bij het marifoonrondje om 1800 uur zegt Guido terecht "Astro macht kein Spass". Ook hij is in de weer met de sextant. 
Met al dat gedoe moet ik 2x overgeven en ook Jules en Sivy vullen een emmertje. Je moet wat overhebben om  het RYA Yachtmaster Ocean examen te mogen doen. We verzamelen op deze trip alle benodigde praktische data om komende winter het geheel af te ronden.


Zeil gezet met Cascais en Lissabon achter ons
Ieder neemt zijn koers
Eerste zonnetje schieten van de dag
Op afstand zien we een groep vissende dolfijnen.
Avondeten is summier en de dag vliegt voorbij.
Om 2100 uur komen de positieberichten van alle boten over de Iridium binnen.
De pingeltjes stromen binnen.

De eerste nacht gaat in, nog met zeilbroek en jasje aan.
Over een paar dagen is de maan helemaal vol. Als ik om 00.00 uur weer buiten kom kijk ik naar een heldere sterrenhemel. Ik hoor Paul het rondje op de marifoon maken. "Hier Paul op de Shaula. Eens kijken waar iedereen zit en hoe het gaat." Vertrouwde stemmen antwoorden.
Daarna gaat op kanaal 16 de "Filipino Monkey" ellende door. Volwassen kerels, ergens op de brug van een koopvaardijschip, die elkaar uitdagen met sexistisch taalgebruik en klankgebruik. En dan druk ik me netjes uit. Vreselijk irritant. Maar ook dat is niet anders dan 17 jaar geleden. 
Aan de horizon zie ik over stuurboord 1 rood navigatielichtje met me mee varen, de Felice.

Dag 2 - vrijdag 
Mijn 2e wacht start om 0600 uur tot 0900 uur. De zon straalt om half 7 geheel boven de horizon. Het wordt weer een warme dag.
Jules neemt mijn laatste half uurtje van de wacht over en zit alleen buiten. 
Sivy voegt zich bij hem om 0900 uur.
Ook nu gaat de ochtend razendsnel voorbij met verwerken van de positieberichten van de andere 12 schepen, het weer binnen halen via Iridium en dit vertalen naar een kort groepsbericht naar iedereen. Dit klinkt zo simpel, maar kost tijd (geen 4g snelheid), en moeite op een immer bewegende boot, en rekening houdend met het aantal posities in je bericht (anders wordt dit rücksichtlos afgekapt).

Jules en Sivy slapen vandaag nog veel.
De wind neemt in de loop van de middag wat af. Een rif uit de fok.
De golven worden lager en comfortabeler.

De Jules' uitspraak van de dag, naast me starend over de oceaan:
"Iedere dag is het voor iemand de mooiste dag van z'n leven." Geweldige uitspraak toch. Je wordt er meteen vrolijk van, voor die onbekende. En daarna volgt 'n gesprek welke dag onze mooiste was. Moeilijk een keuze te maken. Allerlei mooie herinneringen passeren de revu in de kuip.

In de middag "slapen" Paul en ik even binnen op de banken. Jules en Sivy nemen samen de honneurs waar, al kletsend. En de horizon scannend.
Er passeert welgeteld 1 vrachtschip om 1700. 
Bij het marifoonrondje om 1800 zijn we blij verrast als Frenk glashelder doorkomt. De Vlietstroom zeilt 40 mijl voor ons - zo'n 6 uur verschil. "Alsof je 1 mijl bij me vandaan bent", antwoordt Paul.
Op dag 2 kan het avondeten al uitgebreide vormen aannemen: pasta met groenten en saus en sla.

In de nacht naar dag 3 komt Sivy ook even buiten gluren in T-shirt en onderbroek: het is warm in de boot. 
De maan laat zich weer van haar mooie kant zien, af en toe verscholen achter een wolk. Het is rustiger qua golven. De wind is nu Noord 15 kn. We varen al 48 uur halve wind. Nu met volle fok, en nog 2 reven in grootzeil omdat de wind af en toe aantrekt. De snelheid blijft 6,5-7 knoop; erg comfortabel zo. Het gaat mooi. Onder de buiskap ligt een
grote zak snoep en ik heb net een Red Bull achter de kiezen. Dat mierzoete spul werkt echt! Het is best grappig hoe de eetgewoonten aan boord op dit soort tochten veranderd t.o.v. Het landleven. Thuis heb ik nooit een zuurtje, fruitella of zo iets dergelijks in een zak naast me liggen. Ook Red Bull kan dan geen aanslag op m'n glazuur plegen. 
Deze 2e nacht zijn we helemaal alleen. Geen lampje bij de buren.
Maar in een grote boog om ons heen zijn er nog minimaal 12 wachtlopers actief. 

Terwijl ik buiten muziek luister en m'n afspeellijst op spotify afloop, is 't binnen diepe rust met alleen een roodlampje bij de kaartentafel. De plotter staat uit. 't Is nog 500 mijl pal west. AIS overbodig tot er 'n lampje aan de horizon zou verschijnen.
De maan schijnt een smalle weg naast me. Om 03.00 uur zal de maan weer achter de horizon verdwijnen. 

De meeste boten varen voor ons. Ik voel me als een moederzwaan die de kuikens vooruit duwt met beide vleugels als een grote beschermende boog om hen heen. Na 15 jaar OceanPeople heb ik 't nog steeds niet afgeleerd bij iedereen aan boord mee te varen in gedachten.
De oceaan om ons heen

De 1-2 m golven rollen onder ons door. Af en toe een hogere erbij.

Het haar gaat al wat wilder zitten na 36 uur op zee.
 
Dag 3 
Schitterende zonsopkomst door de lagen bewolking heen. Het lijken wel 3 zonnen. De filmmuziek van Schindler's list in mijn oortjes. De viool gespeeld door Janine Jansen.
Geen levende ziel in mijn gezichtscirkel tot de horizon. Ook niet in de lucht.



 
We zitten met z'n vieren in de kuip vanochtend. 
Tussendoor komen de bekers Noodles naar buiten. Ook weer van dat voedsel wat thuis ontbreekt.
De dag schuift voorbij met ochtend- en middagzonnetjes schieten door Paul en mij en DVD kijken door Jules en Sivy.

De wind neemt langzaam af naar N4 Bft. 
Het GO Pro filmproductieteam is weer hard aan het werk. De editor ligt binnen een DVD te kijken. 

Na een paar dagen op zee onder deze stabiele omstandigheden verdwijnt een datumgevoel. Je gaat over op een 24-uurs ritme. Eten, zodra je honger hebt, communicatie met de andere schepen, logboek bijhouden, in tijdbrokken slapen, uitkijk houden, staren over zee, nadenken of juist niet. Een simpel leven en toch vermoeiend door de continue beweging van de boot.

Het is redelijk rustig varen; beetje scheef en af en toe een golf onderdoor van dwars.
Geen andere scheepvaart meer gezien.
VHF contact met Vlietstroom 50 Nm verder.
Alle boten krijgen we via relay onderling te pakken op de marifoon. Paul draait de squelch helemaal laag en het geruis en gekraak komt door de ether. Een stem is dan soms nog net te verstaan.
Quickgps via de Iridium GO werkt perfect: met 1 druk op de knop wordt een positiebericht gegenereerd.

In de nacht is nog steeds schuttingtaal op VHF 16 te horen; dan moeten we 1 serieuze oproep doen naar een vrachtschip op tegenkoers naar Lissabon. We krijgen geen gehoor. Zelfs op de DSC call komt geen reactie. Zit er niemand op de brug?!

Het klinkt saai, maar is t niet: weer een mooie nacht. Bijna volle maan.
70% bewolkt. Casseopeia en Grote  Beer zijn goed te zien.
Jules en Paul lopen wacht van negen uur tot middernacht. Sivy zit er ook bij tot 22.30 uur. Een warme avond.
Ik lig binnen in het midden en hoor het gezellige gekwebbel aan tot ik er dwars doorheen in slaap val.




Dag 4 - zondag
De wind zakt in, conform voorspellingen, NNO 12 kn. Snelheid-over-de-grond nog 5-6 kn.
Rustig doorzeilen.
Muziek in de nacht - weer Schindler's list viool Janine Jansen afgewisseld met Avicii. Met een volle maan en dan door t water glijden met die vioolmuziek hard is bijzonder! Geen lampje om me heen te bekennen. Nacht 3 lijkt op nacht 2.

Kompas dagen op 270 graden

Drukke dag: het weer binnenhalen - in 4 x email versturen naar groep.
Sextant Reading, later een noonsight (6x meting), allemaal douchen met de buitendouche en Pauls haar geknipt. Olaf vraagt later (nieuwsgierig of bezorgd?) in het marifoonrondje of Paul een foto kan sturen via de Iridium hoe het resultaat is geworden. Paul zegt dat dat een verrassing blijft tot Ponta  Delgada.
Ook bij Jules gaat de uitdunschaar erin.
Sivy krijgt nieuwe vlechten om een onontwarbare kluwe haar te voorkomen. 
We hebben de gennaker opgezet. 
Sivy ligt voor op dek te lezen met een e-reader. Jules ligt daar te relaxen met koptelefoon op. De gennaker fungeert als zonnescherm voor die badgasten.
Het teak in de kuip is te warm voor onze blote voeten.
Het zeewater is fenomenaal blauw. Sivy bepaalt haar nieuwe kamerstyling met de oceaanblauwe kleur van vandaag als bureaublad. De hoogslaper wordt turkoise/helblauw.

Jules speelt gitaar en we zetten de muziek hard aan in de kajuit.

We zien de Anne aan de horizon. Tot de aankomst van alle boten op de Azoren drijven de 2 Sentijns gezusterlijk de groep voort. 
Ook vanavond nog steeds marifoonconversatie rechtstreeks met de Vlietstroom: 80 mijl verderop. Ze loopt op ons uit.
Op deze rustige dag heeft de bemanning van de Vlietstroom het touw tussen de scheg en het roerblad uit kunnen halen door even overboord te gaan. Dit touw was een restant van een visboei met korven waar ze op de allereerste middag In terecht gekomen waren. Op 750 meter diep water verwacht je niet meer zo'n visboeitje te zien, waar we de hele Portugese kust mee geplaagd zijn. De boot, een zware Hallberg Rassy 48, kwam geheel tot stilstand door het obstakel. Zeker een uur zijn ze met messen in de weer geweest om de boel net boven water achterop de boot los te snijden. Een resterend deel kwam niet los. Het zat gelukkig (nog) niet in de schroef. Dan daar mee door zeilen.

De nieuwe kleur in Sivy's kamer: oceaanblauw













De wachtlopers zijn er klaar voor
Nacht naar dag 5:
Warm. Sivy en Jules lopen samen de eerste wacht. "Pap, ga jij ook maar slapen." Ik lig al plat. Paul knipoogt naar me en doet z'n ogen dicht "alsof". Sivy legt haar snoepzak gereed. Vaste rituelen pikken ze zo op.
Ze zien een vliegende vis en groepjes dolfijnen om de boot.
Ze zitten allebei aangelijnd in de kuip. Jules neemt de positie in van over de buiskap heen kijken. Sivy heeft de e-reader er ook nog bij. Jules heeft z'n muziek zachtjes op.
Sivy komt me nog zachtjes wakker schudden om naar de dolfijnen rondom de boot te kijken. Ik ben te diep weg om te gaan kijken - ik murmel wat maar kom niet bij bewustzijn. Paul zit dan ook alweer buiten bij de wachtlopers.

Een maan schieten met de sextant  is  ingewikkeld: de horizon is bijna niet te onderscheiden door de spiegels van de sextant. Het is deels bewolkt met mooie aquarel achtige wolkenwatten. Een vlakke zee. Motoren; de wind is ook gaan slapen. We horen wel dat de voorste boten alweer wind hebben.

Dag 5 - maandag.
vlakke zee in nacht; knobbelig in vroege ochtend vanaf 0530. Nog geen wind. Deining uit t noorden. Vanochtend vroeg een 1e zeilbootje, 26 ft, op tegenkoers. 

De lucht achter me kleurt zalmroze-oranje bij opkomst van de zon. Ook het water krijgt een warme gloed. Voor de boeg juist donkerblauw water.
Sivy komt me gezelschap houden buiten.

Jules roept Paul. Vreemd. Hij wordt wakker met vreselijke nekpijn. Slecht gelegen waarschijnlijk. Maar toch... Hij kan zich niet bewegen. Huilt van de pijn. Paul neemt na enige tijd toch op de marifoon contact met de artsen onder ons, Mia en Olaf, voor de zekerheid. Onze eigen conclusie wordt bevestigd.  Jules heeft geen koorts. 
"Gevalletje van acute nekscheefstand." Komt vaker voor op zijn leeftijd. Heerlijk, als je zo iets van een etiketje kunt voorzien. Om Jules gerust te stellen, die de conversatie op de marifoon angstvallig volgt, vraagt Paul of het binnen een paar dagen over is. Ja, maar niet vandaag. 
Nog "slechts" 180 mijl te gaan. 24 uur plus.
Paracetamol plus diclofenac 25 Mg . 
Hij ligt op zijn rug met kussens gefixeerd in Sivy's kajuit. Dvd speler erbij voor wat afleiding voor zo er dit werkt. Moeilijk drinken, eten, plassen. Improviseren. De bootbeweging ondergaat hij goed.
Om 1500 uur gaat het iets beter. Hij mag de 2e ronde pijnstillers. Een zeeziek kind is niet leuk. Een kind in pijn is veel minder leuk.

Ondertussen meldt Frenk via een tekstberichtje op de Iridium dat hij Sao Miguel in zicht heeft en dat het echt bestaat. Helemaal leuk. We hebben geen verhaaltje verteld. 

De Felice heeft walvissen gespot: een groepje potvissen. Ze zeilt 10 mijl voor ons. De potvissen komen onze kant op. Sivy schiet naar buten. GO Pro geïnstalleerd. Ze staat op de kuipbank uit te kijken, slaat een bijgelovig kruisje en trekt dan een "vind ik dit nou leuk"-gezicht . 'T lijkt een filmscene.
Helaas hebben de potvissen een andere afslag genomen en hun AIS signaal uitgezet.
Vandaag is het veel motoren-zeilen-motoren. Zeer mooie lucht met wolken omrand aan horizon. Warm. 
We voelen land.

Om drie uur hebben we het windveld te pakken wat n aantal voor ons al de hele dag hebben.
De Vlietstroom loopt maandagavond om elf uur de haven van Ponta Delgada binnen: pilsje!!

Op dat tijdstip word ik uit bed getrommeld om te gaan reven. Terwijl we bezig zijn, verschijnt Sivy in het donker van de kajuitopening "of ze ergens mee kan helpen?". We zitten daarna met z'n drieën buiten. 
Jules slaapt, gelukkig zonder pijn.

Mijn playlist is gereduceerd tot 4 favoriete nummers na 4 nachten. Meer de bombastische nummers die je hard kunt zetten. Met oortjes in en hoofd boven de buiskap, breed stand op de kuipbanken hangend op de buiskap lijk je harder te varen. Kop in de wind. En de wereld is van jou!

Tijdens Pauls wacht trekt de bewolking weg en neemt de wind af. Hij twijfelt al een half uur om mij weer wakker maken, nu om te ontreven. Het zeilt zo mooi, te mooi om de motor te starten. Hij besluit Sivy wakker te maken. Hij fluistert in haar oor of ze wil helpen. Ze hoeft alleen maar te kijken dat hij niet overboord valt, op dek bij de mast.  "Papa, je mag me altijd wakker maken  om te helpen. Je hoeft mama niet wakker te maken hoor!"
En ze kruipt weer terug onder haar lakentje. Het is net 5 uur.

Anderhalf uur later zie ik de horizon in het noordoosten weer kleuren van oranje naar wit-blauw, lichtblauw en uiteindelijk indigo pal boven me. 
Op 240 graden (in het zuidwesten) daalt de volle maan naar de horizon. 
Voor me, pal west, zie ik op een afstand van 36 mijl de eerste lichtjes aan de rand van het eiland Sao Miguel.


De kleurschakeringen in de vroege ochtend zijn geweldig.


Land in zicht: Sao Miguel, Azoren
 
Dag 6: we zijn er bijna!
Land in zicht en toch duurt het nog 4 uur voor we er langs varen. Zo'n ander gevoel dan op pad gaan voor een "lange" dagetappe van 50 mijl. 
Ik begin nu eigenlijk al met opruimen voor als we "zo" in de haven zijn.
Dichter bij het eiland trekt de wind aan en we maken een enerverende laatste dag naar de haven langs een schitterend groen eiland met hoge toppen en kleine nederzettingen met oranje daken.
En dan roept Paul op de marifoon: "hallo allemaal, hier is Paul op de Shaula. Het is geen 6 uur of 12 uur, 18.00 of 0.00 uur. Dit is niet het rondje op de marifoon. En ik hoef ook geen posities. De Shaula en de Anne zijn bijna in de haven en dat is een reden om de steigerborrel te beginnen. Over een half uur bij de Shaula." Een "yeah" klinkt terug. 
Iedereen binnen, iedereen blij, iedereen trots. We zijn op de Azoren!!



Laatste stuk is lekker actief zeilen

De vlaggen gaan in het want

De Anne naast ons voor Sao Miguel

Iedereen blij en vrolijk

Schipper Ernst en dochter José, deel van de crew van de Felice met frisse shirts ook bij aankomst
Een top oversteek
 

vrijdag 22 juli 2016

We zijn op de Azoren!

Dinsdag, 19 juli, zijn we allemaal aangekomen op de Azoren. Schitterend! Helemaal geweldig. Een bijzonder voorspoedige overtocht van Cascais naar Ponta Delgada op Sao Miguel, 805 mijl gevaren. 
Iedereen helemaal blij en trots. 
Details volgen :-). Nu eiland verkennen en bijkomen. 



woensdag 13 juli 2016

Portugal

Portugal is anders dan Spanje, zoals haast elk buurland verschilt. We zetten allereerst de scheepsklok een uur terug.
En moeten onze net geleerde Spaanse woorden weer vergeten. Hier kunnen we ook met Engels en Frans terecht.
Carlos, de havenmeester in Viana do Castelo, kent ons nog van 5 jaar geleden. Hij staat al klaar om het aanleggen te regiseren. We komen eigenlijk nagenoeg iedere keer in 1 trein binnen. Werk aan de winkel. 
De hoge voetbrug over de marina-ingang is al de rivier opgedraaid. We liggen met 6 schepen aan het ponton op de rivier zelf; 6 kunnen naar binnen.
Afhandeling van de formaliteiten is geheel veranderd tov 2011. Deze keer geen file van onze schippers in het haven/douanekantoor. Niets. Carlos had genoeg aan onze lijst van schepen. En we hadden nog wel iedereen gewaarschuwd dat het nu toch echt ging beginnen met de papierwinkel.

Op zee hadden we nog een vest aan; nu ontploffen we van de hitte. Ruim 30 graden in de kuip, om 16.00 uur.
De kinderen gaan met de net gearriveerde Tom en Istvan, van de Anne, naar het volle strand langs de rivier. Wij zakken onderuit.
's Avonds wandelen we door oud vertrouwd Viana.

De volgende dag begint goed. Onze buuv Astrid is jarig en Frenk heeft 4 kg taart besteld, met lagen cake, room, vruchten. Het achterdek en de kuip van de Vlietstroom wordt druk bevolkt en de 4 kg taart gaat toch een eind op!
De taart is verrukkelijk, van de plaatselijk bakker en niet van "op zee", zoals Frenk gister bloedserieus door de marifoon zei "Astrid staat taart te bakken voor morgen" terwijl de deining iedereen door elkaar schudt met 5 Bft van achter. Grapje.

De zo veel beschreven mist langs de kust pikken we mee op weg naar Portio. Een etappe van 6,5 uur, waarvan de eerste 1,5 in een kleine wereld. Op zee zien we een "witte regenboog" door de mistlaag heen. We hebben al veelvuldig contact met de staf van Douro Marina aan de overkant van Porto op Duoro River. 
De service is extreem hoog. We worden ieder begeleid met een havenmeester in de rib, en op de steiger staan 3 man gereed om te assisteren met de lijntjes. Daarna komt de "general manager" me begroeten met een familiair "hi Yvonne, had a good sail?".
Deze zijde van de rivier, de plaats Vila Nova de Gaia, staat bekend om alle wijnkelders van de grote Porthuizen. We hebben een bus geregeld voor een excursie naar Sandeman. 

Met aansluitend een toer door het oude deel van Porto. In de stad is het ruim 30 graden. Het is heet.

Op het grote plein zitten al veel mensen op de grond te wachten voor een groot scherm voor de voetbalwedstrijd Portugal - Wales die woensdagavond.
We zien de voetbalwedstrijd op grote tv schermen op de kade bij de marina.
Guido met Portugese vlag aan de pikhaak- als nou Duitsland maar niet van Frankrijk gaat winnen, dan moet hij, als Duitser, zondag kiezen of dekking zoeken. De menigte is uitzinnig blij met de 2 doelpunten. Het autogetoeter galmt zelfs vanaf de overzijde van de rivier.

De sfeer langs en op de Douro is formidabel: hoge bruggen, traditionele schepen varen toeristen op en neer het snelstromende water, vele terrasjes, hardlopers en lokale sportvissers op de boulevard. 
We wandelen donderdag de 4 km van de haven naar het centrum langs het water. Genietend van de woonhuizen, architectuur, en wijnhuizen op de steile heuvels.

In Porto zelf is helaas ook veel verval. Monumentale panden die leeg staan, soms op instorten, soms nog net bewoonbaar. Renovatie is deels gestart. 
Sivy en ik bezoeken de historische boekhandel Lello, al beroemd vanwege het interieur, nu nog meer dankzij het verhaal dat deze zaak 1 van de inspiratiebronnen voor JK Rowling was bij het schrijven van de Harry Potter boeken. Lello is naast boekhandel nu een ware toeristische attractie, mét benodigd entreekaartje. Geheel begrijpelijk. De draaitrap in het midden kan zó in de film. Gelukkig is de ontstaansvolgorde andersom. 


Paul en Jules hebben ondertussen hun missie "reparatie van een deurslot" opgepakt. In de Rua do Almada zou, volgens de watersportzaak, absoluut de oplossing te vinden zijn. Ze komen in een smalle straat met nog smallere pandjes die werkelijk vól zitten met spullen. En wel 1 specialiteit per zaak: de sloten, electriciteitsdraden, lampen, plastic dopjes, ... Alles in alle soorten en maten. Je krijgt een nummertje van achter de balie, een medewerker onderzoekt je probleem, loopt weg, de winkel uit, en een kwartiertje later krijg je de prijs te horen en hoe lang ze er mee bezig zijn. In ons geval: 1 uur, 2 man, 16 euro onkosten. "U kunt er op wachten." Dit voelt zo fijn!
Ondertussen zijn Sivy en ik ook die straat ingepraat en kijken we binnen bij een oudere kunstschilder (grijze stofjas, onder de verfspetters, klein brilletje op z'n neus, kalend hoofd) die direct achter een grote ruit in zijn atelier aan een portret werkt: Antonio Bessa. Alleen z'n naam is al artistiek.

Die ochtend waren we nog op de nationale tv: er werd een live uitzending verzorgd vanaf de kade recht voor onze boten, voor een ochtendprogramma op Portugal 1. Lena en Ernst werden in een lunchcafé verrast toen ze op de (overal aanwezige) tv ineens onze blauwe stagvlag en boten in beeld zagen. 

Ook bij vertrek uit Porto mist in de ochtend. De verwachting is dat deze optrekt kort na lunchtijd. Het blijft lang heiig. En dan eindelijk blauwe lucht en zon. Noordenwind 5 Bft mee. Weer plat voor het laken de nacht in. 
's Middags nog heel kort dolfijnen op bezoek: Ik lig op m'n buik op 't warme dek naar ze te kijken. De Zeerob heeft ze 2 uur om de boot gehad, horen we later op de marifoon.
Erik op de Hester geniet van een zonsondergang op de oceaan met z'n zoon Bert, die als verrassing met Eriks zus was aan komen waaien voor de nachttocht naar Cascais. Dat maakt het allemaal nog mooier!
Het is een donkere, koude, nacht, met 1 uurtje sterren en 1 vallende ster in mijn wacht. 
We zeilen rustig verder, met 2 reven in grootzeil en de boom in de fok. De golven rollen weer onder ons door en we maken af en toe een schuiver. 

In de ochtend komt de mist weer opzetten en neemt de wind af. Verraderlijk, als we Frenk op de marifoon horen melden dat er bij Cabo Raso 40 knopen wind staat. Op een klein stuk van 4 mijl zet de wind door van 14 naar 25 naar 35-40 knopen. Kaapeffect! Een gewaarschuwd mens....
Helaas was de Roboot al net daar en kreeg het grootzeil niet goed weg. 
In dit stuk trekt de mist geheel op, wordt het warmer en kan na afname van de wind naar 1 Bft het zeilpak snel uit. 
En dan in Cascais is het weer heet! 
De wind trekt na enige rust ook hier aan. We schommelen in de luxe marina, met een groot aantal restaurants direct binnen handbereik.
Jules hangt zoals gebruikelijk de zwarte fenders op.