dinsdag 21 augustus 2012

Croisière Bretonne 2012 - Binic - St. Malo

7 aug. - 11 augustus
Heel, heel rustig zeilen we met een zomerse zon uit de baai bij Binic. De vishengel met paravaan staat uit. Al snel hebben we beet. Jules door 't dolle! Hij mag zijn vangst op de marifoon melden aan Wim, van 777. Het blijft niet bij 1 makreel. Uiteindelijk haalt hij er 6 binnen, die 's avonds aan de mooring bij St. Malo in de oven gaan.

We hebben die dag de tijd: ook nu zullen we moeten wachten voor we de sluis bij St. Malo door kunnen, 2.5 u voor hoog water.

Als we een tijdje met een "snelheid" van 2 kn voortdobberen, starten we de motor. Na de majestueuze Cap Frehel kunnen we de zeilen weer hijsen cq ontrollen. Motor uit. Ik kijk met de verrekijker naar de toeristen op de kaap. Er staan er vast een paar ons in de gaten te houden.


We zeilen scherp aan de wind naar de aanloop van St. Malo, net niet bezeild. We zien Suede overstag gaan. Hè, we moeten Jan voorrang gaan geven. Jan is fanatiek zeiler, dan wij ook :-). We leggen de schoot aan bakboord gereed om ook overstag te gaan. We willen niet afvallen en meters verliezen door achter hem langs te moeten gaan. "ik denk dat we t net gaan halen om voorlangs te gaan", zegt Paul. Ik denk t ook, net. We kijken t even aan en sturen zo hoog en snel mogelijk. Dan klinkt op 88 " Shaula, bakboord!" met de stem van Jan, zonder verdere bekendmaking. Ja, dat weten wij ook wel. Netjes als we zijn, gehoorzamen we, en gaan direct efficiënt en haarscherp gestuurd overstag. We zeilen samen op, en wat blijkt achteraf (2 dagen later): het was bluf van Jan, want we hadden voorlangs gekund, ook in zijn oordeel, geeft hij lachend toe. Annemieke had dan ook aan boord uitgeroepen " Jan, toch". Maar , we hadden een mooiere slag te pakken. Ach. Goed gezeild!

We genieten met volle teugen van de "oude", na de 2e WO geheel herbouwde, binnenstad Intra Muros. Er heerst sfeer, het is lawaaierig met mensen, tikkend bestek op volle terrasjes, muziek en zang, gejoel van de hoge duikplank bij t strand aan de noordkant van de muur. Zomer. Laat op. Om  half 12 's avonds pikken we nog een terrasje na een late stadswandeling over de muren, samen met de crew van Vito Nova.


De racevloot van de Transat van  Québec - St. Malo is een paar dagen geleden aangekomen en ligt ter bewondering in de binnenste haven.

Voor nummer 1 in 11 dagen de Atlantische Oceaan over: wow, da's een gemiddelde van 260 mijl/ dag. Solo.




woensdag 15 augustus 2012

Chillen in de Seine Baai

Maandag 13 aug - dinsdag 14 aug. De nachttocht van Cherbourg naar Duinkerken.
Afgelopen nacht heb ik de blog bijgehouden. (Foto-)Verslag van de heerlijke tijd in Binic - St Malo en Jersey volgt later.

Maandagmiddag 1700 uur. We zeilen fantastisch; Michel Fugain's "Une belle  histoire" schalt in mijn oren. Super Franse sfeer. Shaula danst over de golfjes. Ik dans mee en gooi mijn hoofd in de wind. Wie nu niet geniet is geen zeiler. Mijn lijf neemt alle energie met volle teugen op. Jules en Sivy spelen binnen voetje van de vloer en klimmen van keukenblad via  het kookeiland naar de kaartentafel. Via de bank achter de mast door naar de lage kant. Een rondje om de wereld noemen ze het. Paul filmt de wereldreis.

De wolkenlaag is lichtgrijs. Daartussen schijnt de zon en piept blauwe lucht te voorschijn.
We zeilen 60 graden aan de wind, 'n kleine 4 Bft. 7 knopen door t water, knoopje stroom mee. Geweldig. Wil je een Seine Baai scenario, dan is dit het.

Paul en Sivy koken, tortellini met zalmreepjes, tussendoor swingen rond 't aanrecht met harde muziek terwijl we Crossborder en Fifteen op de marifoon horen bakkeleien wie die ferry Mont St Michel naar Le Havre zal rammen. Als je al onze AIS-en en echo's op de plotter/radar ziet, weet ik zeker dat de kapitein op de brug van die ferry achter z'n oren zal krabben en op minimaal een mijltje afstand zal passeren.

Om half 1 's nachts luister ik naar Birdy, Skinny love, en zie de regen in het schijnsel van 't witte heklicht. Het is warm , zwaar bewolkt, zeer goed zicht. Ik zie de lichten van  de kustlijn bij Dieppe in de verte.  Onder de buiskap heeft het iets knussigs, zo met die regen. Een rustgevende stilte, een serene sfeer, ondanks 't motorgeluid van Shaula. De wind is afgenomen tot 8 kn ZW.

Nog 4 mijl naar de 10.000 op de log. Ik heb de opdracht iedereen aan boord wakker te maken.

We varen met z'n allen dichtbij elkaar; ik zie een rij groene boordlichten met stoomlicht aan bakboord van me. Een geruststellende gedachte dat je weet wie dat zijn. Het marifoonrondje geeft me een indicatie wie daar samen met mij deze cirkel op zee bekijkt.

Nog 3 mijl.

Ik ga zo de Champagne gereedzetten. Een half glaasje vannacht, de rest morgen bij aankomst.

Claire van de Joie de Vivre roept op 88 dat ze geniet van de oplichtende zee. Ik verstoor vast slapende crew maar antwoord dat ik de nacht ook zo prachtig vind. Hoeveel wachtlopers zouden nu ook over de reling kijken ?  Morgen overdag is deze sfeer weer verdwenen, maar in alle geheugens opgeslagen.

23.15 UTC, 01.15 NZT: 10.000 mijl verschijnt op de log. Het lijkt wel Oudjaarsavond. Jules en Sivy slaapdronken uit bed gehaald, fles en glazen staan klaar. Ook Paul uit zijn slaap gehaald. We tellen samen af, onder de buiskap met regendruppels er buiten. Joooooo! Sivy giet samen met Paul champagne over Shaula, als dank voor bewezen diensten.

Iedereen is weer te kooi. Ik zie op de AIS 1 zeilschip op tegen koers onze boten passeren, en zie dat ene rode lichtje verschijnen. Doet me denken aan de 300 (!) boten op tegenkoers vorig jaar in de nacht naar Cowes, wij komende van La  Coruña. Zij op weg naar Fastnet Rock, racend.

Over enerverende momenten gesproken.

Na een paar gouwe ouwe dancetracks sluiten The Piano en de Nederlandse Birdy, Anna Verhoeven, mijn wacht af.

Maar voor ik me in een slaapzak kan wurmen, moeten we wijken voor een slapende/eigenwijze ( * doorhalen wat niet van toepassing is) visser, die niet uitluistert op 16 en ook niet reageert op een selective DSC call vanaf Shaula.

Jules had de eerste wacht meegelopen. Sivy heeft het de helft van de tijd volgehouden. Jules zit alle AIS-en te bekijken. Hé, bij de AIS van de Yulunga: "Pap, die is vergeten z'n lengte in te voeren." Een tanker wordt nauwlettend in de gaten gehouden. Paul had aan het begin van hun wacht weer alle veiligheidsmiddelen doorgenomen en wat te doen bij mob.

Vroeg in de eerste daglichturen neem ik m'n plaats weer in. Fok kan ingerold, wind nu te weinig om nog effect te hebben. Toerental verhoog ik naar 1800. Het is "soort van saai " en toch ben ik maar al te blij dat er geen 5-6 Bft uit de westhoek staat met dreigende onweersluchten. Of dichte mist. Het kan zoveel slechter zijn hier. Thank you. Merci beaucoup. Iedereen veilig over de Seine Baai loodsen, dat is t doel. We lopen ver voor op schema. Zo dadelijk stroom mee naar Cap Gris Nez.

Ik ga maar weer eens scrollen door m'n iPhone muziekcollectie.

Paar uur motoren verder worden we net voor Gravelines opgeschrikt door een piratenboot die recht op ons afkomt, met veel stampij. Sivy en ik zien vier kwaad kijkende duistere figuren met piratenhoeden op. Ze zwaaien met hun vuisten wild in de lucht. Wij schreeuwen en gillen terug: nemen een "New York attitude" aan. Ik schiet naar binnen en graai de toeter te voorschijn. Wacht maar, wij laten ons niet kennen. De piraten zien natuurlijk alleen 2 weerloze vrouwen, maar onze mannen zitten verstopt in het achteronder, uh, in de douche om precies te zijn. Ze staan te badderen. Jules is net klaar en ik roep om versterking in de vorm van zijn pijl en boog. Na wat heen en weer dramatisch toneelspel, schiet Jules daadwerkelijk een pijl richting de piratenboot, nu ontmaskerd als Vito Nova. Helaas, net mis en de pijl duikt in het water. Ondertussen roept opstapper Jo om hulp uit het luik in hun vooronder. Gegijzeld... Nog maar een kleine 12 mijl naar de veilige haven. De eersten zijn er al om half 3 binnengelopen; zij kunnen versterking bieden.


zondag 12 augustus 2012

Potluck in Binic

Maandagavond staat in het teken van de Potluck.
Een ieder bedenkt een lekker gerecht en stipt zeven uur 's avonds wordt de steiger gevuld met bijzondere geuren en kleuren. Fantastisch.
Paul is de steiger vandaag niet afgeweest: hij is de hele middag bezig geweest met zijn befaamde pindarotsen. Amandelen worden geroosterd, ongezouten pinda's daarna. Cornflakes en rozijnen bij het mengsel. Chocola au bain marie. En rotsen bouwen!
De jeugd krijgt er al vroeg notie van. Enzo van de Bon bini kent dit van vorige Adventure Cruises, en is niet weg te slaan bij Paul zodra het moment supreme zich aandient. "Enzo, jij krijgt de hoogste eer: jij mag als eerste er een pakken." (wij hebben er zelf 's middags ook al een paar geproefd.....). De rest van de tieners loopt achter Paul als bij de rattenvanger van Hamelen. Alsof ze nog geen eten hebben gehad die avond.
De bijbehorende koffie en cognac staat gereed op een tafeltje en binnen een paar minuten zijn de bakjes pindarotsen leeg. De brownies van Diana nemen ook gretig aftrek.
Maar wie wat bewaart heeft wat... Ik had 1 bakje pindarotsen in de plastic tas op de steiger laten staan/verstopt, dus na een half uurtje maak ik nog een paar mensen gelukkig.

Nieuwe trend in watersportland?

De zeilklompen van Jaap van de Pieterman

Het getij bepaalt

Zondag 5 augustus, Paimpol - Binic.
Met z'n 26-en uit Paimpol. Het blijft een indrukwekkend gezicht.

De Cote d'Armor is bijzonder mooi.
De gelijkenis met de Engelse kust van Dartmouth naar Falmouth
is groot.

We liggen voor anker bij St. Quay-Portrieux, te deinen op de golfjes zoals in de Carieb, na een heerlijk zeiltrip vanaf Paimpol vanochtend.

Ik heb met uitgeleefd met film- en fotocamera. Zondagochtendwedstrijden en zeilscholen met open bootjes zijn bezig langs deze kust.

De Wink, Dame Bleue, Perla, Bull, Pharousa, Windfall en Triple Seven houden ons gezelschap, hier op 10 m waterdiepte bij aankomst. Vlietstroom en Baij Baij liggen een mijltje terug voor anker. De rest heeft gebunkerd in St. Quay en bekijkt het plaatsje.

Het water gaat nog flink zakken de komende vier uur.

Een onweersbui trekt in de verte voorbij. De dag begon onbewolkt, maar langzaam komen de witte watjes aanzetten en rijgen zich aaneen tot dikke dotten, met her en der dreigend grijs erin. De wind is vlaggerig.

Jules heeft de vishengel gereed staan, maar vangt voorlopig niets. Sivy schrijft de ansichtkaarten naar opa en oma's.

We kunnen pas vanavond rondom hoog water de haven van Binic in.

In een groep gebeurt altijd wel wat. Windfall meldt dat ze het anker verloren hebben: de lijn tussen ankerketting en de boot is geknapt. Ze gaan richting haven. Duikers zoeken naar het anker, helaas zonder succes.  
Mime van de Vito Nova speelt met plezier assistent-havenmeester in St. Quay.

In de avond kunnen we in colonne de sluis van Binic door. Muziek galmt ons tegemoet. "Jee, muziek." Zullen we 180 graden draaien en weer voor anker gaan.... We gaan zelf borrelen en kletsen met de buurboten in ons rijtje, dan valt de punkmuziek minder op. Voor de zekerheid even bij de havenmeester gecheckt of dit festival vanavond is afgelopen. "Ja", is het antwoord. Pfff.

Het grasveld voor Paimpol

Vrijdag 3 aug. Paimpol 

De 2 dagen in Paimpol worden gekleurd door het Fete de Vieux Greements. Het aantal oude boten valt tegen; het zijn er absoluut zeker geen tachtig, het beloofde aantal. De drukte is er niet minder om. We lopen langs de kraampjes met sieraden, steigerende paarden met elfjes erop, handgemaakte leren armbandjes, beschilderde theepotten en meer van dat spul. Waar wij met plezier neerstrijken is de tent met houten tafels en lange banken waar je 6 oesters en een plastic bekertje witte wijn krijgt voor 6 euro. De decadente variant van de hamburgertent bij festiviteiten.



De overweldigende aanwezige muziek wordt soms gewaardeerd, dan weer met de gedachte "mag het 10 decibel minder" tegemoet getreden. De tweede avond zeggen we dan ook om vijf voor twaalf: "zo nog vijf minuten", maar de laatste band kan er geen genoeg van krijgen en blijft toegiften geven. Ik hoor de zanger toch echt meermalen "au revoir" roepen. Als zijn begeleidingsband stopt, gaat hij gewoon door. Zijn eigen "five minutes of Fame". Au revoir, à bientot, applaus, meer, meer, meer, ... Hij lijkt er maar niet genoeg van te krijgen. En dan is het ineens muisstil. Zo die kan weer naar huis. 

In Paimpol worden vele klussen gedaan. Zo haalt Paul de lieren op de Kendix uit elkaar om te smeren en veertjes te vervangen, Anton van de Wink helpt met zijn set boortjes  de Crossborder om de stopper op de mast te vervangen. Fifteen is op zoek naar de juiste zekering voor de ankerlier, die nu 2 keer kapot is gegaan met nadelig bijkomend effect dat de startonderbreker dan ook in werking treedt: en wat je echt wel wilt in zo'n situatie is je motor kunnen starten. Bij de haven is een grote mallepietje watersportzaak, overvol met nautische snuisterijen, maar weinig echte benodigdheden.

Vandaag heeft het winkelpersoneel zeker 50 Nederlanders in de zaak: een record.

Paimpol ligt op de kaart aan het eind van een "grasveld". Valt het echt helemaal droog? Ja, het valt echt helemaal droog!
 


maandag 6 augustus 2012

Thema: Wachten op voldoende water


Woensdag 1 aug. Treguier
Woensdag in juli en augustus in Treguier betekent: ' s ochtends naar de markt, die in de slingerende straatjes naar de markt is opgesteld, en ' s avonds naar het muziekfeest op de markt bij de kathedraal.
We kopen verse groente, Franse droge worst in 4 smaken, olijven in 2 smaken, 12 oesters, een citroen en een handvol grote garnalen, 2 koekblikjes als souvenir, en een extra stokbrood. 
Tijdens een regenbuitje ' s middags, komt het oestermes op tafel, 2 glazen witte wijn, en we leven als God in Frankrijk. Sivy zit vol overgave de grote garnalen te pellen en keurt ze goed. We bewaren er een paar voor Jules die zich ergens op een boot/steiger bevindt. De oesters zijn perfect.
Het verval is hier enorm. De trap naar de wal staat onder helling van zo'n 50 graden bij laag water.
MareVista wordt vriendelijk verzocht naar de buitensteiger bij ons te verkassen, want de havenmeester vreest voor zijn kleine zijsteiger als de stroming op zijn sterkst is. Zo'n trap is wel bijzonder handig voor een groepsfoto. Hoe krijg je anders 80 man een beetje op de foto. Voor de zekerheid zullen we later er nog wel een maken....

In juni heb ik regelmatig gehoopt op een echte zomeravond: laat op straat, midden op een plein met vrolijke mensen, hooguit een dun vestje extra aan, meedeinen op de Iers/Bretonse volksmuziek, mooi verlichte gevels. "Your wish is my command."  

Donderdag 2 aug. Treguier - Paimpol
Hier beginnen de kortere etappes, waar we degelijk rekening moeten houden met het verval. De windvoorspelling van 4-5 bft en mogelijke onweersbuien zorgen voor de beslissing dat we niet gaan overnachten achter ons anker bij Ile de Brehat. Hoe spijtig dit ook is. We gaan, na een tijstop, door naar Paimpol. We wachten op het rijzen van het water tussen Brehat en Lezardiex.
Op de rivier Le Trieux liggen we perfect voor anker. Tegenover ons oefenen een zevental kielbot van een lokale zeilschool. Flinke vlaggerige wind en de stroom kentert.  
Paul loopt het rijtje af. Deels voor anker en aan moorings.
De oever lijkt enorm op die van Helford River aan de Engelse kant. Vandaag zo'n 10 meter verval. 
We arriveren rond laag water en zien we oesterbedden op de oever.
Onze vloot trekt aandacht, blijkt als we een dag later een tweet ontvangen van een Fransman uit Paimpol, die erg geïntrigeerd was van onze manoeuvres rond Brehat. Hij google-t op onze site en wil een zeezeilcursus komen doen.
De stroming op de rivier en ten zuiden van Brehat zorgt voor forse wervelingen. Je wordt zo opzij gezet. 
Zeer gedisciplineerd gaan we in een lange colonne de ondergelopen vlakte van Paimpol op. De sluisdeur staat vanaf 7 uur gewoon open, dus kunnen we zonder schutten door. Wel zo handig. Dus, we reduceren met z'n allen snelheid zodat we keurig exact op gewenste tijd aankomen. De grote boten eerst, en de havenmeester in z'n bootje wijst ieder zijn plek. In no time liggen we vast, in rijtjes van 4, "en couple". De buitenste krijgen een lijn aan een mooring, niks geen gedoe met lijnen naar de kant. Vele cameralenzen op de sluis en in de stad hebben alles geregistreerd.
En als je dan aan een mooie brede steiger ligt moet je het moment grijpen voor een steigerborrel. En zo geschiede..

Weerzien in Treguier

Maandag 30 juli - Naar Treguier.
Vroeg op. En nu al uitzwaaiers op de kade. Een deja-vu bekruipt me: Jan en Sabine van Montanara zitten met camera gereed op het einde van de pier. Onze oude Shaula is zo ook al op de foto gezet door hen aan het eind van de Croisiere Bretonne XL 2008. We zwaaien uitbundig.
Ik geniet van een heerlijke zeiltocht, bezeild, naar de Franse kust. We hebben mazzel: de wind zit net niet te erg in de zuidhoek, dus we kunnen hoogte maken met extra hulp van de westwaartse stroming. In 2005 zat ik op ditzelfde traject, meer stampend tegen hogere golven, binnen borstvoeding te geven in een schuinhangende boot, half zeeziek, in klammig zeilpak. En dan ook nog tussendoor, alsof er niets aan de hand is, de marifoon beantwoorden, Sivy krijsend van de honger achterlatend. Nu zijn t andere tijden. Er staan dwarsgolven, op zich niet te erg, maar ben je bevattelijk voor zeeziekte, dan is t raak vandaag. En dat geluid horen we op diverse boten bij t marifoonrondje. Ben je niet zeeziek, dan is t een dag van puur genieten.




We lopen de schitterende Cote d' Armor aan. Rotsen, standjes, kleine boeien en de grote La Corne markeren de ingang van de rivier Le Jaudy naar Treguier. We komen veel vroeger aan dan op papier gepland. Het liep zo heerlijk. Jean-Jacques vaart al rond in zijn bootje om schepen die in de boxen tegenstrooms passen naar binnen te loodsen. We hebben wind en stroom (1,5 - 2 kn) mee, dus de boten aan de buitensteiger kunnen nog niet aan leggen. Ze zouden niet voldoende kunnen afremmen.
Ze kunnen wachten aan de steiger midden op de rivier.
Paul spreekt de burgemeester op onze steiger. Onze invasie trekt zelfs zijn aandacht. Hij heeft namelijk net een plan goedgekeurd om volgend jaar alle palen te vervangen en een lange steiger erbij te plaatsen in de lengte van de steiger om plaats te gaan bieden aan grotere schepen en groepen zoals wij.


"Jean François, wat goed je te zien." Smak, smak op elke wang. De Hiswa te Water 2010 schept een band : we lagen naast elkaar met onze schepen, de Sentijn 37IQ en de Boreal 44. Samen promootten we onze boten en dronken na sluitingstijd een glaasje bij elkaar in de kuip. Beiden zijn we reizigers en botenbouwers.
's Middags brengen we een bezoek aan de werf van Jean François. Een aantal deelnemers is ook geïnteresseerd hoe zo'n aluminium jacht gebouwd wordt. Jean François vertelt ons de filosofie achter de Boreal: je moet het zien als een landbouwwerktuig, een tractor. Het moet lang mee gaan, weinig kosten en gemakkelijk te repareren zijn. Een vertrekkerschip in optima forma.
Dat dit werkt blijkt wel uit het feit dat er 4 schepen in aanbouw zijn. 




De vragen gaan over snijpakketten, plaatdikten, koudebruggen, schilderwerk, etcetera. Dit is "kostje" voor ons bootjesmensen!

vrijdag 3 augustus 2012

Fantastische kliffen op Guernsey

Zaterdag 28 juli St. Peter Port

We liggen naast een motorboot, een Fairline, uit Southampton. De schipper lag onverwachts in het ziekenhuis met een infectie en komt vandaag naar de haven om, met een laatste antibiotica boost in zijn lijf, zijn boot over te varen richting huis. De vrienden aan boord mogen niet schipperen ivm de verzekering, schijnt. Dus wij blijven op en rond Shaula tot we een teken van verkassen krijgen. Iedereen doet langzaam aan, wij ontbijten in de kuip en kletsen her en der. Checken hoe het gaat met Anita, op de Triple Seven, die gisteren een gekneusde rib heeft opgelopen met een lelijke val op de kajuitingang. Het is pijnlijk, maar ze kan (en zal) bewegen. Dan maar morgen met een huurauto over het eiland crossen i.p.v. een wandeling. 
De kinderen zwerven op de steiger en boten. Het eerste handwasje wordt gedaan en opgehangen in de zon. Onze wireless soldeerbout gaat naar de Pharousa en Paul kijkt nog even bij de Kendix of het marifoon/AIS probleem met zenden al opgelost is. Er is niet echt een oorzaak te vinden.
Na de middag lopen we ons favoriete wandeling, langs de haven en het kasteel de kustroute naar Fermain Bay voor een late lunch en verder naar de zuidoostpunt van het eiland bij St. Martin's Point, met het kleine witte vuurtoren. Deze wandeling van enkele uren loopt deels door bos. Het uitzicht is geweldig. Kliffen, baaien met bootjes voor anker, de goudgele zandstranden van Herm in de verte, palmbomen, twee Cruiseschepen voor de ingang van  St. Peter Port. 
We nemen de bus terug naar de stad, het is ondertussen al tegen 7'en.

Ik en Sivy krijgen een demonstratie van Mon Vieux'  neerklap-spiegel en we bedenken dat dit een ideale plek is voor een groepsfoto van de kids. Zo breed en 2 niveaus: past met gemak voor 14+ .......

Zondag 29 juli. St. Peter Port
De dag begint met regen. Goed voor de plantjes zullen we maar zeggen, en Floris Kabinski krijgt gratis verversing van zijn water.
 De steiger raakt verlaten. Autoritten, met de bus het eiland rond, naar Sark, en wandelen. Ik besef dat ik sommige mensen deze dagen niet eens gezien heb. Iedereen is lekker bezig met zijn/haar eigen programma.
Wij besluiten niet naar Herm te gaan, te bewolkt op dit moment. We pakken de bus en wandelen verder waar we gisteren gestopt zijn: het coastal path aan de zuidkant van Guernsey. Sivy zal en moet op een kiezelstrandje gaan zwemmen. Bikini en handdoek zaten in haar rugzak. Wij komen niet verder dan schoenen uit; het water is ijskoud. Op de stenen is het warm. We kijken uit over zee naar zeilboten die de baai passeren. Met moeite gaan we verder, nog een stuk door een bos.
Omhoog klimmend naar de weg waar we bij witte letters"BUS" op het wegdek gaan staan.
Ik heb de bustijden bij en kijk de zondagsdienstregeling na. "Jongens, hij komt pas over drie kwartier voorbij. We lopen door naar de volgende halte." Zo gaan we op pad, een oud mannetje met een wandelstok passerend. Drie stops verder en drie keer stuivertje wisselen met het mannetje, die steeds vriendelijker lacht, besluiten we maar helemaal door te lopen naar St. Peter Port. Berg af naar zee, en "Sivy, Jules, een ijsje als beloning in de stad." 


's Avonds horen we alle verhalen van Jaap en Ali van hun trip naar Spanje, de Ria's, waar zij vorig jaar tijdens de Azoren reis verliefd op werden. We hebben net gegeten en zitten bijna aan de koffie als Marianne van de Windfall langs komt, met de ons bekende woorden "we hebben een probleem.....". Jaap zegt mooi: "dat gaan we oplossen, maar we drinken nog ff ons bakkie." Er zit een lijn om de vaste schroefas gewikkeld, wat Marianne, gelukkig vandaag, in het heldere water in de haven zag zitten. Beter nu dan morgenochtendvroeg bij vertrek, waar we rekening te houden hebben met de waterhoogte op de drempel  , die ervoor zorgt dat er water in ons ligbad blijft staan. Paul doet zijn duikpak aan, pakt zijn snorkel en mes en gaat onder boot. Het euvel is zo verholpen. En wij zijn een heerlijke fles wijn rijker.