vrijdag 14 augustus 2015

White Party en meer

We arriveren met het begin van Cowes Week op het Isle of Wight. 5 tot 7 dik liggen de wedstrijdboten gereed voor de strijd van morgen. Van klein tot superyacht. Een bezige boel. En wij varen rustig verder de rivier op, naar ons favoriete plekje bij de Folly Inn.
Dave heeft weer een steigerdeel voor ons vrijgemaakt. Uiteraard gaan we op de avond nog met de watertaxi naar de overkant. Eten bij de Folly. Als vanouds bestellen aan de bar. Het is al donker als we de rivier weer terug oversteken, naar stille boten op een rij.

Zo zonnig en fantastisch zeilweer het zondag was, zo miezerig en windstil deze maandag. Maar, ik heb t voorspeld: tussen 16.00 en 18.00 uur wordt het droog en hebben we een mooie avond voor de White Party op de steiger. En zo geschiedde...
Een middag in Cowes, door de winkelstraat, bij de stands van Cowes Week inclusief de promotietent van Oman, kijken naar het wedstrijdveld in een grijze laag, even stil staan bij de kanonnen en de Engelse Upperclass bij de Royal Yacht Squadron.

Met 2 watertaxi's terug, met elk 12 passagiers en Paul danwel ik als "crewmember" in de stuurhut, naar de OceanPeople-steiger. Dave toont z'n witte sokken: "geheel gereed voor jullie Party". Om half 7 worden de BBQ's opgesteld en komt iedereen in het wit de steiger op, terwijl de lucht blauw wordt, een zonnetje nog te voorschijn komt en de wind blijft liggen.
Voortreffelijke omstandigheden voor gezellig eten, drinken en dansen!
De waterpolitie zwaait vrolijk terug: gekke Hollanders en Belgen, die de steiger laten doorzakken. All dressed up in white.

Om 6 uur 's ochtends verlaten we de  River Medina, in de regen. Cowes is nog in diepe rust. Een lange dag, op de motor, naar Beachy Head en Eastbourne. Een "gloomy" dag qua weerbeeld, niet qua stemming. 

In Eastbourne liggen we in de riante boxen van de North Harbour. En hebben hier een zonnige havendag, met harde noordoostenwind. We wandelen de lange boulevard af en pauzeren bij zo'n typisch Engelse kustplaats-viersterrenhotel. Een wit statig gebouw met de nationale vlag in de mast.

Onweersvoorspellingen, met aanhoudende noordoostenwind, zorgen voor een tweede havendag. 
In de vroege donderdagochtend dondert het al in de haven. Hevige regenval volgt. Om 11 uur 's ochtends doe ik het licht in de boot weer aan. Groen ziet het buiten. Weerlicht en donder boven ons. Blij dat we niet op zee zitten.
In de middag wordt het warm, broeierig, zonnig. Iedereen komt weer tevoorschijn.
Omdat het einde van de reis nadert, begint het afscheidnemen een beetje. We worden tijdens de borrel bij de Sovereign Harbour Yacht Club verrast door een optreden van Agnes met een zelf geschreven lied, muzikaal begeleid op haar harp! Geweldig. 

Wij zingen het refrein mee en luisteren naar de zachte klanken van haar instrument. In het lied zien we onze reis terug en komen de gezellige momenten samen aan bod. De harp is een "bootformaat" exemplaar, goed ingepakt tegen beschadigingen tijdens het varen. 
De gitaar die bij ons aan boord lag, is niet veel te voorschijn geweest. Een blokfluit op Le Tournesol was hetzelfde lot beschoren. De mondharmonica van Ruud is op de steiger geweest bij Ans verjaardag. 
De jongste telg van de groep, Toin, speelt in de jachtclub een stuk op de piano. 
Volgend jaar zullen we de muzikale talenten vooraf bij elkaar brengen.

woensdag 12 augustus 2015

Zonnige dagen naar Isle of Wight


Perfecte wind naar Isle of Wight.


Dansend over Het Kanaal.

Na 2 dagen wachten tot de lagedrukgebieden ons niet meer dwarszitten, gooien we vrijdagochtend los voor de Oversteek. Nog net in het donker op weg naar het Chenal du Four waar het tij al mee loopt. We worden naar het Noorden "meegesleurd". De 4 meter hoge deining van de afgelopen dagen is al gereduceerd naar 2 meter. De wind heeft helaas eenzelfde reductie doorgemaakt en we motoren richting Engeland. Het is een wolkenloze zonnige dag met een lange oceaandeining. Met muziek in de oren is het super genieten. Je hoort de motor niet meer en ik verbeeld me of ik weer een oceaanoversteek aan het maken ben. Als ik naar bakboord kijk zie ik geen enkel schip tot aan de wijde horizon! Zal ik even de stuurautomaat bakboord uit laten gaan, richting La Coruña? Hoe snel zal dat opgemerkt worden door de rest...
Ik dans, Paul danst, Jules doet mee en Sivy....slaapt vrolijk verder. Ondanks het motoren een heerlijke overtocht. De heldere nacht zorgt voor een formidabele sterrenhemel met de Melkweg goed zichtbaar. Om 01.00 u komt de maan als een vlammend zeil aan de horizon te voorschijn. De grote vaart passeert voor en achter ons, komende uit de verkeersscheidingsstelsels. 
We temperen iets in toerental om met het eerste daglicht Dartmouth aan te lopen. We ruiken het land. Een heerlijke zoetige bomenlucht. We varen tussen de beboste kliffen naar binnen, de rivier op. Dartmouth en het tegenover gelegen Kingswear moeten nog ontwaken. De zon belicht de bovenste rij huizen van  Dartmouth al. Ons ponton verwacht ons. 
Zodra we aanleggen, komt de eerste vraag van de buurboot: "biertje?". En zo zitten Anton en Paul om half acht in de ochtendzon aan het bier, met sigaar. Kees van de Stormvogel vindt dat eigenlijk wel een goed plan. Ook daar klinkt het pssst van een bierblikje dat opengetrokken wordt. Daarna volgt de koffie en ontbijt met eieren.
We genieten vandaag van elke minuut in Dartmouth. Door het instabiele zomerweer van de afgelopen dagen gaan we morgen alweer door naar Portland.
Met een grote groep stijgen en dalen we over het kustpad naar de zeeverkeerspost, met klassieke vergezichten over de baai voor Dartmouth.



woensdag 5 augustus 2015

Zwaaien naar Belle-Île.

Zaterdag 1 augustus.

Een zonnige rustige vaardag van Concarneau naar Douarnenez, met als spektakel de 5 knopen stroom mee in de Raz de Sein en als cadeautje een laatste uur met de gennaker op. Net uit de haven van Concarneau zwaaien we naar bakboord richting Belle-Île.


Dat laatste uur zeilen komen alle competatieve
gevoelens aan de oppervlakte. Op de marifoon worden snelheden en tactieken op komisch-kritische wijze uitgewisseld, en gaat de een nog harder dan de ander, zogenaamd. Wij zaten wat achter in het "motorveld" van vandaag, maar halen gestaag wat meters terug onder zeil met de grote witte Genny. De totale afstand naar de haven is te kort om dit helemaal te winnen maar "Anton, had je je spinnaker maar half gehesen? Hij wordt ineens zo veel groter" kan Paul niet nalaten te zeggen terwijl we inlopen. Vriendschappelijke sneren :-).



Douarnenez ligt in een prachtige omgeving, met groot verval van zo'n 7 meter. Het landschap verandert dan ook drastisch waar je bijstaat. Rotsen komen te voorschijn en je kunt wandelen naar het spookhuis op Île de Tristan. 's Avonds weerkaatst de zon in de ramen van het vervallen leegstaande landhuis waardoor het net lijkt of het in brand staat. De Efteling zou wel wat kunnen met dit pand. Sivy slaapt toch wat slechter na mijn verzinsel over de Dame die om middernacht voor het raam zal zweven. Het is niet ver van onze steiger.


We houden het weer voor de overtocht naar Engeland nauw in de gaten en zien helaas 2 lagedrukgebieden onze regio naderen. Hebben we mazzel dan schampen ze ons op hun route noordwaarts langs Ierland, anders ...
We kunnen nog niet om het puntje bij Brest heen, dus gaan een korte etappe naar Camaret-sur-Mer in afwachting van.

zaterdag 1 augustus 2015

Croisière Concarneau

Vrijdag 31 juli
Twee dagen Concarneau: een zomerfeest.


De zon schijnt, de lucht is blauw, de noordenwind nog wat koud. We kijken uit op de ommuurde stad en zien om 10.00 uur stipt de kinderen op catamarans in sleepje achter een dinghy naar hun zeilles in de baai. Eten inslaan in Frankrijk is een waar genoegen. Vooral in de kramen van de overdekte markthal les Halles: verse groenten, vlees, vis, brood en allerlei geprepareerde lekkernijen.
De toeristische binnenstad binnen de muren is gezellig, met de bekende snuisterijen, kleding, sieraden en verrukkelijk ijs. Paul probeert nog een witte broek te scoren voor de White Party later deze reis in een "puur witte" winkel Blanc du Nil.
Nah, toch niet helemaal zijn snit.

Donderdagavond 1800 uur maakt mijn piratenbende "Yvonne en haar kapers" de steigers onveilig. Mannen worden gebrandmerkt, voorzien van piratencap en ooglap. Ook de vrouwen worden niet gespaard. Anton denkt ons te lijf te kunnen gaan met een waterslang. Rob kiest eieren voor z'n geld en springt overboord. Maar ontkomen doet ie niet: ook hij ontvangt met een nat pak het brandmerk. De muziek van Pirates of The Caribean vergezelt ons. De moderne uitrusting van piraat Jules in de vorm van een klein geluidsboxje en iPhone met Bluetooth doet het werk. Ja, anno 2015 is het niet alleen maar geweren en zwaarden.


De Potluck die deze avond volgt is een waar genoegen. Er is heerlijk gekookt en ingeslagen voor en door de hele groep. De Eerste Kaper Paul opent de avond met het heffen van een glas Saumur Brut voor iedereen. Piraat Ben komt aangelopen met een haak als rechterhand, een gevaarlijk mes in zijn broekriem. De zaak wordt serieus genomen! 

Pauls fameuze pindarotsen zorgen voor een heerlijk einde van het eetfestijn op de kade.

Dag 2 volgt een vergelijkbaar patroon, aangevuld met een dinghytoer naar het strand en de baai met bootjes aan de moorings omringd door rotsen. 
Je zou zomaar spontaan willen besluiten niet terug te varen naar Nederland!!








Een gouden dag

Woensdag 29 juli. Concarneau, Zuid-Bretagne.

Het bestaat ook deze zomer: fantastisch zeilen in de zon!
Een prachtige zeildag start vroeg met een gouden randje om het wolkje voor de zon. We kijken dan al uit vanaf het water op de rotsen bij Camaret-sur-Mer. Drie uur hebben we om de stroom mee te hebben naar en in de Raz de Sein. Met deze fijne Noordenwind 3-4 Bft lukt dat prima. De lucht is blauw. Zeilpak aan en pet op, tegen de ochtendkou. We vlinderen zuidwaarts, de vishengel wordt gemonteerd en we wachten rustig de eventuele vangst af. Het is zo mooi, het gaat zo rustig qua bewegingen, dat Paul (en ik tegelijkertijd) oppert om foto's en een filmpje vanuit de mast te maken, met de nieuwe GoPro aanwinst van Jules. Zullen we het doen?! Paul staat al met alle attributen in de kuip. Jules liert hem de mast in tot de eerste zaling. Onze fotograaf gaat aan het werk. Als ik hem even later laat zakken, wil hij ook nog alsof hij in trapeze staat naast de boot filmen. Van mij mag deze fraaie beelden opleverende actie nu stoppen...
Ik zal proberen het filmpje ergens te uploaden. Je hoort van me!
Om 15.00 tijdens het marifoonrondje zie ik ineens een bende dolfijnen rond de boot. Een cadeautje!! Weer schitterende filmpjes erbij. En vooral ook zelf kijken en genieten. Jules weer niet hoe snel hij zijn hendel moet indraaien. Hij wil geen dolfijn vangen. 
Drie kwartier blijven ze spelen bij de Shaula. Daarna gaan ze onze achterburen langs.
De havenmeester in Concarneau komt iedereen tegemoet in zijn rib en wijst ons het lange, voor ons gereserveerde, ponton. Heerlijk, met uitzicht op de oude ommuurde stad. En de baai met het Cruiseschip The World.