woensdag 23 november 2016

Film Azoren deel 2 door Jules

Jules heeft beeldmateriaal van het zeilen naar de Azoren en bij de eilanden verwerkt en op YouTube gepubliceerd.

https://www.youtube.com/watch?v=pwSLjy8q3TE

zondag 18 september 2016

Verslag oceaanoversteek - Deel 1 “Relativiteitstheorie”

11 dagen, zondag 7 augustus 10.30 uur (Azoren tijd) t/m woensdag 17 augustus 22.20 UTC = 22.20 Azoren tijd = 23.20 uur Engelse tijd = 00.20 Nederlandse zomertijd.

1330 Nm, van logstand 23889 naar 25219.
10 x 24 uur plus 12 uur: dit is de tijd die gemoeid was met de oversteek van Horta, op de Azoren, naar Falmouth.
Ik heb iedere dag steekwoorden en korte zinnetjes in m’n telefoon gezet. De karakteristieken van de dag.
Een datum zegt niets meer. Of het nu maandag of vrijdag is ook niet. Een zondagsgevoel bestaat niet. Alleen de 24-uurs cyclus; van zonsopkomst tot zonsondergang, de nacht in met een sterrenhemel die boven ons draait.
En binnen die 24 uur de 6-uur cyclus van het marifoonrondje, de 3-uur cyclus van de nachtwachten, de 12-uurcyclus van het ontvangen van de positieberichten via de satelliet.
Ook het verloop van een oceaandag aan boord vertoont een stramien:
iets voor negen uur in de ochtend steek ik mijn hoofd door de kajuitopening en zeg Jules gedag. Ik kom naar buiten met iPad, iPhone en Iridium Go in mijn handen. “Hi mam, ga je weer spelletjes spelen?” ”Ja, Weerheksje 2.0.” Standaard ochtendgrap. We lachen en mijn dag begint.
Jules gaat off-watch en ik installeer me om de nieuwste gribfile via Weathertrack binnen te halen, ondertussen de positieberichten te verwerken en te beantwoorden van de 12 schepen.
Een half uur later maak ik Paul wakker en gaat onze weerrouteringsactiviteit in volle vaart. Om elf uur hebben we de deadline. Dan gaat er een groepsmail naar iedereen met in beknopte bewoording de weer en de tactiek voor de dag en de weertrend voor de dagen erna. Meestal opgesplitst in 3-4 mailtjes in verband technische beperkingen van het Iridium-mailverkeer.
En dan is er tijd voor koffie, en als het mee zit, ontbijt.
Om twaalf uur zit Paul gereed achter de marifoon en lukt het zo waar nagenoeg het gehele traject naar Falmouth met elk schip, al dan niet via relay, te praten. De onderlinge afstand varieert totaal  grofweg tussen de 20 mijl vooruit en 60 mijl achteruit.
Zo vliegt elke ochtend voorbij.
We verlaten Horta net voor de middag. De avond ervoor hebben we een afscheidsrondje gelopen; de OceanPeople Azores 2016 vlag afgegeven aan José Azevedo bij Café Sport; een laatste blik op de Pico aan de overkant.
Het palaver wordt gedomineerd door het weerpraatje. Er ligt een groot Hogedrukgebied tussen ons en Het Kanaal. Wordt tactisch varen via de zuid- en westzijde, het voortgangstraject van het Hoog zelf volgend. We willen genoeg wind houden om te zeilen, niet te veel, niet te weinig. Het Kanaal zit aan de westzijde over 8-10 dagen op slot door harde oostenwind.
Onze dieselvoorraad laat ca. 4 dagen motoren toe. Als we een lager toerental draaien nog iets meer. Maar dan is ook de laatste druppel op. Daarbij zijn inbegrepen de draaiuren om de accu’s op peil te houden voor het aan de gang houden van de navigatie-apparatuur, -verlichting, stuurautomaat en opladen van de communicatiemiddelen en allerhande luxe apparaten zoals koelkast, Nespresso-apparaat, DVD-speler, radio, …
Onze kaartplotter staat meest van de tijd uit en de koelkast iets minder koud naarmate de voorraad slinkt.
Het lithiumaccupack van 200mAh doet het fantastisch. Vooral het snel helemaal vol laden, vind ik erg prettig.
Helaas is het zicht niet helder bij vertrek. Geen lang afscheid van Faial en de Pico. De golven zijn hoger dan bij de geringe wind horen.
Het is extreem heet binnen. Sivy wordt er zeeziek van. Ik doe in de nacht “vrolijk” mee.
We eten weinig. De eerste middag en nacht moet je nog in het ritme komen van de 24-uurscyclus. Je ziet de te overbruggen afstand en hoeveelheid vaardagen in gedachten voor je. Meer dan een week alleen maar water.Ik kijk naar de boten voor en achter me en ben benieuwd hoe iedereen zich voelt, zich in de routine aan boord zet, en hoe iedereen het gaat ervaren.
6 dagen Portugal – Azoren heeft iedereen in zijn mentale rugzak. Dat weerbeeld was stabieler en konden we in 1 rechte streep westwaarts. De afstand de helft van wat we nu voor de boeg hebben.

Alles is relatief. Het is een kwestie van het tijdknopje om kunnen zetten.
 
Deel 2 gaat over de Big 3 (Wildlife), anekdotes en leven aan boord met z’n 4-en op 11,33 x 3,75 m.




Het omvangrijk Hogedrukgebied op ons traject Azoren - Falmouth

De gesigneerde OceanPeople vlag bij Café Sport

De avond voor vertrek op de kade van Horta

Zonnig vertrek op zondag 7 augustus
Al snel bewolking en minder zicht op de eilanden in de 1e middag op de oceaan
Jules aan het eind van zijn wacht van 0600-0900
's Nachts blijft het leven en actief zeilen doorgaan

11 dagen oneindige oceaan

Sivy geniet van haar wacht samen met Paul om 2100

Gribfile binnen via de Iridium Go verbinding


Samenstellen van de weer/routeringsberichten

De dagelijkse weer- en routeringsbespreking in de ochtend
11 dagen is dit onze wereld. Tijd is relatief.

 

woensdag 7 september 2016

Voor altijd veranderd

Iedere dag ontvangen we een berichtje met de strekking "We zijn weer veilig gearriveerd in onze thuishaven". 
De OPA 2016 hardloopploeg is in delen opgegaan. Wij, team Zuidwest Nederland, zetten de looptraditie voort, incl. het maken van de selfie. Als we het app'en naar de Zeerob blijkt dat zij tegelijkertijd hun rondje Erasmusbrug hebben gedaan. We hebben het roeien met onze roeisloepvereniging weer opgepakt. Maar verder...kost het "landen" nog steeds wat geestelijke gymnastiek. 
Jules heeft oude Imray C-kaarten gebruikt als stevig kaftpapier voor het nieuwe schooljaar. Ook hij blijft varen.

Op de River Medina hadden we een beregezellige White Party met afscheidsspeeches en het OceanPeople-lied. 
Op weg van de Solent naar Eastbourne blijven we ons verbazen over de hoeveelheid marifoonverkeer van pleziervaart met de Coastguard, wat men als procedure aangeleerd krijgt bij Engelse watersportopleidingen. We kunnen ons levendig een scène bedenken waarin een Coastguard medewerker helemaal flipt bij de zoveelste conversatie: 

"Solent Coastguard (3x) 
this is yacht Lady Jane for a radio check on 16."
Antwoord van de Solent Coastguard medewerker: "Lady Jane this is Solent Coastguard there are NO radio checks available today. I repeat NO RADIO CHECKS today. Solent Coastguard OUT."

Na 84 dagen lopen we 1 dagje uit op het reisschema door de harde NO-wind op de Noordzee en het Kanaal, en grote kans op onweer. We verlaten Eastbourne om 22.00 uur  zaterdagavond (27 aug) met de helft van de ploeg met bestemming Zeebrugge, op het moment dat de wind is gaan liggen en net is geruimd naar ZW. De andere helft heeft nog meer tijd en gaat komende dagen richting IJmuiden. 
Met een voorspelling van gestaag toenemende wind naar 5-6 Bft uit ZW zeilen we richting Cap Gris Nez om met het eerste tij mee de bocht om te vliegen bij Calais. De snelheden zijn hoog. In 20 uur overbruggen we de 125 mijl naar de Belgische zeehaven, flink gereefd en de boom in de fok. 
En dan is het tijd om nog verder afscheid te nemen van de dorpbewoners.
Het Azoren-rondje 2016 is rond.

Het verslag nog niet :-). Blijf ons volgen.

En: in 2021 gaan we weer naar de Azoren!

woensdag 24 augustus 2016

Na de oceaan

De dagen na een oceaanoversteek moet je nog even "landen". Ik zie iedereen rustig aan doen.
De vuilcontainer bij de haven was tot onze aankomst leeg; nu kan de klep amper dicht.
Het verhaal van de 11 dagen komt er nog aan.

Mijn verjaardag was goed gevuld met cadeaus en een heerlijk ontbijt dat Jules en Sivy direct bij de Tesco hadden gehaald. Verse spullen, vers fruit, al na 11 dagen kun je daar erg naar verlangen.
Vrijdag vliegen de kinderen naar huis: "school roept ons maandag", zegt Sivy in haar afscheidswoordje voor de groep. We gaan elkaar vreselijk missen!!

Het lagedrukgebied wat we al zagen aankomen, landt dit weekend in Falmouth. WZW 6-8 bft. "Gale warning"  in het shipping forecast. 
We blijven maar even een dagje extra liggen hier. 
Op de etappe naar Dartmouth halen we de zeilpakken uit de kast na lange lange tijd. De lucht is grauw, het is koud, maar het zeilt fantastisch met westenwind 5-6 bft. Door handig gebruik te maken van de stroming onder Salcombe en toch nog snel de boom te zetten op een hevig wiebelend schip (met dank aan Paul), winnen we mijlen op de Vlietstroom. We gaan deze etappe winnen van de Hallberg 49 :-). Frenk en bemanning halen nog van alles uit de kast, maar t mocht niet baten! 
We liggen eerder aan de drijvende steiger midden op de rivier in Dartmouth, de parel van de zuidkust van Engeland. Net voor het donker.
Iedereen jubelt over deze plaats, de invaart tussen de hoge heuvels, de overal aanwezige boten en de artistieke sfeer.
Het weer verbetert, wat ons oostenwind brengt naar Portland. Niet in 1 streep bezeild. Het is racen tegen de klok om de stroming rondom Portland Bill nog mee te hebben. Wij maken een kleine omweg langs de East Shambles om de heftigste tegenstroom te vermijden, wat bijzonder goed lukt. 
Weer een mooie zeildag in de pocket.

Vandaag naar Isle of Wight zeilen we dicht langs St Alban's Head. De "inshore passage" uit de Reeds om de stroomrafelingen te vermijden. Prachtig hard zeilen met windvlagen vanaf de krijtrotsen en kliffen. Paul zit met de grootschoot in de hand om af en toe wind te lozen. Met volle zon op de Needles en stroom fors mee naar onze favoriete plek op de River Medina tegenover de Folly Inn.
Het is al een stuk rustiger hier, zo na Cowes week aan het eind van augustus. Dave verwelkomt ons oud vertrouwd vanaf de watertaxi.
Het is bloedheet hier in Engeland op het Isle of Wight.


(Meer foto's volgen vanuit de volgende plaats waar de wifi weer geheel ter beschikking is).


vrijdag 19 augustus 2016

Aangekomen in Falmouth!

Woensdagavond laat zijn we in het donker en mist de baai van Falmouth in gegleden. Rustig varend, onder begeleiding van de misthoorn van Saint Anthony Head, met Jules bij de plotter, Sivy met scherpe ogen in de kuip, Paul de sleep van ons naar de Hester in de gaten houdend en ik achter het roer. 
11 Dagen op de oceaan zitten er op. Geweldig! Genoten van onze minikosmos. Nu de laatste mijlen naar de steiger achter de megajachten bij Port Pendennis Marina, onder de toren van het Maritiem Museum. We leveren Hester af bij de vele uitgestoken armen aan boord van de Mjöllnir. In het donker wordt er geklapt. We zijn er!
Een borrel bij de Zeerob en dan naar een stilliggend bed. Het is 00.00 Azoren tijd, 01.00 Engelse tijd en 02.00 Nederlandse tijd. Oftewel, ik ben nu echt jarig: 18 augustus. 50 kaarsjes op de taart. Hieperdepiephoera !

Terwijl ik dit schrijf leven we alweer op vrijdag 19 augustus. We zijn nog niet helemaal bijgeslapen. De zon schijnt weer in Falmouth, na de buien van vanochtend. De wind zit in de zuidwesthoek en blaast stevig door: 6-8 Bft gaat 't worden. Vannacht en morgen nog n tandje meer.
Je zou maar op de oceaan zitten :-)

Morgen de foto's van de oceaantrip doorlopen. En de belevenissen in woorden vatten.






zaterdag 6 augustus 2016

Zonnige tijden op de Azoren.

Eigenlijk wil ik hier niet overschrijven. :-). Over die geweldig mooie eilanden in dit deel van de Atlantische Oceaan. Nog zo'n publiek geheim plekje op deze aardbol. Waar de tijd niet stilstaat, maar ook weer wel. Waar rust, schoonheid, vriendelijkheid en een vertrouwd wereldbeeld in tact gebleven zijn.
De afgelopen weken heb ik weinig wereldnieuws gelezen; niet dat dat er niet was, maar ik heb bewust geen NOS-app of nu.nl geopend. Je vangt wel het een en ander op via de tamtam of tijdens de hardloop-pauze, maar eigenlijk vind ik die cruisers-de-wereld-draait-gewoon-door-sfeer wel prettig. Er gebeuren zoveel nare dingen op de wereld; waarom kan het niet overal zijn als hier. 
Af en toe slechte WiFi, of uitsluitend de MB's benutten voor het binnenhalen van de weerssituatie, is goed voor een mens.

De Azoren: een super plek. Iedereen in ons dorp is het er over eens. De superlatieven blijven komen. Elk eiland heeft een schone ongerepte natuur. In onze huurauto rijden we als door een groot park met weelderig bloeiende hortensia's. Steile weggetjes, naar hoge toppen met vergezichten over eiland en oceaan. De kleurschakeringen blauw en groen met het blauw van de bloemen en oranje van de dakpannen zijn formidabel. We hebben geweldig weer: warm (25 plus), zon, met een enkele bewolkte dag/halve dag, weinig tot precies genoeg (zeil-)wind. Regen kennen we niet meer. Iedere dag zie je de witte wolken, als een donzen dekbed, ontstaan boven de eilanden. En ook weer verdwijnen in de avond.
We hangen de toerist uit, wandelen over de rand van een krater, ruiken de rotte eieren lucht bij de geisers, poedelen in warm water bronnen, en onder watervallen. De natuurbaden aan de randen van de eilanden die zich dagelijks vullen met vers oceaanwater trekken veel mensen. En 2 pilsjes en 2 cola op een terrasje kosten 4 euro, totaal. 
In Angra do Heroïsmo lopen we met z'n allen met BBQ's en tassen met eten en drinken naar de heuvel. Met zo'n uitzicht op de werelderfgoed-plaats en onze boten wil je nooit meer weg.
De loopgroep OPA16 kampt met valsplat of direct stijgende runs. Ik laat af en toe verschiet gaan door een in de kramp schietende kuit. En ik wil echt fit zijn voor de Pico-beklimming dinsdag 2 augustus. Dan maar 5, of was het nou 6, keer de horizontaal liggende kademuur heen en weer rennen, in kleine stapgrootte, heb ik nu geleerd.

Op zee speuren we naar walvissen. Ze zijn hier echt, maar wij zien ze niet. Wel dolfijnen en een paar enorme zeeschildpadden. 
En een kolonie pijlstormvogeltjes tegen de steile wand van de marina en ankerplek in Velas, die al jaren iedere nacht een apart geluid maken. Volgens enkelen van ons zeggen ze "ik vind je lief" in razendsnel tempo.

In Velas, aan de zuidzijde van Sao Jorge, leeft "de vriendelijkste havenmeester van de Azoren". En sinds enkele dagen heeft hij de vriendelijkste assistent havenmeester. Onze Philip.
Velas heeft een piepkleine marina, met ankerplek als wonderschone overflow.
Er zouden enkele van ons naar binnen kunnen, maar gaande de avond is de relatie tussen assistent en hoofd-havenmeester zodanig dat er veelvuldig "kom maar naar binnen" op kanaal 88 klinkt. 
Iedereen zit in zijn rol en iedereen speelt het toneelstukje mee. Het is weer genieten. 
Wij liggen 1 avond voor anker, onder een heldere sterrenhemel met uitzicht op het topje van de Pico op het eiland tegenover ons. 

De laatste week Azoren wordt gevuld met kadeschilderingen aanbrengen in Horta, op Faial. Terwijl je schildert komt er meestal wel 1 dorpeling bij zitten en al snel zit er een heel rijtje naast, slap te ouwehoeren. 
Met een groep van 26 hebben we de hoogste top van Portugal bedwongen. Steile klim over lavagesteente. De beenspieren zijn op de proef gesteld. De een hijgt iets meer dan de ander, maar de beloning is groot op de kraterrand. Daar nemen we een groepsfoto met uitzicht op de bovenkant van de wolken. Een klein groepje gaat nog verder. Dit jaar gaan Jules, Sivy en ik ook naar het kleine topje en bereiken de 2351 m. Formidabel! Het laatste stukje is met hulp van de handen omhoog klauteren. 
Topprestatie van iedereen!!

Het bereiken van Horta, geheel volgens de vooraf bedachte planning, voelt meesterlijk. Ons dorp bestaat nu uit echte oceaanzeilers, bezegeld met een grote bier bij Peter Café Sport. 

In de haven liggen niet veel cruisers meer. Wel zien we de 22 minitransat-solozeilers op hun boten van 6,5 m binnenkomen van Les Sables-d'Olonne - Horta. 
Na veel zweten, zwemmen, proviandering, schilderen, klussen, genieten, en de Potluck met de legendarische pindarotsen van Paul als afsluiter bij de koffie, gaan we morgen, zondag 7 augustus starten aan de oceaanreis naar Falmouth. Weertechnisch niet simpel door een groot hogedrukgebied op onze lijn naar Engeland. Soms weinig wind en tactisch de route gaan kiezen. 
Tot later!


Naar het zeebad in Ponta Delgada, Sao Miguel

Furnas, de geisers, Sao Miguel

Zwemmen onder de waterval Caldeira Velha in het subtropisch bos, Sao Miguel

Het verlaten hotel bij het Sete Cidades meer, Sao Miguel

Wandelen op de top met uitzicht op oceaan en Sete Cidades meer

Het groene en blauwe meer: Sete Cidades, Sao Miguel

De ruige westkant van Sao Miguel

Angra do Heroismo, Terceira

De Herkingen B-steiger oceaanzeilers

Uitzicht op Angra do Heroismo

Dolfijnen voor de boeg

De Ralentir vaart langs Sao Jorge op weg naar Velas.

De Mjollnir voor het hoge eiland Sao Jorge

Jules probeert beet te hebben, voor anker bij Velas

De havenmeester José en zijn/onze assistent Philip

Zonnig, warm zeilweer van Velas naar Horta: weer een cadeautje


We zijn er!! Peter Cafe Sport, Horta, Faial, Azoren

Robert en Paul frissen de kadeschildering van 2011 op. 2016 wordt toegevoegd.

Astrid werkt aan de strakke (!) letters.

Op dat hoogste topje van Portugal staan we straks


De OceanPeople-klimploeg op de kraterrand van de Pico

Ook Shaula krijgt een nieuwe schildering: 2001, 2011 en 2016.



vrijdag 5 augustus 2016

Sokken

Sokken, ja, sokken! Wat is dat nou voor onderwerp op een zeilblog?
Het houdt de gemoederen in ons reizend dorp bij tijd en wijle behoorlijk bezig.
Sokken, in alle kleuren, maten en beenlengte.
De dames gaan er subtiel mee om.
De heren..,tja, dat is een ander verhaal.
Sokken in zeillaarzen is logisch; sokken in zeilschoenen met lange broek, ook logisch.
Maar dan komt. Sokken in zeilschoenen onder een korte broek. 
Begrijpelijk attribuut tegen naar zweet stinkende voeten, maar die hoge sokken.
"Nee Philip, dat kan echt niet!" Hanneke heeft jaren geleden de moed al opgegeven: "verloren zaak".
Nou, dat zullen we eens aanpakken. Kledingvoorschriften worden besproken. Ook door de heren bij de steigerborrel(s).
De korte sokjes komen uit de kastjes.
En,... Philip is om. De warmte in Spanje heeft ook mee geholpen. 
Af en toe gaat ie nog in de "fout". Maar dan volgt snel een excuus.
En nu hij zeilschoen-crocs heeft, vindt hij het zelfs bijzonder aangenaam.
Waar een trip naar de Azoren al niet toe bijdraagt.

Onze modellen, met Philip in de blauwe broek

The making of
 

dinsdag 26 juli 2016

We zeilen naar de West

Dagen achtereen staat de kompasnaald op 270 graden. Op papier 775 mijl te gaan. De log telt er 815 mijl bij. Toch af en toe stroom tegen en nog een beetje om gevaren.
We verlaten het vasteland Portugal met zon en weinig wind, na dagenlang een fluitende windkracht 6-7 Bft om de oren gehad te hebben in Cascais. 
In het 3e pop-up weertheater in een "uitverkocht" vergaderzaaltje van Marina Cascais had ik een paar dagen ervoor de trend laten zien. Bij vertrek N4-5 Bft en NNO 4 Bft de eerste 3 dagen. Dan een dag minder wind en dichter bij de Azoren NO 3-4 Bft beetje afhankelijk of je een windveldje kon pakken.
Azoren Hoog en Iberisch Laag domineren de 38 graden noorderbreedte.
Voorbereiding in het pop-up theater te Cascais
Uitverkocht theater
Woensdagavond palaver en steigerborrel om op een goede tocht te proosten. Kees van de Stormvogel mijmert dat dit zijn eerste borrel in z'n leven is waar hij mineraalwater drinkt.
Léon zingt een nieuw OceanPeople lied onder eigen gitaarbegeleiding.
Léon en zijn vertrouwde gitaar
Philip vraagt zich filosofisch af wat de oceaantocht met je gaat doen?
 
Paul neemt 't zetten van de spiboom nog 'n keer door op het voordek van Ralentir en Mjöllnir. Niet waarschijnlijk dat we dat op dit traject gaan gebruiken, maar beter nu dan nooit.
 
Dag 1 - donderdag:
om 9 uur gooien we los na een laatste weerupdate en laatste woorden van mij: "Geniet ervan. Neem je eigen tempo; het is geen wedstrijd."
Ook de kinderen zijn er klaar voor om 6 dagen op zee te gaan

We verlaten Cascais om 09.00 uur

Nog even tanken voor de Zeerob
Na de eerste uren trekt de wind aan tot een stabiele 5 Bft; zijn de golven zo'n 2 m dwars inkomend. We hebben 2 reven in het grootzeil en een puntje fok staan en lopen nog steeds ruim 7 knopen door het water.
We pikken geen paaltjes, maar het is toch redelijk vermoeiend. Vooral als we onze eerste zonshoogte metingen doen met de sextant. En dan vooral het daarna uitrekenen en tabellen werk.
Het is kunst- en vliegwerk met de boeken buiten, papierwerk en koerslineaal en passer. En dan elke 6e golf of zo een extra hoge. We zijn er zeker 2 uur zoet mee.
Bij het marifoonrondje om 1800 uur zegt Guido terecht "Astro macht kein Spass". Ook hij is in de weer met de sextant. 
Met al dat gedoe moet ik 2x overgeven en ook Jules en Sivy vullen een emmertje. Je moet wat overhebben om  het RYA Yachtmaster Ocean examen te mogen doen. We verzamelen op deze trip alle benodigde praktische data om komende winter het geheel af te ronden.


Zeil gezet met Cascais en Lissabon achter ons
Ieder neemt zijn koers
Eerste zonnetje schieten van de dag
Op afstand zien we een groep vissende dolfijnen.
Avondeten is summier en de dag vliegt voorbij.
Om 2100 uur komen de positieberichten van alle boten over de Iridium binnen.
De pingeltjes stromen binnen.

De eerste nacht gaat in, nog met zeilbroek en jasje aan.
Over een paar dagen is de maan helemaal vol. Als ik om 00.00 uur weer buiten kom kijk ik naar een heldere sterrenhemel. Ik hoor Paul het rondje op de marifoon maken. "Hier Paul op de Shaula. Eens kijken waar iedereen zit en hoe het gaat." Vertrouwde stemmen antwoorden.
Daarna gaat op kanaal 16 de "Filipino Monkey" ellende door. Volwassen kerels, ergens op de brug van een koopvaardijschip, die elkaar uitdagen met sexistisch taalgebruik en klankgebruik. En dan druk ik me netjes uit. Vreselijk irritant. Maar ook dat is niet anders dan 17 jaar geleden. 
Aan de horizon zie ik over stuurboord 1 rood navigatielichtje met me mee varen, de Felice.

Dag 2 - vrijdag 
Mijn 2e wacht start om 0600 uur tot 0900 uur. De zon straalt om half 7 geheel boven de horizon. Het wordt weer een warme dag.
Jules neemt mijn laatste half uurtje van de wacht over en zit alleen buiten. 
Sivy voegt zich bij hem om 0900 uur.
Ook nu gaat de ochtend razendsnel voorbij met verwerken van de positieberichten van de andere 12 schepen, het weer binnen halen via Iridium en dit vertalen naar een kort groepsbericht naar iedereen. Dit klinkt zo simpel, maar kost tijd (geen 4g snelheid), en moeite op een immer bewegende boot, en rekening houdend met het aantal posities in je bericht (anders wordt dit rücksichtlos afgekapt).

Jules en Sivy slapen vandaag nog veel.
De wind neemt in de loop van de middag wat af. Een rif uit de fok.
De golven worden lager en comfortabeler.

De Jules' uitspraak van de dag, naast me starend over de oceaan:
"Iedere dag is het voor iemand de mooiste dag van z'n leven." Geweldige uitspraak toch. Je wordt er meteen vrolijk van, voor die onbekende. En daarna volgt 'n gesprek welke dag onze mooiste was. Moeilijk een keuze te maken. Allerlei mooie herinneringen passeren de revu in de kuip.

In de middag "slapen" Paul en ik even binnen op de banken. Jules en Sivy nemen samen de honneurs waar, al kletsend. En de horizon scannend.
Er passeert welgeteld 1 vrachtschip om 1700. 
Bij het marifoonrondje om 1800 zijn we blij verrast als Frenk glashelder doorkomt. De Vlietstroom zeilt 40 mijl voor ons - zo'n 6 uur verschil. "Alsof je 1 mijl bij me vandaan bent", antwoordt Paul.
Op dag 2 kan het avondeten al uitgebreide vormen aannemen: pasta met groenten en saus en sla.

In de nacht naar dag 3 komt Sivy ook even buiten gluren in T-shirt en onderbroek: het is warm in de boot. 
De maan laat zich weer van haar mooie kant zien, af en toe verscholen achter een wolk. Het is rustiger qua golven. De wind is nu Noord 15 kn. We varen al 48 uur halve wind. Nu met volle fok, en nog 2 reven in grootzeil omdat de wind af en toe aantrekt. De snelheid blijft 6,5-7 knoop; erg comfortabel zo. Het gaat mooi. Onder de buiskap ligt een
grote zak snoep en ik heb net een Red Bull achter de kiezen. Dat mierzoete spul werkt echt! Het is best grappig hoe de eetgewoonten aan boord op dit soort tochten veranderd t.o.v. Het landleven. Thuis heb ik nooit een zuurtje, fruitella of zo iets dergelijks in een zak naast me liggen. Ook Red Bull kan dan geen aanslag op m'n glazuur plegen. 
Deze 2e nacht zijn we helemaal alleen. Geen lampje bij de buren.
Maar in een grote boog om ons heen zijn er nog minimaal 12 wachtlopers actief. 

Terwijl ik buiten muziek luister en m'n afspeellijst op spotify afloop, is 't binnen diepe rust met alleen een roodlampje bij de kaartentafel. De plotter staat uit. 't Is nog 500 mijl pal west. AIS overbodig tot er 'n lampje aan de horizon zou verschijnen.
De maan schijnt een smalle weg naast me. Om 03.00 uur zal de maan weer achter de horizon verdwijnen. 

De meeste boten varen voor ons. Ik voel me als een moederzwaan die de kuikens vooruit duwt met beide vleugels als een grote beschermende boog om hen heen. Na 15 jaar OceanPeople heb ik 't nog steeds niet afgeleerd bij iedereen aan boord mee te varen in gedachten.
De oceaan om ons heen

De 1-2 m golven rollen onder ons door. Af en toe een hogere erbij.

Het haar gaat al wat wilder zitten na 36 uur op zee.
 
Dag 3 
Schitterende zonsopkomst door de lagen bewolking heen. Het lijken wel 3 zonnen. De filmmuziek van Schindler's list in mijn oortjes. De viool gespeeld door Janine Jansen.
Geen levende ziel in mijn gezichtscirkel tot de horizon. Ook niet in de lucht.



 
We zitten met z'n vieren in de kuip vanochtend. 
Tussendoor komen de bekers Noodles naar buiten. Ook weer van dat voedsel wat thuis ontbreekt.
De dag schuift voorbij met ochtend- en middagzonnetjes schieten door Paul en mij en DVD kijken door Jules en Sivy.

De wind neemt langzaam af naar N4 Bft. 
Het GO Pro filmproductieteam is weer hard aan het werk. De editor ligt binnen een DVD te kijken. 

Na een paar dagen op zee onder deze stabiele omstandigheden verdwijnt een datumgevoel. Je gaat over op een 24-uurs ritme. Eten, zodra je honger hebt, communicatie met de andere schepen, logboek bijhouden, in tijdbrokken slapen, uitkijk houden, staren over zee, nadenken of juist niet. Een simpel leven en toch vermoeiend door de continue beweging van de boot.

Het is redelijk rustig varen; beetje scheef en af en toe een golf onderdoor van dwars.
Geen andere scheepvaart meer gezien.
VHF contact met Vlietstroom 50 Nm verder.
Alle boten krijgen we via relay onderling te pakken op de marifoon. Paul draait de squelch helemaal laag en het geruis en gekraak komt door de ether. Een stem is dan soms nog net te verstaan.
Quickgps via de Iridium GO werkt perfect: met 1 druk op de knop wordt een positiebericht gegenereerd.

In de nacht is nog steeds schuttingtaal op VHF 16 te horen; dan moeten we 1 serieuze oproep doen naar een vrachtschip op tegenkoers naar Lissabon. We krijgen geen gehoor. Zelfs op de DSC call komt geen reactie. Zit er niemand op de brug?!

Het klinkt saai, maar is t niet: weer een mooie nacht. Bijna volle maan.
70% bewolkt. Casseopeia en Grote  Beer zijn goed te zien.
Jules en Paul lopen wacht van negen uur tot middernacht. Sivy zit er ook bij tot 22.30 uur. Een warme avond.
Ik lig binnen in het midden en hoor het gezellige gekwebbel aan tot ik er dwars doorheen in slaap val.




Dag 4 - zondag
De wind zakt in, conform voorspellingen, NNO 12 kn. Snelheid-over-de-grond nog 5-6 kn.
Rustig doorzeilen.
Muziek in de nacht - weer Schindler's list viool Janine Jansen afgewisseld met Avicii. Met een volle maan en dan door t water glijden met die vioolmuziek hard is bijzonder! Geen lampje om me heen te bekennen. Nacht 3 lijkt op nacht 2.

Kompas dagen op 270 graden

Drukke dag: het weer binnenhalen - in 4 x email versturen naar groep.
Sextant Reading, later een noonsight (6x meting), allemaal douchen met de buitendouche en Pauls haar geknipt. Olaf vraagt later (nieuwsgierig of bezorgd?) in het marifoonrondje of Paul een foto kan sturen via de Iridium hoe het resultaat is geworden. Paul zegt dat dat een verrassing blijft tot Ponta  Delgada.
Ook bij Jules gaat de uitdunschaar erin.
Sivy krijgt nieuwe vlechten om een onontwarbare kluwe haar te voorkomen. 
We hebben de gennaker opgezet. 
Sivy ligt voor op dek te lezen met een e-reader. Jules ligt daar te relaxen met koptelefoon op. De gennaker fungeert als zonnescherm voor die badgasten.
Het teak in de kuip is te warm voor onze blote voeten.
Het zeewater is fenomenaal blauw. Sivy bepaalt haar nieuwe kamerstyling met de oceaanblauwe kleur van vandaag als bureaublad. De hoogslaper wordt turkoise/helblauw.

Jules speelt gitaar en we zetten de muziek hard aan in de kajuit.

We zien de Anne aan de horizon. Tot de aankomst van alle boten op de Azoren drijven de 2 Sentijns gezusterlijk de groep voort. 
Ook vanavond nog steeds marifoonconversatie rechtstreeks met de Vlietstroom: 80 mijl verderop. Ze loopt op ons uit.
Op deze rustige dag heeft de bemanning van de Vlietstroom het touw tussen de scheg en het roerblad uit kunnen halen door even overboord te gaan. Dit touw was een restant van een visboei met korven waar ze op de allereerste middag In terecht gekomen waren. Op 750 meter diep water verwacht je niet meer zo'n visboeitje te zien, waar we de hele Portugese kust mee geplaagd zijn. De boot, een zware Hallberg Rassy 48, kwam geheel tot stilstand door het obstakel. Zeker een uur zijn ze met messen in de weer geweest om de boel net boven water achterop de boot los te snijden. Een resterend deel kwam niet los. Het zat gelukkig (nog) niet in de schroef. Dan daar mee door zeilen.

De nieuwe kleur in Sivy's kamer: oceaanblauw













De wachtlopers zijn er klaar voor
Nacht naar dag 5:
Warm. Sivy en Jules lopen samen de eerste wacht. "Pap, ga jij ook maar slapen." Ik lig al plat. Paul knipoogt naar me en doet z'n ogen dicht "alsof". Sivy legt haar snoepzak gereed. Vaste rituelen pikken ze zo op.
Ze zien een vliegende vis en groepjes dolfijnen om de boot.
Ze zitten allebei aangelijnd in de kuip. Jules neemt de positie in van over de buiskap heen kijken. Sivy heeft de e-reader er ook nog bij. Jules heeft z'n muziek zachtjes op.
Sivy komt me nog zachtjes wakker schudden om naar de dolfijnen rondom de boot te kijken. Ik ben te diep weg om te gaan kijken - ik murmel wat maar kom niet bij bewustzijn. Paul zit dan ook alweer buiten bij de wachtlopers.

Een maan schieten met de sextant  is  ingewikkeld: de horizon is bijna niet te onderscheiden door de spiegels van de sextant. Het is deels bewolkt met mooie aquarel achtige wolkenwatten. Een vlakke zee. Motoren; de wind is ook gaan slapen. We horen wel dat de voorste boten alweer wind hebben.

Dag 5 - maandag.
vlakke zee in nacht; knobbelig in vroege ochtend vanaf 0530. Nog geen wind. Deining uit t noorden. Vanochtend vroeg een 1e zeilbootje, 26 ft, op tegenkoers. 

De lucht achter me kleurt zalmroze-oranje bij opkomst van de zon. Ook het water krijgt een warme gloed. Voor de boeg juist donkerblauw water.
Sivy komt me gezelschap houden buiten.

Jules roept Paul. Vreemd. Hij wordt wakker met vreselijke nekpijn. Slecht gelegen waarschijnlijk. Maar toch... Hij kan zich niet bewegen. Huilt van de pijn. Paul neemt na enige tijd toch op de marifoon contact met de artsen onder ons, Mia en Olaf, voor de zekerheid. Onze eigen conclusie wordt bevestigd.  Jules heeft geen koorts. 
"Gevalletje van acute nekscheefstand." Komt vaker voor op zijn leeftijd. Heerlijk, als je zo iets van een etiketje kunt voorzien. Om Jules gerust te stellen, die de conversatie op de marifoon angstvallig volgt, vraagt Paul of het binnen een paar dagen over is. Ja, maar niet vandaag. 
Nog "slechts" 180 mijl te gaan. 24 uur plus.
Paracetamol plus diclofenac 25 Mg . 
Hij ligt op zijn rug met kussens gefixeerd in Sivy's kajuit. Dvd speler erbij voor wat afleiding voor zo er dit werkt. Moeilijk drinken, eten, plassen. Improviseren. De bootbeweging ondergaat hij goed.
Om 1500 uur gaat het iets beter. Hij mag de 2e ronde pijnstillers. Een zeeziek kind is niet leuk. Een kind in pijn is veel minder leuk.

Ondertussen meldt Frenk via een tekstberichtje op de Iridium dat hij Sao Miguel in zicht heeft en dat het echt bestaat. Helemaal leuk. We hebben geen verhaaltje verteld. 

De Felice heeft walvissen gespot: een groepje potvissen. Ze zeilt 10 mijl voor ons. De potvissen komen onze kant op. Sivy schiet naar buten. GO Pro geïnstalleerd. Ze staat op de kuipbank uit te kijken, slaat een bijgelovig kruisje en trekt dan een "vind ik dit nou leuk"-gezicht . 'T lijkt een filmscene.
Helaas hebben de potvissen een andere afslag genomen en hun AIS signaal uitgezet.
Vandaag is het veel motoren-zeilen-motoren. Zeer mooie lucht met wolken omrand aan horizon. Warm. 
We voelen land.

Om drie uur hebben we het windveld te pakken wat n aantal voor ons al de hele dag hebben.
De Vlietstroom loopt maandagavond om elf uur de haven van Ponta Delgada binnen: pilsje!!

Op dat tijdstip word ik uit bed getrommeld om te gaan reven. Terwijl we bezig zijn, verschijnt Sivy in het donker van de kajuitopening "of ze ergens mee kan helpen?". We zitten daarna met z'n drieën buiten. 
Jules slaapt, gelukkig zonder pijn.

Mijn playlist is gereduceerd tot 4 favoriete nummers na 4 nachten. Meer de bombastische nummers die je hard kunt zetten. Met oortjes in en hoofd boven de buiskap, breed stand op de kuipbanken hangend op de buiskap lijk je harder te varen. Kop in de wind. En de wereld is van jou!

Tijdens Pauls wacht trekt de bewolking weg en neemt de wind af. Hij twijfelt al een half uur om mij weer wakker maken, nu om te ontreven. Het zeilt zo mooi, te mooi om de motor te starten. Hij besluit Sivy wakker te maken. Hij fluistert in haar oor of ze wil helpen. Ze hoeft alleen maar te kijken dat hij niet overboord valt, op dek bij de mast.  "Papa, je mag me altijd wakker maken  om te helpen. Je hoeft mama niet wakker te maken hoor!"
En ze kruipt weer terug onder haar lakentje. Het is net 5 uur.

Anderhalf uur later zie ik de horizon in het noordoosten weer kleuren van oranje naar wit-blauw, lichtblauw en uiteindelijk indigo pal boven me. 
Op 240 graden (in het zuidwesten) daalt de volle maan naar de horizon. 
Voor me, pal west, zie ik op een afstand van 36 mijl de eerste lichtjes aan de rand van het eiland Sao Miguel.


De kleurschakeringen in de vroege ochtend zijn geweldig.


Land in zicht: Sao Miguel, Azoren
 
Dag 6: we zijn er bijna!
Land in zicht en toch duurt het nog 4 uur voor we er langs varen. Zo'n ander gevoel dan op pad gaan voor een "lange" dagetappe van 50 mijl. 
Ik begin nu eigenlijk al met opruimen voor als we "zo" in de haven zijn.
Dichter bij het eiland trekt de wind aan en we maken een enerverende laatste dag naar de haven langs een schitterend groen eiland met hoge toppen en kleine nederzettingen met oranje daken.
En dan roept Paul op de marifoon: "hallo allemaal, hier is Paul op de Shaula. Het is geen 6 uur of 12 uur, 18.00 of 0.00 uur. Dit is niet het rondje op de marifoon. En ik hoef ook geen posities. De Shaula en de Anne zijn bijna in de haven en dat is een reden om de steigerborrel te beginnen. Over een half uur bij de Shaula." Een "yeah" klinkt terug. 
Iedereen binnen, iedereen blij, iedereen trots. We zijn op de Azoren!!



Laatste stuk is lekker actief zeilen

De vlaggen gaan in het want

De Anne naast ons voor Sao Miguel

Iedereen blij en vrolijk

Schipper Ernst en dochter José, deel van de crew van de Felice met frisse shirts ook bij aankomst
Een top oversteek