Meest noordelijke punt van de reis

Vrijdag 12 juli Peterhead - Lossiemouth

Na een zonnige dag motoren, tegen lichte wind in, bereiken we vandaag het noordelijkste punt van de reis: Lossiemouth. Reden voor een feestje.

 

 

De steigerborrel begint met de “Noorden Blues”, gevolgd door het OceanPeople-lied. Léon zingt en begeleidt zichzelf op gitaar. Ik ben assistente voor de bladmuziek.

Noorden Blues:
We zijn op stap met OceanPeople
Op de eindeloze zee
Er gaat naast wijn en bier toch bovenal
veel dieselolie mee

Dit is de blues van ’t Noorden
’t Slaat toe en grijpt je bij de keel
De wind komt aldoor van voren…
en ’t is te weinig óf te veel.

We varen keurig op een schema
en we verslinden mijl na mijl
Als wind en stroming het ons toestaan
doen we alles onder zeil!

Dit is de blues van het Noorden
’t slaat toe en grijpt je bij de keel.
De wind komt aldoor van voren..
en ’t is te weinig óf te veel.

De flessen Pro Secco staan gereed om ontkurkt te worden. We staan gezellig voor de, speciaal voor ons vandaag gepavoiseerde, vertrekkersboot Saluki. Martin en Suzanne zijn een maand geleden vertrokken vanuit Stellendam, als buurtjes en bekenden van Triple Seven en Polar Bear, voor een rondje Atlantic. Hun reis staat sinds deze week abrupt 2 weken in de pauzestand: Suzanne heeft haar knieschijf gebroken. Niet tijdens een ingewikkeld bootmanoeuvre, maar tijdens een wandeling in de duinen hier bij Lossiemouth. Balen! Ze zit met haar been geheel in het gips, dus onze meute komt gezellig bij hen voor de deur een borrel drinken. Ze hadden al heel veel over ons gehoord, dus leuk om elkaar nu te ontmoeten. 

In Lossiemouth heeft havenmeester Duncan vaste ligplaatshouders verplaatst om ruimte voor ons te maken in het West Basin. De service gaat ver. We laten met veel plezier een OceanPeople wimpel achter als dank.