dinsdag 21 augustus 2012

Croisière Bretonne 2012 - Binic - St. Malo

7 aug. - 11 augustus
Heel, heel rustig zeilen we met een zomerse zon uit de baai bij Binic. De vishengel met paravaan staat uit. Al snel hebben we beet. Jules door 't dolle! Hij mag zijn vangst op de marifoon melden aan Wim, van 777. Het blijft niet bij 1 makreel. Uiteindelijk haalt hij er 6 binnen, die 's avonds aan de mooring bij St. Malo in de oven gaan.

We hebben die dag de tijd: ook nu zullen we moeten wachten voor we de sluis bij St. Malo door kunnen, 2.5 u voor hoog water.

Als we een tijdje met een "snelheid" van 2 kn voortdobberen, starten we de motor. Na de majestueuze Cap Frehel kunnen we de zeilen weer hijsen cq ontrollen. Motor uit. Ik kijk met de verrekijker naar de toeristen op de kaap. Er staan er vast een paar ons in de gaten te houden.


We zeilen scherp aan de wind naar de aanloop van St. Malo, net niet bezeild. We zien Suede overstag gaan. Hè, we moeten Jan voorrang gaan geven. Jan is fanatiek zeiler, dan wij ook :-). We leggen de schoot aan bakboord gereed om ook overstag te gaan. We willen niet afvallen en meters verliezen door achter hem langs te moeten gaan. "ik denk dat we t net gaan halen om voorlangs te gaan", zegt Paul. Ik denk t ook, net. We kijken t even aan en sturen zo hoog en snel mogelijk. Dan klinkt op 88 " Shaula, bakboord!" met de stem van Jan, zonder verdere bekendmaking. Ja, dat weten wij ook wel. Netjes als we zijn, gehoorzamen we, en gaan direct efficiënt en haarscherp gestuurd overstag. We zeilen samen op, en wat blijkt achteraf (2 dagen later): het was bluf van Jan, want we hadden voorlangs gekund, ook in zijn oordeel, geeft hij lachend toe. Annemieke had dan ook aan boord uitgeroepen " Jan, toch". Maar , we hadden een mooiere slag te pakken. Ach. Goed gezeild!

We genieten met volle teugen van de "oude", na de 2e WO geheel herbouwde, binnenstad Intra Muros. Er heerst sfeer, het is lawaaierig met mensen, tikkend bestek op volle terrasjes, muziek en zang, gejoel van de hoge duikplank bij t strand aan de noordkant van de muur. Zomer. Laat op. Om  half 12 's avonds pikken we nog een terrasje na een late stadswandeling over de muren, samen met de crew van Vito Nova.


De racevloot van de Transat van  Québec - St. Malo is een paar dagen geleden aangekomen en ligt ter bewondering in de binnenste haven.

Voor nummer 1 in 11 dagen de Atlantische Oceaan over: wow, da's een gemiddelde van 260 mijl/ dag. Solo.




woensdag 15 augustus 2012

Chillen in de Seine Baai

Maandag 13 aug - dinsdag 14 aug. De nachttocht van Cherbourg naar Duinkerken.
Afgelopen nacht heb ik de blog bijgehouden. (Foto-)Verslag van de heerlijke tijd in Binic - St Malo en Jersey volgt later.

Maandagmiddag 1700 uur. We zeilen fantastisch; Michel Fugain's "Une belle  histoire" schalt in mijn oren. Super Franse sfeer. Shaula danst over de golfjes. Ik dans mee en gooi mijn hoofd in de wind. Wie nu niet geniet is geen zeiler. Mijn lijf neemt alle energie met volle teugen op. Jules en Sivy spelen binnen voetje van de vloer en klimmen van keukenblad via  het kookeiland naar de kaartentafel. Via de bank achter de mast door naar de lage kant. Een rondje om de wereld noemen ze het. Paul filmt de wereldreis.

De wolkenlaag is lichtgrijs. Daartussen schijnt de zon en piept blauwe lucht te voorschijn.
We zeilen 60 graden aan de wind, 'n kleine 4 Bft. 7 knopen door t water, knoopje stroom mee. Geweldig. Wil je een Seine Baai scenario, dan is dit het.

Paul en Sivy koken, tortellini met zalmreepjes, tussendoor swingen rond 't aanrecht met harde muziek terwijl we Crossborder en Fifteen op de marifoon horen bakkeleien wie die ferry Mont St Michel naar Le Havre zal rammen. Als je al onze AIS-en en echo's op de plotter/radar ziet, weet ik zeker dat de kapitein op de brug van die ferry achter z'n oren zal krabben en op minimaal een mijltje afstand zal passeren.

Om half 1 's nachts luister ik naar Birdy, Skinny love, en zie de regen in het schijnsel van 't witte heklicht. Het is warm , zwaar bewolkt, zeer goed zicht. Ik zie de lichten van  de kustlijn bij Dieppe in de verte.  Onder de buiskap heeft het iets knussigs, zo met die regen. Een rustgevende stilte, een serene sfeer, ondanks 't motorgeluid van Shaula. De wind is afgenomen tot 8 kn ZW.

Nog 4 mijl naar de 10.000 op de log. Ik heb de opdracht iedereen aan boord wakker te maken.

We varen met z'n allen dichtbij elkaar; ik zie een rij groene boordlichten met stoomlicht aan bakboord van me. Een geruststellende gedachte dat je weet wie dat zijn. Het marifoonrondje geeft me een indicatie wie daar samen met mij deze cirkel op zee bekijkt.

Nog 3 mijl.

Ik ga zo de Champagne gereedzetten. Een half glaasje vannacht, de rest morgen bij aankomst.

Claire van de Joie de Vivre roept op 88 dat ze geniet van de oplichtende zee. Ik verstoor vast slapende crew maar antwoord dat ik de nacht ook zo prachtig vind. Hoeveel wachtlopers zouden nu ook over de reling kijken ?  Morgen overdag is deze sfeer weer verdwenen, maar in alle geheugens opgeslagen.

23.15 UTC, 01.15 NZT: 10.000 mijl verschijnt op de log. Het lijkt wel Oudjaarsavond. Jules en Sivy slaapdronken uit bed gehaald, fles en glazen staan klaar. Ook Paul uit zijn slaap gehaald. We tellen samen af, onder de buiskap met regendruppels er buiten. Joooooo! Sivy giet samen met Paul champagne over Shaula, als dank voor bewezen diensten.

Iedereen is weer te kooi. Ik zie op de AIS 1 zeilschip op tegen koers onze boten passeren, en zie dat ene rode lichtje verschijnen. Doet me denken aan de 300 (!) boten op tegenkoers vorig jaar in de nacht naar Cowes, wij komende van La  Coruña. Zij op weg naar Fastnet Rock, racend.

Over enerverende momenten gesproken.

Na een paar gouwe ouwe dancetracks sluiten The Piano en de Nederlandse Birdy, Anna Verhoeven, mijn wacht af.

Maar voor ik me in een slaapzak kan wurmen, moeten we wijken voor een slapende/eigenwijze ( * doorhalen wat niet van toepassing is) visser, die niet uitluistert op 16 en ook niet reageert op een selective DSC call vanaf Shaula.

Jules had de eerste wacht meegelopen. Sivy heeft het de helft van de tijd volgehouden. Jules zit alle AIS-en te bekijken. Hé, bij de AIS van de Yulunga: "Pap, die is vergeten z'n lengte in te voeren." Een tanker wordt nauwlettend in de gaten gehouden. Paul had aan het begin van hun wacht weer alle veiligheidsmiddelen doorgenomen en wat te doen bij mob.

Vroeg in de eerste daglichturen neem ik m'n plaats weer in. Fok kan ingerold, wind nu te weinig om nog effect te hebben. Toerental verhoog ik naar 1800. Het is "soort van saai " en toch ben ik maar al te blij dat er geen 5-6 Bft uit de westhoek staat met dreigende onweersluchten. Of dichte mist. Het kan zoveel slechter zijn hier. Thank you. Merci beaucoup. Iedereen veilig over de Seine Baai loodsen, dat is t doel. We lopen ver voor op schema. Zo dadelijk stroom mee naar Cap Gris Nez.

Ik ga maar weer eens scrollen door m'n iPhone muziekcollectie.

Paar uur motoren verder worden we net voor Gravelines opgeschrikt door een piratenboot die recht op ons afkomt, met veel stampij. Sivy en ik zien vier kwaad kijkende duistere figuren met piratenhoeden op. Ze zwaaien met hun vuisten wild in de lucht. Wij schreeuwen en gillen terug: nemen een "New York attitude" aan. Ik schiet naar binnen en graai de toeter te voorschijn. Wacht maar, wij laten ons niet kennen. De piraten zien natuurlijk alleen 2 weerloze vrouwen, maar onze mannen zitten verstopt in het achteronder, uh, in de douche om precies te zijn. Ze staan te badderen. Jules is net klaar en ik roep om versterking in de vorm van zijn pijl en boog. Na wat heen en weer dramatisch toneelspel, schiet Jules daadwerkelijk een pijl richting de piratenboot, nu ontmaskerd als Vito Nova. Helaas, net mis en de pijl duikt in het water. Ondertussen roept opstapper Jo om hulp uit het luik in hun vooronder. Gegijzeld... Nog maar een kleine 12 mijl naar de veilige haven. De eersten zijn er al om half 3 binnengelopen; zij kunnen versterking bieden.


zondag 12 augustus 2012

Potluck in Binic

Maandagavond staat in het teken van de Potluck.
Een ieder bedenkt een lekker gerecht en stipt zeven uur 's avonds wordt de steiger gevuld met bijzondere geuren en kleuren. Fantastisch.
Paul is de steiger vandaag niet afgeweest: hij is de hele middag bezig geweest met zijn befaamde pindarotsen. Amandelen worden geroosterd, ongezouten pinda's daarna. Cornflakes en rozijnen bij het mengsel. Chocola au bain marie. En rotsen bouwen!
De jeugd krijgt er al vroeg notie van. Enzo van de Bon bini kent dit van vorige Adventure Cruises, en is niet weg te slaan bij Paul zodra het moment supreme zich aandient. "Enzo, jij krijgt de hoogste eer: jij mag als eerste er een pakken." (wij hebben er zelf 's middags ook al een paar geproefd.....). De rest van de tieners loopt achter Paul als bij de rattenvanger van Hamelen. Alsof ze nog geen eten hebben gehad die avond.
De bijbehorende koffie en cognac staat gereed op een tafeltje en binnen een paar minuten zijn de bakjes pindarotsen leeg. De brownies van Diana nemen ook gretig aftrek.
Maar wie wat bewaart heeft wat... Ik had 1 bakje pindarotsen in de plastic tas op de steiger laten staan/verstopt, dus na een half uurtje maak ik nog een paar mensen gelukkig.

Nieuwe trend in watersportland?

De zeilklompen van Jaap van de Pieterman

Het getij bepaalt

Zondag 5 augustus, Paimpol - Binic.
Met z'n 26-en uit Paimpol. Het blijft een indrukwekkend gezicht.

De Cote d'Armor is bijzonder mooi.
De gelijkenis met de Engelse kust van Dartmouth naar Falmouth
is groot.

We liggen voor anker bij St. Quay-Portrieux, te deinen op de golfjes zoals in de Carieb, na een heerlijk zeiltrip vanaf Paimpol vanochtend.

Ik heb met uitgeleefd met film- en fotocamera. Zondagochtendwedstrijden en zeilscholen met open bootjes zijn bezig langs deze kust.

De Wink, Dame Bleue, Perla, Bull, Pharousa, Windfall en Triple Seven houden ons gezelschap, hier op 10 m waterdiepte bij aankomst. Vlietstroom en Baij Baij liggen een mijltje terug voor anker. De rest heeft gebunkerd in St. Quay en bekijkt het plaatsje.

Het water gaat nog flink zakken de komende vier uur.

Een onweersbui trekt in de verte voorbij. De dag begon onbewolkt, maar langzaam komen de witte watjes aanzetten en rijgen zich aaneen tot dikke dotten, met her en der dreigend grijs erin. De wind is vlaggerig.

Jules heeft de vishengel gereed staan, maar vangt voorlopig niets. Sivy schrijft de ansichtkaarten naar opa en oma's.

We kunnen pas vanavond rondom hoog water de haven van Binic in.

In een groep gebeurt altijd wel wat. Windfall meldt dat ze het anker verloren hebben: de lijn tussen ankerketting en de boot is geknapt. Ze gaan richting haven. Duikers zoeken naar het anker, helaas zonder succes.  
Mime van de Vito Nova speelt met plezier assistent-havenmeester in St. Quay.

In de avond kunnen we in colonne de sluis van Binic door. Muziek galmt ons tegemoet. "Jee, muziek." Zullen we 180 graden draaien en weer voor anker gaan.... We gaan zelf borrelen en kletsen met de buurboten in ons rijtje, dan valt de punkmuziek minder op. Voor de zekerheid even bij de havenmeester gecheckt of dit festival vanavond is afgelopen. "Ja", is het antwoord. Pfff.

Het grasveld voor Paimpol

Vrijdag 3 aug. Paimpol 

De 2 dagen in Paimpol worden gekleurd door het Fete de Vieux Greements. Het aantal oude boten valt tegen; het zijn er absoluut zeker geen tachtig, het beloofde aantal. De drukte is er niet minder om. We lopen langs de kraampjes met sieraden, steigerende paarden met elfjes erop, handgemaakte leren armbandjes, beschilderde theepotten en meer van dat spul. Waar wij met plezier neerstrijken is de tent met houten tafels en lange banken waar je 6 oesters en een plastic bekertje witte wijn krijgt voor 6 euro. De decadente variant van de hamburgertent bij festiviteiten.



De overweldigende aanwezige muziek wordt soms gewaardeerd, dan weer met de gedachte "mag het 10 decibel minder" tegemoet getreden. De tweede avond zeggen we dan ook om vijf voor twaalf: "zo nog vijf minuten", maar de laatste band kan er geen genoeg van krijgen en blijft toegiften geven. Ik hoor de zanger toch echt meermalen "au revoir" roepen. Als zijn begeleidingsband stopt, gaat hij gewoon door. Zijn eigen "five minutes of Fame". Au revoir, à bientot, applaus, meer, meer, meer, ... Hij lijkt er maar niet genoeg van te krijgen. En dan is het ineens muisstil. Zo die kan weer naar huis. 

In Paimpol worden vele klussen gedaan. Zo haalt Paul de lieren op de Kendix uit elkaar om te smeren en veertjes te vervangen, Anton van de Wink helpt met zijn set boortjes  de Crossborder om de stopper op de mast te vervangen. Fifteen is op zoek naar de juiste zekering voor de ankerlier, die nu 2 keer kapot is gegaan met nadelig bijkomend effect dat de startonderbreker dan ook in werking treedt: en wat je echt wel wilt in zo'n situatie is je motor kunnen starten. Bij de haven is een grote mallepietje watersportzaak, overvol met nautische snuisterijen, maar weinig echte benodigdheden.

Vandaag heeft het winkelpersoneel zeker 50 Nederlanders in de zaak: een record.

Paimpol ligt op de kaart aan het eind van een "grasveld". Valt het echt helemaal droog? Ja, het valt echt helemaal droog!
 


maandag 6 augustus 2012

Thema: Wachten op voldoende water


Woensdag 1 aug. Treguier
Woensdag in juli en augustus in Treguier betekent: ' s ochtends naar de markt, die in de slingerende straatjes naar de markt is opgesteld, en ' s avonds naar het muziekfeest op de markt bij de kathedraal.
We kopen verse groente, Franse droge worst in 4 smaken, olijven in 2 smaken, 12 oesters, een citroen en een handvol grote garnalen, 2 koekblikjes als souvenir, en een extra stokbrood. 
Tijdens een regenbuitje ' s middags, komt het oestermes op tafel, 2 glazen witte wijn, en we leven als God in Frankrijk. Sivy zit vol overgave de grote garnalen te pellen en keurt ze goed. We bewaren er een paar voor Jules die zich ergens op een boot/steiger bevindt. De oesters zijn perfect.
Het verval is hier enorm. De trap naar de wal staat onder helling van zo'n 50 graden bij laag water.
MareVista wordt vriendelijk verzocht naar de buitensteiger bij ons te verkassen, want de havenmeester vreest voor zijn kleine zijsteiger als de stroming op zijn sterkst is. Zo'n trap is wel bijzonder handig voor een groepsfoto. Hoe krijg je anders 80 man een beetje op de foto. Voor de zekerheid zullen we later er nog wel een maken....

In juni heb ik regelmatig gehoopt op een echte zomeravond: laat op straat, midden op een plein met vrolijke mensen, hooguit een dun vestje extra aan, meedeinen op de Iers/Bretonse volksmuziek, mooi verlichte gevels. "Your wish is my command."  

Donderdag 2 aug. Treguier - Paimpol
Hier beginnen de kortere etappes, waar we degelijk rekening moeten houden met het verval. De windvoorspelling van 4-5 bft en mogelijke onweersbuien zorgen voor de beslissing dat we niet gaan overnachten achter ons anker bij Ile de Brehat. Hoe spijtig dit ook is. We gaan, na een tijstop, door naar Paimpol. We wachten op het rijzen van het water tussen Brehat en Lezardiex.
Op de rivier Le Trieux liggen we perfect voor anker. Tegenover ons oefenen een zevental kielbot van een lokale zeilschool. Flinke vlaggerige wind en de stroom kentert.  
Paul loopt het rijtje af. Deels voor anker en aan moorings.
De oever lijkt enorm op die van Helford River aan de Engelse kant. Vandaag zo'n 10 meter verval. 
We arriveren rond laag water en zien we oesterbedden op de oever.
Onze vloot trekt aandacht, blijkt als we een dag later een tweet ontvangen van een Fransman uit Paimpol, die erg geïntrigeerd was van onze manoeuvres rond Brehat. Hij google-t op onze site en wil een zeezeilcursus komen doen.
De stroming op de rivier en ten zuiden van Brehat zorgt voor forse wervelingen. Je wordt zo opzij gezet. 
Zeer gedisciplineerd gaan we in een lange colonne de ondergelopen vlakte van Paimpol op. De sluisdeur staat vanaf 7 uur gewoon open, dus kunnen we zonder schutten door. Wel zo handig. Dus, we reduceren met z'n allen snelheid zodat we keurig exact op gewenste tijd aankomen. De grote boten eerst, en de havenmeester in z'n bootje wijst ieder zijn plek. In no time liggen we vast, in rijtjes van 4, "en couple". De buitenste krijgen een lijn aan een mooring, niks geen gedoe met lijnen naar de kant. Vele cameralenzen op de sluis en in de stad hebben alles geregistreerd.
En als je dan aan een mooie brede steiger ligt moet je het moment grijpen voor een steigerborrel. En zo geschiede..

Weerzien in Treguier

Maandag 30 juli - Naar Treguier.
Vroeg op. En nu al uitzwaaiers op de kade. Een deja-vu bekruipt me: Jan en Sabine van Montanara zitten met camera gereed op het einde van de pier. Onze oude Shaula is zo ook al op de foto gezet door hen aan het eind van de Croisiere Bretonne XL 2008. We zwaaien uitbundig.
Ik geniet van een heerlijke zeiltocht, bezeild, naar de Franse kust. We hebben mazzel: de wind zit net niet te erg in de zuidhoek, dus we kunnen hoogte maken met extra hulp van de westwaartse stroming. In 2005 zat ik op ditzelfde traject, meer stampend tegen hogere golven, binnen borstvoeding te geven in een schuinhangende boot, half zeeziek, in klammig zeilpak. En dan ook nog tussendoor, alsof er niets aan de hand is, de marifoon beantwoorden, Sivy krijsend van de honger achterlatend. Nu zijn t andere tijden. Er staan dwarsgolven, op zich niet te erg, maar ben je bevattelijk voor zeeziekte, dan is t raak vandaag. En dat geluid horen we op diverse boten bij t marifoonrondje. Ben je niet zeeziek, dan is t een dag van puur genieten.




We lopen de schitterende Cote d' Armor aan. Rotsen, standjes, kleine boeien en de grote La Corne markeren de ingang van de rivier Le Jaudy naar Treguier. We komen veel vroeger aan dan op papier gepland. Het liep zo heerlijk. Jean-Jacques vaart al rond in zijn bootje om schepen die in de boxen tegenstrooms passen naar binnen te loodsen. We hebben wind en stroom (1,5 - 2 kn) mee, dus de boten aan de buitensteiger kunnen nog niet aan leggen. Ze zouden niet voldoende kunnen afremmen.
Ze kunnen wachten aan de steiger midden op de rivier.
Paul spreekt de burgemeester op onze steiger. Onze invasie trekt zelfs zijn aandacht. Hij heeft namelijk net een plan goedgekeurd om volgend jaar alle palen te vervangen en een lange steiger erbij te plaatsen in de lengte van de steiger om plaats te gaan bieden aan grotere schepen en groepen zoals wij.


"Jean François, wat goed je te zien." Smak, smak op elke wang. De Hiswa te Water 2010 schept een band : we lagen naast elkaar met onze schepen, de Sentijn 37IQ en de Boreal 44. Samen promootten we onze boten en dronken na sluitingstijd een glaasje bij elkaar in de kuip. Beiden zijn we reizigers en botenbouwers.
's Middags brengen we een bezoek aan de werf van Jean François. Een aantal deelnemers is ook geïnteresseerd hoe zo'n aluminium jacht gebouwd wordt. Jean François vertelt ons de filosofie achter de Boreal: je moet het zien als een landbouwwerktuig, een tractor. Het moet lang mee gaan, weinig kosten en gemakkelijk te repareren zijn. Een vertrekkerschip in optima forma.
Dat dit werkt blijkt wel uit het feit dat er 4 schepen in aanbouw zijn. 




De vragen gaan over snijpakketten, plaatdikten, koudebruggen, schilderwerk, etcetera. Dit is "kostje" voor ons bootjesmensen!

vrijdag 3 augustus 2012

Fantastische kliffen op Guernsey

Zaterdag 28 juli St. Peter Port

We liggen naast een motorboot, een Fairline, uit Southampton. De schipper lag onverwachts in het ziekenhuis met een infectie en komt vandaag naar de haven om, met een laatste antibiotica boost in zijn lijf, zijn boot over te varen richting huis. De vrienden aan boord mogen niet schipperen ivm de verzekering, schijnt. Dus wij blijven op en rond Shaula tot we een teken van verkassen krijgen. Iedereen doet langzaam aan, wij ontbijten in de kuip en kletsen her en der. Checken hoe het gaat met Anita, op de Triple Seven, die gisteren een gekneusde rib heeft opgelopen met een lelijke val op de kajuitingang. Het is pijnlijk, maar ze kan (en zal) bewegen. Dan maar morgen met een huurauto over het eiland crossen i.p.v. een wandeling. 
De kinderen zwerven op de steiger en boten. Het eerste handwasje wordt gedaan en opgehangen in de zon. Onze wireless soldeerbout gaat naar de Pharousa en Paul kijkt nog even bij de Kendix of het marifoon/AIS probleem met zenden al opgelost is. Er is niet echt een oorzaak te vinden.
Na de middag lopen we ons favoriete wandeling, langs de haven en het kasteel de kustroute naar Fermain Bay voor een late lunch en verder naar de zuidoostpunt van het eiland bij St. Martin's Point, met het kleine witte vuurtoren. Deze wandeling van enkele uren loopt deels door bos. Het uitzicht is geweldig. Kliffen, baaien met bootjes voor anker, de goudgele zandstranden van Herm in de verte, palmbomen, twee Cruiseschepen voor de ingang van  St. Peter Port. 
We nemen de bus terug naar de stad, het is ondertussen al tegen 7'en.

Ik en Sivy krijgen een demonstratie van Mon Vieux'  neerklap-spiegel en we bedenken dat dit een ideale plek is voor een groepsfoto van de kids. Zo breed en 2 niveaus: past met gemak voor 14+ .......

Zondag 29 juli. St. Peter Port
De dag begint met regen. Goed voor de plantjes zullen we maar zeggen, en Floris Kabinski krijgt gratis verversing van zijn water.
 De steiger raakt verlaten. Autoritten, met de bus het eiland rond, naar Sark, en wandelen. Ik besef dat ik sommige mensen deze dagen niet eens gezien heb. Iedereen is lekker bezig met zijn/haar eigen programma.
Wij besluiten niet naar Herm te gaan, te bewolkt op dit moment. We pakken de bus en wandelen verder waar we gisteren gestopt zijn: het coastal path aan de zuidkant van Guernsey. Sivy zal en moet op een kiezelstrandje gaan zwemmen. Bikini en handdoek zaten in haar rugzak. Wij komen niet verder dan schoenen uit; het water is ijskoud. Op de stenen is het warm. We kijken uit over zee naar zeilboten die de baai passeren. Met moeite gaan we verder, nog een stuk door een bos.
Omhoog klimmend naar de weg waar we bij witte letters"BUS" op het wegdek gaan staan.
Ik heb de bustijden bij en kijk de zondagsdienstregeling na. "Jongens, hij komt pas over drie kwartier voorbij. We lopen door naar de volgende halte." Zo gaan we op pad, een oud mannetje met een wandelstok passerend. Drie stops verder en drie keer stuivertje wisselen met het mannetje, die steeds vriendelijker lacht, besluiten we maar helemaal door te lopen naar St. Peter Port. Berg af naar zee, en "Sivy, Jules, een ijsje als beloning in de stad." 


's Avonds horen we alle verhalen van Jaap en Ali van hun trip naar Spanje, de Ria's, waar zij vorig jaar tijdens de Azoren reis verliefd op werden. We hebben net gegeten en zitten bijna aan de koffie als Marianne van de Windfall langs komt, met de ons bekende woorden "we hebben een probleem.....". Jaap zegt mooi: "dat gaan we oplossen, maar we drinken nog ff ons bakkie." Er zit een lijn om de vaste schroefas gewikkeld, wat Marianne, gelukkig vandaag, in het heldere water in de haven zag zitten. Beter nu dan morgenochtendvroeg bij vertrek, waar we rekening te houden hebben met de waterhoogte op de drempel  , die ervoor zorgt dat er water in ons ligbad blijft staan. Paul doet zijn duikpak aan, pakt zijn snorkel en mes en gaat onder boot. Het euvel is zo verholpen. En wij zijn een heerlijke fles wijn rijker.

dinsdag 31 juli 2012

Cross Gris Nez in actie

We liggen nu in Treguier. Het verhaal vanaf Boulogne hieronder.

25 juli, Vaardag Boulogne- sur-Mer naar Cherbourg ( nachttocht)
s Avonds laat in Boulogne-sur-Mer komt Jules  met zijn handen op elkaar aangelopen op de steiger. "Mam, mam, ik heb een babykrabbetje gevangen. Mag ik hem als bootdier? Ah, mag het? Please?"  Hij vult een emmertje met water, stopt er zeewier in en zo wordt het krabbetje in zijn nieuwe onderkomen gezet. Nu snel naar bed, morgen vroeg op pad naar Cherbourg.
We vertrekken weer met zon en blauwe lucht. Weinig wind. Bij het palaver hebben we de lokale krant  " la  Voix du Nord " van Jo gekregen : we staan erin, met foto. Leuk stuk, mooie publiciteit.
We motoren, zelfs zonder grootzeil bij. Vlakke zee.
Stilletjes aan waaieren we uit over de route-in-rechte-lijn naar Cherbourg. De uren glippen onder je vingers door. Na een paar uur is de kust niet meer te zien. Het oceaangeveoel komt weer bovendrijven. Ok, het is motoren, maar ik herinner me een uitspraak van vorig jaar op de marifoon bij dezelfde nachttocht: "wie heeft die betonblokken hier op de weg gelegd?" Alles is relatief. Het is warm in de kuip. Sivy loopt alle oceaanrituelen weer af: douchen in de kuip, hutten bouwen onder de kajuittafel, filmpje kijken, muziek luisteren en eindeloos kletsen. Ik zoek de koelte op op het voordek, met de iPhone erbij. Het standaardrepertoire op zee klinkt in mijn oren. Nog 5 dagen zo door en we zijn in la Coruña. Kunnen we dat niet even in het marifoonkontakt van 15.00 uur melden? 
Ondertussen heeft onze bootkrab een naam gekregen: Floris Kabinski Kuijpers. Plus ontbijt ( crackers ) en wat te drinken in een apart bakje. Er staat spek op het menu voor de avond.
Joie de Vivre heeft de dag van haar leven: een dolfijnenshow met 12 dolfijnen, wel een half uur bij de boot.
Het gaat lekker, het is genieten, en we maken een mooie voortgang, liggen 2 uur voor op schema. En dan komt Crossborder om half vier op de marifoon. Danielle meldt dat hun opstapper Willem plotseling geheugenverlies heeft. Na een dutje is hij zo juist opgestaan en weet niet meer hoe hij aan boord is gekomen, waar hij is, wat hij hier doet. In eerste instantie dacht de bemanning dat hij een grapje zat te maken. Het is zo'n dag op zee. "Leuk hoor,Willem, maar nu is het wel genoeg." Waarop hij dacht dat hij zelf in de maling genomen werd.
Ondertussen was het niet leuk meer. Danielle en Dick stellen hem allerlei vragen over het verleden, zijn naam, familie, werk. Al snel wordt duidelijk dat hij 5 dagen kwijt is. Kijkt wazig uit de ogen, verder alles "normaal". Maar wat te doen, want we gaan de nacht in, moeten nog  zeker 16 uur varen.
Wij vinden het verontrustend en ernstig. Paul stelt voor Cross Gris Nez op te roepen op 16 en hen medisch advies te vragen van een arts. Plus: Dieppe ligt maar 25 mijl van onze koerslijn. Dus het advies naar Crossborder om koers te verleggen en op Dieppe aan te sturen, terwijl hij Cross Gris Nez oproept. Crossborder vindt dit een goed plan. We schakelen met de kustwacht naar kanaal 68 en de komende twee uur vindt daar de communicatie op plaats.
De kustwacht pakt het zeer efficiënt aan. Wij relayen tussen de kustwacht en Crossborder. De gealarmeerde arts komt goed door op de marifoon en kan gelukkig rechtstreeks met Crossborder praten. Hij stelt vragen als situatieschets, leeftijd patiënt, medische geschiedenis voor zover bekend, en besluit dat hij zo snel mogelijk onderzocht moet worden, w.o. een hersenscan.
Hij gaat de reddingsdienst inschakelen. Crossborder heeft een goede snelheid van 8 knopen en kan rond 19.00 uur in Dieppe zijn. 
Wij lichten ondertussen op de tweede marifoon de groep in, en vragen of iemand Crossborder kan assisteren. Mentale ondersteuning is erg fijn in zo'n situatie op zee. Plan is om morgen weer aan te sluiten bij de groep. Fifteen overlegt met Crossborder en gaat mee naar Dieppe. 
Ik duik in de Reeds om het tij, vertrektijd etc uit te zoeken en meldt dit en de actuele positie van Crossborder aan Bart van de Fifteen, nu we nog onderling marifoonbereik hebben. 
Ondertussen heeft de reddingsboot contact gelegd met Crossborder en gaan ze met 20 knopen op hen af. We volgen het proces virtueel op de plotter via de AIS van beide schepen. Om half zes is de " touch down" van de reddingsboot en nagenoeg direct zien we zijn AIS-symbool weer wegschieten, richting Dieppe.
We bedanken Cross Gris Nez en gaan over op de orde van de dag. Morgenochtend hebben we mobiel bereik en horen de laatste stand van zaken.
Het is zes uur, tijd om te koken en alles gereed te leggen voor de nacht. Jules en Sivy willen allebei wachtlopen. Sivy neemt de wacht samen met Paul van 21.00-00.00 uur, Jules met mij van 00.00  - 03.00 uur. Ik duik om negen uur in mijn slaapzak en Sivy dekt me toe, legt een knuffeltje van haar bij me en geeft me een kus op mijn voorhoofd. Ze staat al in een dikke joggingbroek, met trui en zwemvest aan. Paul klikt buiten in de kuip haar lifeline vast en het kletsen begint. Jules ligt tegenover me op de andere kajuitbank te slapen. 
Om middernacht wisselen we. Sivy staat tegen  de kaartentafel aangeleund naar het marifoonrondje te luisteren. Jules haalt snackjes voor ons buiten en installeert zich onder een deken. De sterrenhemel is adembenemend. De Melkweg is goed te zien. Ik zie diverse vallende sterren. Jules houdt de zee achter ons in de gaten, ik voor de boot ( en een double check naar achteren ).
Jules krijgt een cursusje radar van me en zit een tijd achter de plotter de AIS-en van de andere boten in de gaten te houden. Ik zit buiten en zie hem af en toe indutten. Het is zo drie uur ' s nachts.
Het gaat voorspoedig. De eersten lopen rond half zeven al Cherbourg binnen.
We hebben een sms'jes gehad van Crossborder dat het goed gaat met Willem, niets op scans gezien, hij mag uit het ziekenhuis. Zij zijn rond half zes weer op pad gegaan.
De zon komt zeer fraai op: een rode champignon die zich snel losmaakt van de horizon. Helder, onbewolkt. Voor marifonie ideale omstandigheden : Fifteen roept ons op en kan melden dat hij 80 mijl van ons vandaan zit. Wow. Het leek even een Big Brother gevoel vanuit de lucht.
De havenmeesters hebben voor ons ligplaatsen afgetaped zodat we eindelijk eens door het lint mogen gaan. 
Om 8 uur liggen we. Weer met een prachtige zon en blauwe lucht.

Een heerlijke dag in Cherbourg volgt, met stokbrood en nieuwe vishengels voor Sivy en Jules (Wim van Triple Seven  verspreid weer voor het visvirus).
Crossborder en Fifteen komen om zeven uur 's avonds binnen. Opstapper Willem wordt veilig naar huis gebracht.

27 juli, Cherbourg -Guernsey
Het tij zorgt dit jaar voor vroege vertrektijden.
"Ik kan wel bakker worden na deze reis", zegt Bart, "die gaan ook altijd zo vroeg aan de slag."
We zijn om drie uur gewekt door een fikse onweersbui, conform voorspelling.
Als we om half vier uit bed gaan, is buienradar het eerste wat we raadplegen. De bui gaat het Kanaal in, en is over ons heen precies op het moment dat wij gaan vertrekken om vijf uur, in het donker.
We staan met z'n allen om half vijf onder de lantaarnpaal. Een half uur later verlaten 26 witte heklichten de haven.
 Lichte noordenwind bij vertrek. We schommelen buiten de haven. De stroming staat mee. Al snel kunnen we zeilen en wordt de stroom sterker. Met 11 knopen snelheid over de grond gaan we door de Alderney Race. Zeilen heerlijk.

We bellen met de Bull en de havenmeesters op Guernsey. De Bull sluit hier bij ons aan, na hun reis naar de Spaanse Ria's. De Azorenreis van vorig jaar is zo goed bevallen dat dit deel ook dit jaar bezocht werd.
Bij aankomst moeten we een uurtje wachten voor we over de drempel kunnen naar de QE2-Marina. Omdat de invaart en de manoeuvreerruimte in de haven niet zo groot zijn, zit ik aan de marifoon en regisseer de volgorde van binnenkomst. We liggen met z'n allen aan 1 lange steiger, met de boeg naar buiten. Het is puzzelen, want je kunt in deze haven niet gewoon van achter naar voren rijtjes van vier dik maken, door steigers dwars op onze steiger.
Enfin, na 2 uur ligt iedereen binnen, wordt er geborreld in de kuip, in de zon!
Iedereen geniet van het mooie weer deze week. Jan van de Yulunga zegt mooi  " maar daar hebben we ook voor betaald ".
We zijn blij weer op Guernsey te zijn. En zijn blij Jaap en Ali van de Bull weer te zien. Als verrassing zijn ook Paul en Ria van de Juanita even hier bij ons komen liggen. Deze tocht lijkt wel een Azoren 2011-reünie. Montanara in Cherbourg, Fortuna in Boulogne, Aurora in Roompot, Triple Seven met ons mee. Erg leuk!

dinsdag 24 juli 2012

Nieuwe wereld aan boord.


Boulogne-sur-Mer.

De haven is leeggelopen. Van 7 dik, gaan we lege boxen innemen. Het wordt weer een mooie zomerdag.
Paul haalt zijn duikspullen te voorschijn om de boegschroef van de Crossborder te inspecteren. Er blijkt niets geen vuil in te zitten, dus hij zou 't moeten doen. Wordt vervolgd. Een kapot relais is waarschijnlijk de boosdoener.

Om 11 uur komt een journalist van de plaatselijke krant van Boulogne-sur-Mer langs. Opstapper Jo, met Boulogne als woonplaats, helpt bij vertalen als ons Frans en zijn Engels te kortschieten.

Om 12 uur komen Sivy, samen met Tessa, Linda en Katlijn, de Shaula omtoveren tot beautysalon. Er wordt een scala aan nagellakken te voorschijn getoverd. Tessa brengt een mega-toilettas mee met make- up spullen en Katlijn heeft een echte Babyliss bij. Zij vraagt naar een stopcontact, ik vraag naar het stroomverbruik van dat ding. Ik had de stroomkabel er nog niet aangelegd. Op de omvormer gaat het wel, maar ik kijk met een schuin oog naar het amperage. Dat wordt inpluggen op de wal. Eer al die meiden hun haar in de krul hebben...... Tutten heet deze activiteit. Muziek uit een iPhone erbij, de stopwatch voor de Babyliss en ze zijn lekker bezig.

Ik heb me teruggetrokken in de kuip en hoor allerlei plannen binnen gemaakt worden.

Een uur later gaan we zelf de stad in: het oude deel herontdekken. Het is heet in de stad, maar we klagen niet na weken buien en kwakkelweer.

De eerste pain au chocolat worden gekocht. We bezoeken de basiliek en lopen op de oude stadswal. Op de terugweg zowaar shoppen bij Zara.



Terug in de haven gaat de zonnetent over de kuip :-)

Dover Strait in de zon

Vaardag 2. Maandag 23 juli. Nieuwpoort -  Boulogne-sur-Mer.
De wekker gaat vroeg, het is pas kwart voor 5. Koffie en het laatste weer binnenhalen. Met name de langere termijn is interessant, voor de trip naar Cherbourg en Guernsey. Vandaag staat ZZW-wind 3 bft op de planning. Zodra we buiten varen, hijsen we het zeil en begint een dag heerlijk zeilen.


Voor Gravelines maken we lange slagen met de formidabel kleine kruishoek van 45 graden; de stroming helpt mee. We lopen hoog en hard. De zon schijnt. Het is puur genieten.  Jules en Sivy kijken in de ochtend een DVD in de net geïnstalleerde LED-tv. Vorige jaren hingen ze, knus, onder helling schuin voor een kleine draagbare DVD-speler. Bij Calais zijn de krijtrotsen van Dover bijzonder goed te zien. Er is niet veel ferryverkeer. Ook in het TSS aan de horizon lijkt het niet druk. Voorbij Cap Gris Nez halen we de genua weg. De wind is afgenomen, het is niet bezeild, en de stroom gaat tegen staan na de Cap.  Er vaart een Nederlands jacht naast ons wat plots geheel stil ligt. We draaien er heen, en we horen dat een slang van de motor is afgesprongen. Bovendien is de afsluiter van de koelwaterinlaat afgebroken. De schipper roept met lichte paniek in de stem: we zinken. "Heeft u zachthouten conische pluggen?", roept Paul terug. "Nee" is het antwoord. We pakken de grabbag en stoppen onze zak pluggen erin. Cirkelen weer om de boot, maar ondertussen zijn hun vrienden omgekeerd en genaderd. Zij gaan slepen, en er lijkt iets anders in de afsluiter gestopt te zijn. Ok, alles onder controle en wij gaan weer verder. Ondertussen heeft een boot van onze Croisiere een dieselprobleem. Motor slaat af, bij de hagelnieuwe Mon Vieux. Uiteindelijk blijkt het  een niet functionerende dieselmeter te zijn: de meter geeft een volle tank aan, en blijft dit doen. Ik zou graag de fabrikanten van dit soort tankmeters uitdagen een werkend systeem te maken, op een simpele manier zoals in iedere auto. In de auto vertrouwen we allemaal blindelings op die meter, tot op de laatste liter. Waarom geeft dit in zoveel boten een probleem? Wij hebben op onze dagtank (voordeel 1) een kijkbuisje (voordeel 2): WYSIWYG.  Boulogne zelf is weer een waar avontuur: het is vol en het wordt nog voller. Alle boxen zijn gevuld, de kopsteigers liggen 7 dik, tussen de steigers wordt het ook volgebouwd. We hebben er mooi zicht op als we bovenaan de kade de "steiger" borrel hebben. Gelukkig wordt het een rustige nacht qua wind, er wordt niet gespuid, alleen gaan de vissers de hele nacht in en uit.


zondag 22 juli 2012

De perfecte zondag

Vaardag 1: het is zo'n perfecte zondag in juli. Staalblauwe lucht, klein zuchtje wind, nog geen mens te zien op het strand van Vrouwenpolder. We motoren om half tien, met grootzeil bij, rustig langs de Zeeuwse kust. De stroming staat 3 knopen mee. Voorbij Domburg zijn de hoge kranen van Zeebrugge al zichtbaar. Het zicht is formidabel. De zee golft mee.
De groep is in 2 schuttingen onder de Roompotbrug door gegaan. Op zee volgt ieder relaxed de route naar Nieuwpoort. De stranden van Oostende en verder vertonen een gezellige drukte. Ook op het water is het druk met bootjes. Eindelijk kan 't weer. Tegen drie uur steekt er een zeewindje op.

kraanponton naar Oostende
komende van windmolenpark
Thorntonbank
Voor de ingang van Nieuwpoort ver uit de kust zit een groot veld open bootjes. De Splash kampioenschappen zijn bezig, met tentenkamp in de KYCN. De havenmeesters hadden ons allemaal een mooie plek toebedeeld en we kunnen zo doorvaren. De groep is nu bijna compleet: 16 uit de Roompot sluiten aan bij de 9 uit Breskens/Zeebrugge. De Bull zal ons op Guernsey begroeten. De kinderen vinden elkaar snel, na een eerste voetbalavond op het strand bij de Roompot.
Het weer ziet er goed uit voor de komende week.
Morgen vroeg op: om 06.00 uur palaver bij de steiger van Shaula.


vrijdag 20 juli 2012

Op weg naar de start van de Croisiere Bretonne

schitterend weer en uitstekend zicht
bij Zeelandbrug
't Is windstil en de zon schijnt. We motoren uit de volle Grevelingensluis de oosterschelde op. Na een week regen en wind komt iedereen weer vrolijk tevoorschijn. Er steekt een voorzichtig windje op. We halen toch de huik van het grootzeil af en gaan rustig zeilen met 4 knoopje wind. We hebben de tijd vandaag, op weg naar de Roompot Marina waar iedereen van de croisiere bretonne verzamelt voor vertrek aanstaande zondag. We worden net voor de zeelandbrug gespot op de ais door de Mon Vieux, die ivm masthoogte buitenom via Westerschelde in Zeebrugge gaat aansluiten. " nee, Michael , we zien je live wel varen maar niet je ais signaal. Staat vast in de stille modus. Ok, tot later." Er liggen ondertussen redelijk wat boten voor de brug te wachten. We worden gevraagd op te varen voor de opening van 13.10 u. De lichten gaan van rood- groen op rood op dubbel rood. Dit ziet er niet goed uit....en inderdaad: de brug is in storing gegaan, technische dienst is gewaarschuwd. We varen weer wat weg bij de brug en dobberen in de zon rond. Al 3 bruinvisjes gezien.

Twee uur later gaan we vrolijk, en opgelucht, onder een openstaande brug door. Monteurs: bedankt! Ik steek mijn duim op naar het hokje op de brug, mocht iemand het zien. We zeilen heerlijk naar de Roompot, waar de eerste schepen al liggen te wachten. Fijn! Mooi weerzien.