vrijdag 14 augustus 2015

White Party en meer

We arriveren met het begin van Cowes Week op het Isle of Wight. 5 tot 7 dik liggen de wedstrijdboten gereed voor de strijd van morgen. Van klein tot superyacht. Een bezige boel. En wij varen rustig verder de rivier op, naar ons favoriete plekje bij de Folly Inn.
Dave heeft weer een steigerdeel voor ons vrijgemaakt. Uiteraard gaan we op de avond nog met de watertaxi naar de overkant. Eten bij de Folly. Als vanouds bestellen aan de bar. Het is al donker als we de rivier weer terug oversteken, naar stille boten op een rij.

Zo zonnig en fantastisch zeilweer het zondag was, zo miezerig en windstil deze maandag. Maar, ik heb t voorspeld: tussen 16.00 en 18.00 uur wordt het droog en hebben we een mooie avond voor de White Party op de steiger. En zo geschiedde...
Een middag in Cowes, door de winkelstraat, bij de stands van Cowes Week inclusief de promotietent van Oman, kijken naar het wedstrijdveld in een grijze laag, even stil staan bij de kanonnen en de Engelse Upperclass bij de Royal Yacht Squadron.

Met 2 watertaxi's terug, met elk 12 passagiers en Paul danwel ik als "crewmember" in de stuurhut, naar de OceanPeople-steiger. Dave toont z'n witte sokken: "geheel gereed voor jullie Party". Om half 7 worden de BBQ's opgesteld en komt iedereen in het wit de steiger op, terwijl de lucht blauw wordt, een zonnetje nog te voorschijn komt en de wind blijft liggen.
Voortreffelijke omstandigheden voor gezellig eten, drinken en dansen!
De waterpolitie zwaait vrolijk terug: gekke Hollanders en Belgen, die de steiger laten doorzakken. All dressed up in white.

Om 6 uur 's ochtends verlaten we de  River Medina, in de regen. Cowes is nog in diepe rust. Een lange dag, op de motor, naar Beachy Head en Eastbourne. Een "gloomy" dag qua weerbeeld, niet qua stemming. 

In Eastbourne liggen we in de riante boxen van de North Harbour. En hebben hier een zonnige havendag, met harde noordoostenwind. We wandelen de lange boulevard af en pauzeren bij zo'n typisch Engelse kustplaats-viersterrenhotel. Een wit statig gebouw met de nationale vlag in de mast.

Onweersvoorspellingen, met aanhoudende noordoostenwind, zorgen voor een tweede havendag. 
In de vroege donderdagochtend dondert het al in de haven. Hevige regenval volgt. Om 11 uur 's ochtends doe ik het licht in de boot weer aan. Groen ziet het buiten. Weerlicht en donder boven ons. Blij dat we niet op zee zitten.
In de middag wordt het warm, broeierig, zonnig. Iedereen komt weer tevoorschijn.
Omdat het einde van de reis nadert, begint het afscheidnemen een beetje. We worden tijdens de borrel bij de Sovereign Harbour Yacht Club verrast door een optreden van Agnes met een zelf geschreven lied, muzikaal begeleid op haar harp! Geweldig. 

Wij zingen het refrein mee en luisteren naar de zachte klanken van haar instrument. In het lied zien we onze reis terug en komen de gezellige momenten samen aan bod. De harp is een "bootformaat" exemplaar, goed ingepakt tegen beschadigingen tijdens het varen. 
De gitaar die bij ons aan boord lag, is niet veel te voorschijn geweest. Een blokfluit op Le Tournesol was hetzelfde lot beschoren. De mondharmonica van Ruud is op de steiger geweest bij Ans verjaardag. 
De jongste telg van de groep, Toin, speelt in de jachtclub een stuk op de piano. 
Volgend jaar zullen we de muzikale talenten vooraf bij elkaar brengen.

woensdag 12 augustus 2015

Zonnige dagen naar Isle of Wight


Perfecte wind naar Isle of Wight.


Dansend over Het Kanaal.

Na 2 dagen wachten tot de lagedrukgebieden ons niet meer dwarszitten, gooien we vrijdagochtend los voor de Oversteek. Nog net in het donker op weg naar het Chenal du Four waar het tij al mee loopt. We worden naar het Noorden "meegesleurd". De 4 meter hoge deining van de afgelopen dagen is al gereduceerd naar 2 meter. De wind heeft helaas eenzelfde reductie doorgemaakt en we motoren richting Engeland. Het is een wolkenloze zonnige dag met een lange oceaandeining. Met muziek in de oren is het super genieten. Je hoort de motor niet meer en ik verbeeld me of ik weer een oceaanoversteek aan het maken ben. Als ik naar bakboord kijk zie ik geen enkel schip tot aan de wijde horizon! Zal ik even de stuurautomaat bakboord uit laten gaan, richting La Coruña? Hoe snel zal dat opgemerkt worden door de rest...
Ik dans, Paul danst, Jules doet mee en Sivy....slaapt vrolijk verder. Ondanks het motoren een heerlijke overtocht. De heldere nacht zorgt voor een formidabele sterrenhemel met de Melkweg goed zichtbaar. Om 01.00 u komt de maan als een vlammend zeil aan de horizon te voorschijn. De grote vaart passeert voor en achter ons, komende uit de verkeersscheidingsstelsels. 
We temperen iets in toerental om met het eerste daglicht Dartmouth aan te lopen. We ruiken het land. Een heerlijke zoetige bomenlucht. We varen tussen de beboste kliffen naar binnen, de rivier op. Dartmouth en het tegenover gelegen Kingswear moeten nog ontwaken. De zon belicht de bovenste rij huizen van  Dartmouth al. Ons ponton verwacht ons. 
Zodra we aanleggen, komt de eerste vraag van de buurboot: "biertje?". En zo zitten Anton en Paul om half acht in de ochtendzon aan het bier, met sigaar. Kees van de Stormvogel vindt dat eigenlijk wel een goed plan. Ook daar klinkt het pssst van een bierblikje dat opengetrokken wordt. Daarna volgt de koffie en ontbijt met eieren.
We genieten vandaag van elke minuut in Dartmouth. Door het instabiele zomerweer van de afgelopen dagen gaan we morgen alweer door naar Portland.
Met een grote groep stijgen en dalen we over het kustpad naar de zeeverkeerspost, met klassieke vergezichten over de baai voor Dartmouth.



woensdag 5 augustus 2015

Zwaaien naar Belle-Île.

Zaterdag 1 augustus.

Een zonnige rustige vaardag van Concarneau naar Douarnenez, met als spektakel de 5 knopen stroom mee in de Raz de Sein en als cadeautje een laatste uur met de gennaker op. Net uit de haven van Concarneau zwaaien we naar bakboord richting Belle-Île.


Dat laatste uur zeilen komen alle competatieve
gevoelens aan de oppervlakte. Op de marifoon worden snelheden en tactieken op komisch-kritische wijze uitgewisseld, en gaat de een nog harder dan de ander, zogenaamd. Wij zaten wat achter in het "motorveld" van vandaag, maar halen gestaag wat meters terug onder zeil met de grote witte Genny. De totale afstand naar de haven is te kort om dit helemaal te winnen maar "Anton, had je je spinnaker maar half gehesen? Hij wordt ineens zo veel groter" kan Paul niet nalaten te zeggen terwijl we inlopen. Vriendschappelijke sneren :-).



Douarnenez ligt in een prachtige omgeving, met groot verval van zo'n 7 meter. Het landschap verandert dan ook drastisch waar je bijstaat. Rotsen komen te voorschijn en je kunt wandelen naar het spookhuis op Île de Tristan. 's Avonds weerkaatst de zon in de ramen van het vervallen leegstaande landhuis waardoor het net lijkt of het in brand staat. De Efteling zou wel wat kunnen met dit pand. Sivy slaapt toch wat slechter na mijn verzinsel over de Dame die om middernacht voor het raam zal zweven. Het is niet ver van onze steiger.


We houden het weer voor de overtocht naar Engeland nauw in de gaten en zien helaas 2 lagedrukgebieden onze regio naderen. Hebben we mazzel dan schampen ze ons op hun route noordwaarts langs Ierland, anders ...
We kunnen nog niet om het puntje bij Brest heen, dus gaan een korte etappe naar Camaret-sur-Mer in afwachting van.

zaterdag 1 augustus 2015

Croisière Concarneau

Vrijdag 31 juli
Twee dagen Concarneau: een zomerfeest.


De zon schijnt, de lucht is blauw, de noordenwind nog wat koud. We kijken uit op de ommuurde stad en zien om 10.00 uur stipt de kinderen op catamarans in sleepje achter een dinghy naar hun zeilles in de baai. Eten inslaan in Frankrijk is een waar genoegen. Vooral in de kramen van de overdekte markthal les Halles: verse groenten, vlees, vis, brood en allerlei geprepareerde lekkernijen.
De toeristische binnenstad binnen de muren is gezellig, met de bekende snuisterijen, kleding, sieraden en verrukkelijk ijs. Paul probeert nog een witte broek te scoren voor de White Party later deze reis in een "puur witte" winkel Blanc du Nil.
Nah, toch niet helemaal zijn snit.

Donderdagavond 1800 uur maakt mijn piratenbende "Yvonne en haar kapers" de steigers onveilig. Mannen worden gebrandmerkt, voorzien van piratencap en ooglap. Ook de vrouwen worden niet gespaard. Anton denkt ons te lijf te kunnen gaan met een waterslang. Rob kiest eieren voor z'n geld en springt overboord. Maar ontkomen doet ie niet: ook hij ontvangt met een nat pak het brandmerk. De muziek van Pirates of The Caribean vergezelt ons. De moderne uitrusting van piraat Jules in de vorm van een klein geluidsboxje en iPhone met Bluetooth doet het werk. Ja, anno 2015 is het niet alleen maar geweren en zwaarden.


De Potluck die deze avond volgt is een waar genoegen. Er is heerlijk gekookt en ingeslagen voor en door de hele groep. De Eerste Kaper Paul opent de avond met het heffen van een glas Saumur Brut voor iedereen. Piraat Ben komt aangelopen met een haak als rechterhand, een gevaarlijk mes in zijn broekriem. De zaak wordt serieus genomen! 

Pauls fameuze pindarotsen zorgen voor een heerlijk einde van het eetfestijn op de kade.

Dag 2 volgt een vergelijkbaar patroon, aangevuld met een dinghytoer naar het strand en de baai met bootjes aan de moorings omringd door rotsen. 
Je zou zomaar spontaan willen besluiten niet terug te varen naar Nederland!!








Een gouden dag

Woensdag 29 juli. Concarneau, Zuid-Bretagne.

Het bestaat ook deze zomer: fantastisch zeilen in de zon!
Een prachtige zeildag start vroeg met een gouden randje om het wolkje voor de zon. We kijken dan al uit vanaf het water op de rotsen bij Camaret-sur-Mer. Drie uur hebben we om de stroom mee te hebben naar en in de Raz de Sein. Met deze fijne Noordenwind 3-4 Bft lukt dat prima. De lucht is blauw. Zeilpak aan en pet op, tegen de ochtendkou. We vlinderen zuidwaarts, de vishengel wordt gemonteerd en we wachten rustig de eventuele vangst af. Het is zo mooi, het gaat zo rustig qua bewegingen, dat Paul (en ik tegelijkertijd) oppert om foto's en een filmpje vanuit de mast te maken, met de nieuwe GoPro aanwinst van Jules. Zullen we het doen?! Paul staat al met alle attributen in de kuip. Jules liert hem de mast in tot de eerste zaling. Onze fotograaf gaat aan het werk. Als ik hem even later laat zakken, wil hij ook nog alsof hij in trapeze staat naast de boot filmen. Van mij mag deze fraaie beelden opleverende actie nu stoppen...
Ik zal proberen het filmpje ergens te uploaden. Je hoort van me!
Om 15.00 tijdens het marifoonrondje zie ik ineens een bende dolfijnen rond de boot. Een cadeautje!! Weer schitterende filmpjes erbij. En vooral ook zelf kijken en genieten. Jules weer niet hoe snel hij zijn hendel moet indraaien. Hij wil geen dolfijn vangen. 
Drie kwartier blijven ze spelen bij de Shaula. Daarna gaan ze onze achterburen langs.
De havenmeester in Concarneau komt iedereen tegemoet in zijn rib en wijst ons het lange, voor ons gereserveerde, ponton. Heerlijk, met uitzicht op de oude ommuurde stad. En de baai met het Cruiseschip The World.

zaterdag 25 juli 2015

In Roscoff geen code oranje

Zaterdag 25 juli Roscoff
Terwijl het vandaag Code Oranje is in Nederland, varen wij met de hier afgenomen noordwestenwind naar het puntje van Noord-Bretagne.

Morgen en overmorgen zullen we een nieuwe lagedrukgebied als eerste opvangen voor het Nederland nadert.

De Bretonse kust is prachtig. De baai bij Trébeurden is overweldigend, met veel verval en indrukwekkende rotsen.


Nog even terug in de tijd:
Zaterdag 18 juli-zondag 19 juli
We zingen voor de jarige Anton om 06.30 op de kade. Een nachttocht voor de boeg. T wordt een motordag, zonnetje erbij. De golven zijn ruw bij verlaten van Boulogne, weerkaatsend tegen de lange stenen muur. Nog even een stuk zeilen voor de wind op is. We liggen, zitten, hangen in de kuip, muziekje op.
Op de middag kunnen we de fok bijzetten en motorzeilen, met een lager toerental. Vanwege het tij(d)schema zetten we de motor niet geheel uit. Het is springtij vandaag, de stroming aan de overkant van de Seine Baai is fors (3-5 knopen mee/tegen).

Er volgt een rustige nacht. Bewolkt; Paul start met een wacht samen met Sivy, ik heb met Jules de nachtwacht van 00.00 -03.00 uur. Het wordt onbewolkt, de Melkweg is gigantisch mooi te zien. Vallende sterren, en we doen allebei een wens. We praten nog even over zwarte gaten, sterren en planeten, ruimtevaartuigen. Dan onttrekken nieuwe wolken het zicht op hetgeen ver boven ons staat. Jules gaat na 2 uur binnen slapen; ik stop 1 oortje in mijn oor en luister naar muziek. Met m'n andere oor hou ik de marifoon in de gaten. Er is geen ander verkeer in mijn nabijheid dan onze eigen vloot. We motoren verder, het getijschema volgend. Bij Barfleur worden we fors opzij gezet, noordwaarts. 
In Boulogne hebben we het al geopperd dat de kans er in zat dat we in Cherbourg na de nachttocht maar voor een paar uur zouden stoppen om met het volgende tij mee door de Alderney Race te gaan naar Guernsey. 
De wind zit maandag in de zuidwesthoek, 4-5 Bft tegen. Pal op de neus, en dan klotsend met 4 knopen stroom mee door de Alderney Race levert wel spectaculaire beelden maar geen vrolijke gezichten. Vandaag blijft het nog rustig, dus we gaan door.
De zon schijnt, het is net bezeild, prachtig varen naar Cap de la Hague.
Jules en Sivy varen mee op de Noordenwind, waar schipper Ben een onfortuinlijke val op de steiger had gemaakt met pijnlijke polsen als resultaat. De OceanKids BV is opgericht. 
In de Alderney Race kunnen we zeilen met een hoek van 30 graden verzet. Dus zicht op Alderney, maar over de grond naar Guernsey. Raar, maar waar. 

De wind is net te weinig om dit vol te gaan houden. We willen de stroming bij Guernsey niet tegen hebben, dus de motor moet bij. Met lichte regen naderen we de haven van St Peter Port. De havenmeester in z'n bootje begeleidt ons naar de pontons voor de drempel van de marina waar wij zullen overnachten. Deze Swan pontons zijn sinds vorig jaar met de vaste wal verbonden. 

Guernsey is altijd genieten!



maandag 20 juli 2015

Van Noordzee naar Seine Baai

Duinkerke, donderdag 16 juli.
Vandaag verlaten we de Noordzee. 
Oostenwind: ons offer aan Aeolus heeft gewerkt (?!). We vlinderen naar Cap Gris Nez. We hebben 5 uur om de kaap te ronden met de stroming mee. 
Wat irritant is dat de nieuwste Imray kaart en Navionics kaart van 2015 de boeien na Duinkerke Ouest niet goed weergeven. De geul ligt te zuidelijk op de plotter. Zouden ze echt de boeien verplaatst hebben van dé aanloopgeul van de veerbotenhaven???
Cap Gris Nez is in de nevel gehuld. 


Als ik de veerboten van en naar Calais zie gaan, vraag ik me af hoeveel vluchtelingen het op deze vaart naar Engeland gelukt is zich te verstoppen. Op weg naar het Beloofde Land. Ingewikkelde problematiek. Horen later in Boulogne-sur-Mer van onze vriend Jo, die in de buurt woont, dat Boulogne als uitvalsbasis voor de veerboten fungeerde tijdens de stakingen 2 weken geleden. 

Na de kaap zeilen we aan de wind naar Boulogne, met als klap op de vuurpijl een wedstrijdje met de An d'Quante. Paul loeft Anton eruit. Jules aan de grootschoot, ik aan de fokkeschoot. Anton roept naar Jules dat hij niet weer mag winnen. Gisteren stond Jules aan het roer terwijl hij Anton voorbij "stoof". 
Uiteindelijk komt ie toch, onderlangs, voorbij.... 

De zon komt door, het wordt warm in de haven; de zonnetent hangt over de kuip.  De kinderen gaan zwemmen vanaf het strand. Ineens is het weer ouderwets zomervakantie. 

Vrijdag 17 juli.
De ochtend besteden we aan het rekenen aan het tij naar Cherbourg, in samenhang met de weertrend. 
Nadat de printer aan boord het nieuwste schema eruit heeft gegooid, lopen we naar de ommuurde stad en lopen samen met Olga en Alexander van de Ladybird een rondje over de muur. Voor, achter en rondom ons zwermen de kinderen. Het regent als we terug gaan lopen. 


Al 2 middagen horen we soundchecks en vanavond is het concert dan echt daar: 
Concert at sea naast de marina. We staan even achter de hekken te gluren, naar t verre podium. Op internet lees ik dat Calogero speelt. Echt goed, vind ik. 
Ondertussen is het weer een steile afdaling op m'n slippers naar de steigers.
7 meter verval: ik zie Smeagol uit Lord of The Rings zitten. Hij schuilt hier in de krochten naast de boten. 

donderdag 16 juli 2015

Top zeildag


De wekker gaat weer vroeg af; 2 uur voor het palaver. 05.00 uur dus vanochtend. Het is al licht, dat scheelt. Ik klap de laptop open, zet hem aan, water op het gas. Wachtend op m'n macchiato-water, maak ik internetverbinding en zet alle weerbronnen open, van weerkaart tot meteo france, gribfiles, laatste actuele waarnemingen. De trend voor komende dagen ziet er goed uit, met vrijdag een dipdagje qua harde wind, maar met zon zegt de Franse meteoconsult. 
De minuten voor een palaver zijn volgens mij nooit 60 seconden per minuut, maar een stuk of 39. Kortom, altijd opschieten geblazen om fris en fruitig mét de actuele situatie op schrift uit de boot te stappen. 
Het miezert vandaag. Maar de wind is er een heel eind uit. De havenkom in Oostende loopt leeg. 
Onder vol tuig, met navigatieverlichting nog aan, in de miezer, zeilen we westwaarts. Het is bezeild! Super! Hoog aan de wind over een behoorlijk vlakke zee. ZZW 4 Bft. Jules houdt Shaula strak op de dertig graden aan de wind. Sivy en Paul gaan in het gangboord  zitten. 


Stroom mee, ruim 7 knopen over de grond. In 1 streep voorbij Nieuwpoort. Laverend naar de kustlijn van Frankrijk, tussen de banken door. De wind trekt aan in een bui. Zeilpakken zijn nat. Maar het gaat heerlijk!

Laure en Isabelle, van de marinastaf in Duinkerke YCMN, staan in de regen klaar op de steigers om ons allen naar de boxen te wijzen en lijntjes aan te pakken. Superdames! 


Tussendoor leer ik dat de Franse begroeting met 2 kussen is, in Zuid Frankrijk met 4. Toch weer handige lokale kennis :-). De Nederlander 3, de Belg 1. Zou dit ook niet in een EU-uniformiteit vastgelegd moeten worden of zullen we dit maar fijn onder "eigen cultuur" bewaren?! 

Duinkerke is niet compleet zonder de gamba's van de visboer. De zon schijnt. Alles is weer droog. Mijn witte gympen met rode wijn stippels zijn weer wit met Franse bleek.
De kinderen lopen naar de trappen bij de andere Marina helemaal aan de andere kant van het water "waar je zo leuk van de leuningen af kan glijden", zoals ze vorig jaar bij de vele verwaaidagen hier na de londentocht in mei hadden ontdekt. Evenals inkoop van Cola Vanille. Ieder heeft z'n eigen geheugensteuntjes bij havens...

Kortom, een topdag!


dinsdag 14 juli 2015

Toboverleg

Het improviseren naar aanleiding van de weerberichten gaat nog door.
We hebben nu 2 dagen al uitgebreid contact met alle havenmeesters en havenjuffen langs de Belgische kust
en de eerste 3 Franse havens op de route. 
Logische plannen worden in de war geschopt door de wind die haar eigen leven leidt. 
We hebben voortdurend "toboverleg" hier aan boord. 
Combinatie van tij en wind veroorzaken vroeg opstaan. 
En zo zijn we gister na een aan de windse dag in Oostende aangekomen. Ondanks de heftige wind ook wel mooi gezeild, wat comfortabeler is dan er tegen in stampen op de motor. Maar ik prefereer dit met een zonnetje en tij mee. Helaas waren die 2 ingrediënten gistermiddag op.

Oostende: de geroeste palen en damwanden bij de ingang naar het Jachtdok zijn weg en nog erger: mijn oude vertrouwde vismijn. Niet dat het zo'n mooi gebouw was, en t gaf nogal wat troep op de steiger daaronder, maar sinds ik zeezeil en met onze "oude" Shaula in 1996 bijna vergaan ben in de haven van de RNSYC (door een zeer venijnige Kanaalrat) was de vismijn onderdeel van mijn Oostende-plaatje.
Simon, de havenmeester, hangt onze oranje Belle-Île vlag hoog in de vlaggenmast.

Het is opgehouden met zachtjes regenen: het klettert naar beneden.



We zijn nu compleet: Madame Chilet met residentie hier, lag op ons te wachten. 
Jules geeft de kinderen hun eerste les pokeren. In de boot vliegen de vragen en meningen heen en weer. "Tot half tien" en dan gaan papa en mama naar bed. Ik heb een immens lawaaierig vuurwerk niet gehoord: totaal doorheen geslapen ... na alle (nachtelijke) uurtjes weersvoorspellingen uitpluizen en tochtplanningen A/B/C maken.

Dag 3 van de trip wordt uiteindelijk een dagje Oostende, met windkracht 6 buitengaats, gevoelsmatig 3 Bft in de havenkom op de boot. De 6 zou er al lang uit zijn op de middag langs de kust.
Klinkt simpel, maar heeft de hersenen doen kraken. Laure, de havenjuf van Duinkerke, is een topper. In alle drukte kunnen we "gewoon" terecht, als vaste klant met een OceanPeople groep. Mooi! 

Vandaag gaan we een offer brengen aan Neptunus en Aeolus. Voor gunstige winden!

zondag 12 juli 2015

Croisière Belle-Île van start

Wat doe je als je naar "de zuid-west" wilt en de wind komt exact uit die kant?
En dan ook nog eens met een kracht van 4-5 Bft, op volle zee 6-7 Bft. Dan wordt 't creatief puzzelen, met het vervolgtraject erbij betrokken. 


De Zandkreeksluis hadden we niet opgenomen in de vaardagbeschrijving van dag 1. Maar daar zijn we nu wel geweest. 
Met de weersvooruitzichten voor morgen, WZW 4-5 Bft, op volle zee tikje meer, is Breskens een beter uitgangspunt voor het hoppen langs de Belgische kust op weg naar Belle-Ile!

Met hevig vlagerige wind, een schitterend snelle bediening van alle bruggen bij Middelburg en Vlissingen voor de OceanPeople vloot, een bumpy "ride" over de Westerschelde, arriveren we aan de overkant en is de eerste gezellige steigerborrel een feit.
Morgen weer vroeg op, en dat door de stroming!

donderdag 25 juni 2015

Rondom Fünen


We zijn alweer bijna 3 weken onderweg met de Round Fünen Adventure Cruise.
Met 18 motorschepen en meer dan 40 personen hebben we al het nodige beleefd gedurende deze tocht. Van de zware tocht naar Cuxhaven, met golfhoogten van gemiddeld 1,5 meter en soms meer, naar relaxed varen op de Oostzee waar bijna altijd wel de beschutting van de hoge wal te vinden was. Ongeveer de helft van de boten is uitgerust met stabilizers, of populair gezegd "stabbies". Dat scheelt een slok op een borrel wat comfort aan boord betreft bij het varen op zee. Maar iedereen heeft zich kranig gehouden en geniet nu van het mooie Fünen.
Pittoreske havens zoals Aeroskobing en Ballen, op Samsø.


Alle ruimte in Nyborg waar we een spontaan feest organiseerden met live band "Tequila Latin Band". Erg gezellig!


We zien in Svendborg de trimaran Juniper liggen, de voorlaatste boot van Henk de Velde. Ze ziet er goed uit Henk!

Op Samsø, in de haven van Ballen, wordt gewerkt aan de havendammen. Omdat er een groot drijvend platform midden in de haven ligt, is er weinig plaats voor passanten. Toch heeft de havenmeester de hele kade aan de noordzijde vrijgehouden voor ons en omdat we inmiddels met z'n allen uiterst efficiënt kunnen inparkeren, passen er mooi in. En nog ruimte over voor andere schepen. 


Het is hier weer erg mooi op dit eiland, wat één van Europa's meest vooruitstrevende gemeenschappen is op het gebied van groene energie en CO2 neutraal nastreeft.