vrijdag 16 augustus 2019

Zeilen om de eilanden, 21 t/m 29 juli.


Terwijl er een "gale 8 Bft" raast door ons vaargebied Lundy en Irish Sea vandaag, vrijdag 16 aug, en de regen uit de hemel klettert, is er tijd om een update te plaatsen :-).


Zondag 21 juli.
Na alle “Lochs” is het nu de beurt aan alle “Isles”. 
Vanuit het Caledonisch Kanaal zeilden we Loch Linhe af zuidwaarts naar Dunstaffnage,  een haven met enkele huizen eromheen en natuurlijk een kasteel op de punt voor we de smalle doorgang ronden naar de baai met moorings en steigers. Nog Schots vasteland.
Er ligt één megajacht vooraan de lange steiger en daarna neemt de RBAC-groep alle meters in, 2-3 dubbel. 
Dit jaar hebben we de kuiptent meegenomen aangezien we drie weken met vijven aan boord zijn en bij eventueel nat Schots weer de buitenruimte kunnen benutten. Hier zal dat zeker nodig zijn!
Yellow warming “heavy rain” staat op de Metoffice-weersite en ik zie het groot op het mededelingenbord langs de doorgaande tweebaansweg A85 van Oban naar Dunstaffnage staan als we in de volgende ochtend ons hardlooprondje maken. We zouden een mooi weggetje door het bos lopen, over de heuvel naar Oban en langs de gewone weg terug. De terugweg is perfect uitgekomen, zelfs grotendeels met smalle trottoir ernaast. De heentocht begon zeer goed en ging toen over in een zwerftocht zoals Frodo en zijn gezelschap moet hebben doorstaan: door modder, donkere dicht-op- elkaar staande dennenbomen, zompig mos, grasheuvels met hoog gras én teken, diepe kuilen. Geen mens te bekennen. Maar met onze vriend Googlemaps en ons richtingsgevoel leidden ons heuvelafwaarts naar de weg en Oban. (Bijna) overal 4G tegenwoordig. 
Kletsnatte schoenen, doorweekte sokken, maar met goede humor en energie renden we naar de waterkant in hartje Oban, en de 5 km terug naar onze boot. Oban is een leuke, levendige vissersplaats, gelegen aan een grote baai. Victoriaanse bouwstijl omrandt het water, met moderne winkels in de onderste laag van de panden. 
De regen komt in de namiddag en de dag erna. Het is druk bij de 2 wasmachines en in de bus naar Oban. Blij met kuiptent en luchtontvochtiger!

Tijdens de reis gebeurt er van alles, met boten en apparatuur. Zo heeft de Akwaaba een gebroken voorstag, die razendsnel gemaakt wordt door de tuiger in Dunstaffnage. Maar op de maandag dubbel pech voor de Akwaaba: Gemke valt onfortuinlijk bij een wandeltocht en breekt haar rechterpols. Uiteindelijk vindt er twee dagen later een operatie plaats in Glasgow, en kunnen ze later in de week weer aanhaken, met hulp van hun opstappers die langer aan boord blijven en een wisselplan voor extra hulp van André in Bangor.

Dinsdag 23 juli zeilen we voor de wind naar Tobermory op het Isle of Mull. Gribfiles hebben het hier moeilijk met de voorspellingen of de natuur heeft hier maling aan en doet haar eigen zin. Op de 20 mijl in de Sound of Mull zeilt de ene helft van de groep met grootzeil over bakboord; de groep iets meer naar de noordkant van het vaarwater heeft het grootzeil over stuurboord. En vervolgens gijpen we in geheel eigen windvelden en kan het zo maar zijn dat de boot vlakbij je stilligt en jij vooruit speert. 
Opletten.

Ik heb het al eerder verteld maar Tobermory is een plaatje!
We arriveren vroeg in de middag en de 3 steigers hebben voldoende plekken vrij om ons allemaal te herbergen. Gisteren lag het nog helemaal vol, ook aan de moorings en op de ankerplek. 
De volgende dag vertrekken Jules en Maite met volle rugzakken, op weg naar de West Highland Way, voor hun backpacktrip van 3 weken. 
Nog even wat verstelwerkzaamheden aan de rugzakken en last minute aankoop van lichtgewicht slaapmatjes (nog lichter dan wat we al hadden), en ze verlaten Shaula. Paul, Sivy en ik lopen de eerste kilometers mee, voor de gezelligheid en om het afscheid draaglijk te maken. Zij lopen door naar het zuidoosten van het eiland Mull, naar Craignure, wij terug via het kustpad naar de haven. 
‘s Middags nog bergopwaarts hardlopen om mijn hoofd te resetten :-). 


Er staat deze dagen veel wind, maar prachtig weer. Wandelen, in de dinghy een klein toertje langs de ankerplek, ijs halen midden in het dorp aan de haven. De bemanningen van Blauwe Piet, Eelske Medde en Bolder gaan vroeg op pad met de bus langs de kustweg via de oost en zuid naar Fionnphort, helemaal op de zuidwestpunt van het eiland, een rit van ruim 2 uur, over de bochtige 1,5/2-baansweg. Anderen pakken de andere bus, westwaarts naar Calgary, waar je kunt wandelen in een bos vol sculpturen en op een mooi strand, en pas om half vijf de bus terug kunt nemen. 
Als je daar niet op voorbereid bent, is het hilarisch.....Die kennis verspreidt zich snel binnen de groep.
Veel meer bus-smaken zijn er niet. Wij wandelen 12 km naar Ardmore Bay, een schitterende baai aan de noordkant van Mull.

Helaas gooit de windvoorspelling voor de nacht van zaterdag op zondag roet in het eten om te ankeren met z'n 21-en bij Bull Hole. Ook de sterke stroming bij Corryvreckan en Sound of Luing zorgen voor de noodzaak van een juiste timing om daar doorheen te gaan op weg naar onze bestemming Ardfern. 
Dit is weer een kleine marina, maar waar we zeer welkom zijn, in 7 rijtjes van 3 aan de lange bezoekerssteiger. 
De Wikipedia-tekst van Ardfern is geheel identiek aan die van ons eigen dorp Herkingen: “It has a small, close community, and features a church, fire station, primary school, craft centre with a tea room, a village shop, public house (hier in schotland: The Galley of Lorne), and yacht centre.” 
Alleen het vaarwater is anders... en het uitzicht ! Hier groene heuvels, vandaag bedekt met mist die langzaam verder naar beneden rolt. 
Met een groot deel van de groep maken we een zondagochtendwandeling naar de andere kant van het Craignish schiereiland. Uurtje heen, genietend van het uitzicht over Craobh Haven terwijl we wachten op het opengaan en de koffie bij The Lord of the Isles. “Wat is dat, een groep van 30+, net voor openingstijd? Ik ben er over 10 minuten. Mijn koffieapparaat is kapot, het water in de ketel wordt maar langzaam warm.” De stem klinkt ietsje paniekerig. Maar de opgetrommelde meiden achter de bar gaan aan het werk; de koek en muffins worden aangevuld en er wordt meer frisdrank verkocht in afwachting van de koffie.
In de regen lopen we terug. Het deert niet; t is niet koud. Niet voor niks is er een Schots gezegde: “always take your umbrella with you.”

En morgen (29 juli) gaan we naar het Whisky-eiland Islay Vuurwater, krijg je het warm van.