Chillen in de Seine Baai

Maandag 13 aug - dinsdag 14 aug. De nachttocht van Cherbourg naar Duinkerken.

Afgelopen nacht heb ik de blog bijgehouden. (Foto-)Verslag van de heerlijke tijd in Binic - St Malo en Jersey volgt later.

Maandagmiddag 1700 uur. We zeilen fantastisch; Michel Fugain's "Une belle  histoire" schalt in mijn oren. Super Franse sfeer. Shaula danst over de golfjes. Ik dans mee en gooi mijn hoofd in de wind. Wie nu niet geniet is geen zeiler. Mijn lijf neemt alle energie met volle teugen op. Jules en Sivy spelen binnen voetje van de vloer en klimmen van keukenblad via  het kookeiland naar de kaartentafel. Via de bank achter de mast door naar de lage kant. Een rondje om de wereld noemen ze het. Paul filmt de wereldreis.

De wolkenlaag is lichtgrijs. Daartussen schijnt de zon en piept blauwe lucht te voorschijn.

We zeilen 60 graden aan de wind, 'n kleine 4 Bft. 7 knopen door t water, knoopje stroom mee. Geweldig. Wil je een Seine Baai scenario, dan is dit het.

Paul en Sivy koken, tortellini met zalmreepjes, tussendoor swingen rond 't aanrecht met harde muziek terwijl we Crossborder en Fifteen op de marifoon horen bakkeleien wie die ferry Mont St Michel naar Le Havre zal rammen. Als je al onze AIS-en en echo's op de plotter/radar ziet, weet ik zeker dat de kapitein op de brug van die ferry achter z'n oren zal krabben en op minimaal een mijltje afstand zal passeren.

Om half 1 's nachts luister ik naar Birdy, Skinny love, en zie de regen in het schijnsel van 't witte heklicht. Het is warm , zwaar bewolkt, zeer goed zicht. Ik zie de lichten van  de kustlijn bij Dieppe in de verte.  Onder de buiskap heeft het iets knussigs, zo met die regen. Een rustgevende stilte, een serene sfeer, ondanks 't motorgeluid van Shaula. De wind is afgenomen tot 8 kn ZW.

Nog 4 mijl naar de 10.000 op de log. Ik heb de opdracht iedereen aan boord wakker te maken.

We varen met z'n allen dichtbij elkaar; ik zie een rij groene boordlichten met stoomlicht aan bakboord van me. Een geruststellende gedachte dat je weet wie dat zijn. Het marifoonrondje geeft me een indicatie wie daar samen met mij deze cirkel op zee bekijkt.

Nog 3 mijl.

Ik ga zo de Champagne gereedzetten. Een half glaasje vannacht, de rest morgen bij aankomst.

Claire van de Joie de Vivre roept op 88 dat ze geniet van de oplichtende zee. Ik verstoor vast slapende crew maar antwoord dat ik de nacht ook zo prachtig vind. Hoeveel wachtlopers zouden nu ook over de reling kijken ?  Morgen overdag is deze sfeer weer verdwenen, maar in alle geheugens opgeslagen.

23.15 UTC, 01.15 NZT: 10.000 mijl verschijnt op de log. Het lijkt wel Oudjaarsavond. Jules en Sivy slaapdronken uit bed gehaald, fles en glazen staan klaar. Ook Paul uit zijn slaap gehaald. We tellen samen af, onder de buiskap met regendruppels er buiten. Joooooo! Sivy giet samen met Paul champagne over Shaula, als dank voor bewezen diensten.

Iedereen is weer te kooi. Ik zie op de AIS 1 zeilschip op tegen koers onze boten passeren, en zie dat ene rode lichtje verschijnen. Doet me denken aan de 300 (!) boten op tegenkoers vorig jaar in de nacht naar Cowes, wij komende van La  Coruña. Zij op weg naar Fastnet Rock, racend.

Over enerverende momenten gesproken.

Na een paar gouwe ouwe dancetracks sluiten The Piano en de Nederlandse Birdy, Anna Verhoeven, mijn wacht af.

Maar voor ik me in een slaapzak kan wurmen, moeten we wijken voor een slapende/eigenwijze ( * doorhalen wat niet van toepassing is) visser, die niet uitluistert op 16 en ook niet reageert op een selective DSC call vanaf Shaula.

Jules had de eerste wacht meegelopen. Sivy heeft het de helft van de tijd volgehouden. Jules zit alle AIS-en te bekijken. Hé, bij de AIS van de Yulunga: "Pap, die is vergeten z'n lengte in te voeren." Een tanker wordt nauwlettend in de gaten gehouden. Paul had aan het begin van hun wacht weer alle veiligheidsmiddelen doorgenomen en wat te doen bij mob.

Vroeg in de eerste daglichturen neem ik m'n plaats weer in. Fok kan ingerold, wind nu te weinig om nog effect te hebben. Toerental verhoog ik naar 1800. Het is "soort van saai " en toch ben ik maar al te blij dat er geen 5-6 Bft uit de westhoek staat met dreigende onweersluchten. Of dichte mist. Het kan zoveel slechter zijn hier. Thank you. Merci beaucoup. Iedereen veilig over de Seine Baai loodsen, dat is t doel. We lopen ver voor op schema. Zo dadelijk stroom mee naar Cap Gris Nez.

Ik ga maar weer eens scrollen door m'n iPhone muziekcollectie.

Paar uur motoren verder worden we net voor Gravelines opgeschrikt door een piratenboot die recht op ons afkomt, met veel stampij. Sivy en ik zien vier kwaad kijkende duistere figuren met piratenhoeden op. Ze zwaaien met hun vuisten wild in de lucht. Wij schreeuwen en gillen terug: nemen een "New York attitude" aan. Ik schiet naar binnen en graai de toeter te voorschijn. Wacht maar, wij laten ons niet kennen. De piraten zien natuurlijk alleen 2 weerloze vrouwen, maar onze mannen zitten verstopt in het achteronder, uh, in de douche om precies te zijn. Ze staan te badderen. Jules is net klaar en ik roep om versterking in de vorm van zijn pijl en boog. Na wat heen en weer dramatisch toneelspel, schiet Jules daadwerkelijk een pijl richting de piratenboot, nu ontmaskerd als Vito Nova. Helaas, net mis en de pijl duikt in het water. Ondertussen roept opstapper Jo om hulp uit het luik in hun vooronder. Gegijzeld... Nog maar een kleine 12 mijl naar de veilige haven. De eersten zijn er al om half 3 binnengelopen; zij kunnen versterking bieden.