De 2 dagen in Paimpol worden gekleurd door het Fete de
Vieux Greements. Het aantal oude boten valt tegen; het zijn er absoluut zeker
geen tachtig, het beloofde aantal. De drukte is er niet minder om. We lopen
langs de kraampjes met sieraden, steigerende paarden met elfjes erop,
handgemaakte leren armbandjes, beschilderde theepotten en meer van dat spul.
Waar wij met plezier neerstrijken is de tent met houten tafels en lange banken
waar je 6 oesters en een plastic bekertje witte wijn krijgt voor 6 euro. De decadente
variant van de hamburgertent bij festiviteiten.
De overweldigende aanwezige muziek wordt soms
gewaardeerd, dan weer met de gedachte "mag het 10 decibel minder"
tegemoet getreden. De tweede avond zeggen we dan ook om vijf voor twaalf:
"zo nog vijf minuten", maar de laatste band kan er geen genoeg van
krijgen en blijft toegiften geven. Ik hoor de zanger toch echt meermalen
"au revoir" roepen. Als zijn begeleidingsband stopt, gaat hij gewoon
door. Zijn eigen "five minutes of Fame". Au revoir, à bientot,
applaus, meer, meer, meer, ... Hij lijkt er maar niet genoeg van te krijgen. En
dan is het ineens muisstil. Zo die kan weer naar huis.
In Paimpol worden
vele klussen gedaan. Zo haalt Paul de lieren op de Kendix uit elkaar om te
smeren en veertjes te vervangen, Anton van de Wink helpt met zijn set
boortjes de Crossborder om de stopper op
de mast te vervangen. Fifteen is op zoek naar de juiste zekering voor de
ankerlier, die nu 2 keer kapot is gegaan met nadelig bijkomend effect dat de
startonderbreker dan ook in werking treedt: en wat je echt wel wilt in zo'n
situatie is je motor kunnen starten. Bij de haven is een grote mallepietje
watersportzaak, overvol met nautische snuisterijen, maar weinig echte
benodigdheden.
Vandaag heeft het winkelpersoneel zeker 50 Nederlanders
in de zaak: een record.
Paimpol ligt op de kaart aan het eind van een
"grasveld". Valt het echt helemaal droog? Ja, het valt echt helemaal
droog!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten