Wat de zee met je doet

Vrijdag 26 juli - Tobermory

De afgelopen drie dagen waren zonnige dagen in Tobermory, het kleurrijke dorp op het Isle of Mull, terwijl Nederland smelt in de 40-graden-plus hitte. Prettig zonnige dagen waarin je naar hartelust kunt wandelen, in je dinghy de baai verkennen, en het eiland rondtoeren. En uiteraard op alle activiteiten je mede RBAC-zeilers kunt ontmoeten. De Coop draait extra omzet, evenals de ijsjeszaak, Café Fish en het restaurant van Hotel Tobermory. Helaas ligt de bar/restaurant bij de marina er zwart geblakerd bij door een keukenbrand. Dat was in 2013 de populairste ontmoetingsplaats.
Tobermory is een pareltje, gezellig druk door bezoekende toeristen, maar ook nog met de lokale visserij aan de kade en het komen en gaan van de oud vertrouwde “zwart met witte opbouw en rode schoorsteen”-veerboot van Caledonian MacBrayne.

Mijn vorige blogpost stamt uit de tijd in Edinburgh: voelt als "máánden" geleden. Veel indrukken in dit prachtige land.

De 2 korte nachttochten vanuit Edinburgh naar Clachnaharry, naast Inverness behoren al een tijd tot de historie. Zeer korte nachten met een schemer tot na middernacht. Even is er echte donkerte van 01.00 tot 02.30 uur en dan alweer enige grijsschakering in het ochtendgloren. Om 4 uur is het licht.

We hebben geweldig gezeild van Peterhead aan de oostkant van Schotland om de kaap naar ons noordelijkste puntje van deze reis.

Mooie noordenwind in de late namiddag, zicht op mysterieuze kustplaatsjes dicht langs het water onderaan de groene steile rotsheuvels. In de avond gaat de wind liggen, straalt de zon op de kust en het water, en wordt Paul bij de zonsondergang beloond met een ware "green flash", een schitterend maar zeldzaam verschijnsel waarbij breking van het licht zorgt voor een korte groene flits op de horizon. Hilde op de Stormvogel en Walter op de Avatar hebben het ook gezien. Gelukkig, getuigen, geen verzinsel :-)

Dat het reizen op zee wat met je doet, wisten wij al langer, maar het is fantastisch als blijkt wat het teweegbrengt bij Maite, de vriendin van onze Jules, voor het eerst aan boord van Shaula op zee. Met toestemming citeer ik uit haar reisjourmaal:

"Zondag 14 juli - 20.00 uur in de avond

Heb je je ooit wel eens gerealiseerd hoe mooi deze wereld is?

Hoe de zon ons warmte geeft, leven brengt, geluk schept, licht geeft en tederheid achterlaat.
Hoe het water ons kan dragen, kan verzorgen, kan helen en zorgt voor een leefbare omgeving.

Hoe het land ons leert wat afstanden zijn, seizoenen werken en ons zowel flora als fauna verschaft.

Zo zit ik op het water, gedragen door de kracht van eenheid, en zie ik naast me het water veranderen in vloeibaar ijs bij elke golf, zie ik vogels cirkelen rond hun maaltijd en de zon veranderen in kleine diamantjes op het water. 

Bij elke seconde dat de zon verder richting de horizon zakt lijkt de wereld weer een stukje mooier te worden. Bij elke deining lijkt een mantel van water ons te willen instoppen, als een klein kind voel ik me veilig, omgeven door rust en eeuwenoude wijsheid."