woensdag 13 juli 2016

Portugal

Portugal is anders dan Spanje, zoals haast elk buurland verschilt. We zetten allereerst de scheepsklok een uur terug.
En moeten onze net geleerde Spaanse woorden weer vergeten. Hier kunnen we ook met Engels en Frans terecht.
Carlos, de havenmeester in Viana do Castelo, kent ons nog van 5 jaar geleden. Hij staat al klaar om het aanleggen te regiseren. We komen eigenlijk nagenoeg iedere keer in 1 trein binnen. Werk aan de winkel. 
De hoge voetbrug over de marina-ingang is al de rivier opgedraaid. We liggen met 6 schepen aan het ponton op de rivier zelf; 6 kunnen naar binnen.
Afhandeling van de formaliteiten is geheel veranderd tov 2011. Deze keer geen file van onze schippers in het haven/douanekantoor. Niets. Carlos had genoeg aan onze lijst van schepen. En we hadden nog wel iedereen gewaarschuwd dat het nu toch echt ging beginnen met de papierwinkel.

Op zee hadden we nog een vest aan; nu ontploffen we van de hitte. Ruim 30 graden in de kuip, om 16.00 uur.
De kinderen gaan met de net gearriveerde Tom en Istvan, van de Anne, naar het volle strand langs de rivier. Wij zakken onderuit.
's Avonds wandelen we door oud vertrouwd Viana.

De volgende dag begint goed. Onze buuv Astrid is jarig en Frenk heeft 4 kg taart besteld, met lagen cake, room, vruchten. Het achterdek en de kuip van de Vlietstroom wordt druk bevolkt en de 4 kg taart gaat toch een eind op!
De taart is verrukkelijk, van de plaatselijk bakker en niet van "op zee", zoals Frenk gister bloedserieus door de marifoon zei "Astrid staat taart te bakken voor morgen" terwijl de deining iedereen door elkaar schudt met 5 Bft van achter. Grapje.

De zo veel beschreven mist langs de kust pikken we mee op weg naar Portio. Een etappe van 6,5 uur, waarvan de eerste 1,5 in een kleine wereld. Op zee zien we een "witte regenboog" door de mistlaag heen. We hebben al veelvuldig contact met de staf van Douro Marina aan de overkant van Porto op Duoro River. 
De service is extreem hoog. We worden ieder begeleid met een havenmeester in de rib, en op de steiger staan 3 man gereed om te assisteren met de lijntjes. Daarna komt de "general manager" me begroeten met een familiair "hi Yvonne, had a good sail?".
Deze zijde van de rivier, de plaats Vila Nova de Gaia, staat bekend om alle wijnkelders van de grote Porthuizen. We hebben een bus geregeld voor een excursie naar Sandeman. 

Met aansluitend een toer door het oude deel van Porto. In de stad is het ruim 30 graden. Het is heet.

Op het grote plein zitten al veel mensen op de grond te wachten voor een groot scherm voor de voetbalwedstrijd Portugal - Wales die woensdagavond.
We zien de voetbalwedstrijd op grote tv schermen op de kade bij de marina.
Guido met Portugese vlag aan de pikhaak- als nou Duitsland maar niet van Frankrijk gaat winnen, dan moet hij, als Duitser, zondag kiezen of dekking zoeken. De menigte is uitzinnig blij met de 2 doelpunten. Het autogetoeter galmt zelfs vanaf de overzijde van de rivier.

De sfeer langs en op de Douro is formidabel: hoge bruggen, traditionele schepen varen toeristen op en neer het snelstromende water, vele terrasjes, hardlopers en lokale sportvissers op de boulevard. 
We wandelen donderdag de 4 km van de haven naar het centrum langs het water. Genietend van de woonhuizen, architectuur, en wijnhuizen op de steile heuvels.

In Porto zelf is helaas ook veel verval. Monumentale panden die leeg staan, soms op instorten, soms nog net bewoonbaar. Renovatie is deels gestart. 
Sivy en ik bezoeken de historische boekhandel Lello, al beroemd vanwege het interieur, nu nog meer dankzij het verhaal dat deze zaak 1 van de inspiratiebronnen voor JK Rowling was bij het schrijven van de Harry Potter boeken. Lello is naast boekhandel nu een ware toeristische attractie, mét benodigd entreekaartje. Geheel begrijpelijk. De draaitrap in het midden kan zó in de film. Gelukkig is de ontstaansvolgorde andersom. 


Paul en Jules hebben ondertussen hun missie "reparatie van een deurslot" opgepakt. In de Rua do Almada zou, volgens de watersportzaak, absoluut de oplossing te vinden zijn. Ze komen in een smalle straat met nog smallere pandjes die werkelijk vól zitten met spullen. En wel 1 specialiteit per zaak: de sloten, electriciteitsdraden, lampen, plastic dopjes, ... Alles in alle soorten en maten. Je krijgt een nummertje van achter de balie, een medewerker onderzoekt je probleem, loopt weg, de winkel uit, en een kwartiertje later krijg je de prijs te horen en hoe lang ze er mee bezig zijn. In ons geval: 1 uur, 2 man, 16 euro onkosten. "U kunt er op wachten." Dit voelt zo fijn!
Ondertussen zijn Sivy en ik ook die straat ingepraat en kijken we binnen bij een oudere kunstschilder (grijze stofjas, onder de verfspetters, klein brilletje op z'n neus, kalend hoofd) die direct achter een grote ruit in zijn atelier aan een portret werkt: Antonio Bessa. Alleen z'n naam is al artistiek.

Die ochtend waren we nog op de nationale tv: er werd een live uitzending verzorgd vanaf de kade recht voor onze boten, voor een ochtendprogramma op Portugal 1. Lena en Ernst werden in een lunchcafé verrast toen ze op de (overal aanwezige) tv ineens onze blauwe stagvlag en boten in beeld zagen. 

Ook bij vertrek uit Porto mist in de ochtend. De verwachting is dat deze optrekt kort na lunchtijd. Het blijft lang heiig. En dan eindelijk blauwe lucht en zon. Noordenwind 5 Bft mee. Weer plat voor het laken de nacht in. 
's Middags nog heel kort dolfijnen op bezoek: Ik lig op m'n buik op 't warme dek naar ze te kijken. De Zeerob heeft ze 2 uur om de boot gehad, horen we later op de marifoon.
Erik op de Hester geniet van een zonsondergang op de oceaan met z'n zoon Bert, die als verrassing met Eriks zus was aan komen waaien voor de nachttocht naar Cascais. Dat maakt het allemaal nog mooier!
Het is een donkere, koude, nacht, met 1 uurtje sterren en 1 vallende ster in mijn wacht. 
We zeilen rustig verder, met 2 reven in grootzeil en de boom in de fok. De golven rollen weer onder ons door en we maken af en toe een schuiver. 

In de ochtend komt de mist weer opzetten en neemt de wind af. Verraderlijk, als we Frenk op de marifoon horen melden dat er bij Cabo Raso 40 knopen wind staat. Op een klein stuk van 4 mijl zet de wind door van 14 naar 25 naar 35-40 knopen. Kaapeffect! Een gewaarschuwd mens....
Helaas was de Roboot al net daar en kreeg het grootzeil niet goed weg. 
In dit stuk trekt de mist geheel op, wordt het warmer en kan na afname van de wind naar 1 Bft het zeilpak snel uit. 
En dan in Cascais is het weer heet! 
De wind trekt na enige rust ook hier aan. We schommelen in de luxe marina, met een groot aantal restaurants direct binnen handbereik.
Jules hangt zoals gebruikelijk de zwarte fenders op.




Geen opmerkingen:

Een reactie posten