In alle vroegte verlaten we deze comfortabele, vriendelijke
haven, omringd door groene heuvels en bergen. De zon piept tussen de wolken
door. We genieten al weken van vele uren daglicht in elke 24 uur.
Zoals ik gisteren al zei: “Als het goed is zeggen we met z’n
allen ‘is dit het nou, we zien en merken niks’, terwijl we voorbij de Gulf of
Corryvreckan varen.” We bevinden ons mooi met de kentering in het beruchte
zeegat. Her en der zie je plekken waar een draaikolk zich aan het vormen is, nu
nog in een zeer beheersbare status.
Rustig windje vandaag. De bewolking wordt dikker en zet zich
om in een echt Engelse miezerbui.
Wonder boven wonder kunnen 10 van onze 14 schepen aan het
enig beschikbare ponton van “de marina”van Port Ellen, op Islay, het eiland van
de whisky-destilleerderijen. Wij gaan voor anker in de baai met schitterend
zicht op rotseilandjes voor de kust. De zon schijnt. Terwijl Paul, Jules en
Sivy met de dinghy naar de kant zijn, stroop ik enige kledinglagen af. Een
ritueel dat zich in deze contreien dagelijks herhaalt.
Later op de avond gaan we met onze mede-ankeraars Albacora, Triple
Seven en Phoenix naar het strand. Onze Cobb beleeft z’n première. De gitaar van
Wim maakt een dinghytochtje. We belanden op een strandje nagenoeg in iemands
achtertuin. De heer des huizes laat net de hond des huizes uit bij de
waterrand. “Shall I bring you a table to
put your things on?” is zijn 1e reactie, als hij ons alles ziet uitstallen op
het zand. Nou , dat zou “very nice” zijn. “We moesten maar vooral genieten van
deze mooie avond.” Dat wordt geen probleem. De Cobb gaat uit z’n reistasje. De
handleiding belandt in het zand. Nou hoef je nergens een stekker in het
stopcontact te steken, dus het bbq-proces spreekt erg voor zich. Plus, er zijn
ervaringsdeskundigen in de buurt.
De kabeljauw, gevangen door Wim, smaakt perfect, vegetarische Indiase hapjes van Leon idem. Toetje na. En met z’n allen zingen we, onder muzikale begeleiding van Wim, “Mull of Kintyre”. Eindelijk zullen we rond die beroemde kaap gaan varen.
De kabeljauw, gevangen door Wim, smaakt perfect, vegetarische Indiase hapjes van Leon idem. Toetje na. En met z’n allen zingen we, onder muzikale begeleiding van Wim, “Mull of Kintyre”. Eindelijk zullen we rond die beroemde kaap gaan varen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten