donderdag 28 juli 2011

Beklimming van de berg Pico

“Moet je horen, moet je horen,
OceanPeople staat op de hoogste berg van de Azoren.”
PERSBERICHT:
“Sivy Matthijssen, Nederlands meisje van 6 jaar, heeft gisteren 27 juli, samen met haar broer Jules, 10 jaar, de hoogste berg van de Portugal beklommen: berg Pico 2351m hoog.
Pico, gezien vanaf Horta, Faial
’s Ochtends om half acht hebben ze de veerboot genomen van Faial naar Pico, waar de berggids Nilton hen opwachtte. De taxi bracht de klimmers naar de startbasis op 1200m. Hier werd een veiligheidsfilm getoond (niet in 3D) en kon, na het tekenen van het formulier “op eigen risico”, de klim aanvaard worden. Naast Sivy en Jules liepen hun ouders Paul en Yvonne, Milly van de Aurora, Joris van de Beaujoli, Eliane en Huibert van de Beluga en Marjolein en Jaap van de Novatrix mee voor de morele ondersteuning.
Looptijd: 09.15 uur start op 1200 m – 14.00 uur aankomst op de kraterwand van Pico op 2300 m.
Jules : “ik vond het heel leuk, super. Iedereen zou de Pico moeten beklimmen. De heenweg valt wel wat tegen. Je denkt dat het wat lang duurt, maar dat is niet zo.”
Sivy: “je moet Pico echt beklimmen. Het is GEWELDIG. Je moet uitkijken voor blaren en uitkijken dat je niet steeds valt.”
Sivy en Jules, boven de wolken


De weg naar de top is geen gemakkelijke. Elke stap moet bewust genomen worden. Je stapt letterlijk van basaltsteen op basaltsteen met constante stijging. De route is grillig,
constant alert zijn op het vinden van een kale steen, zonder gravel of los gruis. De bergwand is gevormd door lavastromen en uitgespuwd materiaal uit het binnenste van de aarde. De begroeiing bestaat uit lage struiken, heide, paarse bloemetjes. Niet te vergelijken met welke berg in Oostenrijk, Zwitserland, Pyreneeën  dan ook.   
Aangekomen in de krater

Top

Nilton begeleidt Sivy en Jules perfect. Ook de rest van de groep volgt gestaag de voetstappen van Nilton. T-shirts blijven niet droog, zweet staat op ieders gezicht. De euphorie op de kraterwand is groot.





Vele liters water, sportdrankjes gaan erdoor heen. De “chocolat break” wordt met gejuich ontvangen, “have a kitkat”.
De terugtocht wordt begonnen om 15.15 uur. Nilton met Sivy aan de hand nemen het voortouw. Na 2 uur dalen treft de groep een echtpaar in nood. De vrouw heeft een paniekaanval en durft geen stap meer te verzetten, bergafwaarts. Sivy staat haar plaats aan de arm van Nilton af. Nilton praat op de vrouw in, pakt haar rechteronderarm stevig vast en ondersteunt haar zo, al pratend, mee. De eerste stappen in de goede richting zijn weer gezet, maar we zijn er nog niet. Sivy zoekt de arm van haar vader. Jules klimt en klautert verder bergafwaarts, soms wat gravel in zijn schoen meenemend.
Het gaat goed. Ieder motiveert elkaar, al pratend over van alles en nog wat. De sfeer zit er goed in en ondertussen klimt het echtpaar mee. Ze zitten er echt doorheen, maar zijn zo blij met de geduldige groep. Snoepjes gaan rond op de schaarse rustmomenten. Het laatste water wordt gedeeld. Joris zorgt voor het ultieme geluid: het ontsnappen van koolzuur bij het opendraaien van een flesje cola in de stilte op de berg boven de wolken. Ahhhh, geweldig. De perfect reclamefilm.
Een uur voor iedereen beneden is, komt een tweede gids omhoog en brengt 3 koude flesjes Coca Cola mee. Wat kan een slok cola goddelijk zijn.
Om half acht zijn Sivy en Jules weer bij de basis. Bier voor iedereen, Cola voor de kids. Een rondje van het opgeluchte, uitgeputte echtpaar.  
De groep wordt weer naar de veerboot gebracht, op tijd voor die van 21.00 uur. Met als geweldige afsluiting: het beste ijs van de Azoren, misschien wel van heel Portugal,  aan een houten kraampje bij de haven.
Geen makkelijke tocht. Een klim voor echte doorzetters, onder begeleiding van een berggids.
Complimenten voor gids Nilton Nunes, van Cume2351.”


Geen opmerkingen:

Een reactie posten