vrijdag 17 juni 2011

Galicië


La Coruna:
Parken met palmbomen, een strand van witte steentjes, het Maria Pita plein, de glazen balkons, de stijlvolle kledingzaken, ik zuig de sfeer naar binnen. Het is bewolkt, maar de temperatuur is zo heerlijk.
We zitten met een espresso  op een terrasje van een pleintje omringd door granieten hoge panden. Een trap leidt naar een lager gelegen middenplein voorzien van oude hoge dikke bomen en laurierstruiken. Granieten tegels maken het beeld compleet.
In de haven vermaakt iedereen zich. Santiago de Compostela is goed te bereizen met de trein. Vouwfietsjes staan snel gereed op de steiger voor excursies en boodschappen. Jules vangt zijn eerste vis in de haven.
De Fortuna gaat uit het water voor reparatie aan de boegschroef en , naar blijkt, het roer wat een vulring mist aan de roeras.
De dagen vliegen voorbij.  Dinsdagavond is een vervolg op het in Vlissingen gestarte stapellied: met z’n allen zitten we op de bankjes van een ruïne liederen te zingen onder de muzikale begeleiding van banjo en 2 gitaren. Het wordt laat J.  
Donderdag 16 juni varen we verder naar Camarinas. We vertrekken met lichte zuidwestenwind, kunnen nog (net) zeilen. Na 2 uur wordt de eerste visvangst doorgegeven: Wim van de Triple Seven heeft al 40 makrelen in de boot. Dit spoort, uiteraard, anderen aan ook een lijntje overboord te zetten. Jan van de Montanara vraagt naar de beste snelheid door het water, Ali van de Bull vraagt naar een recept (het schoonmaken is al gelukt). En het doden en schoonmaken levert een enigszins macaber verhaal over de marifoon. En wat blijkt, in Nederland is vandaag het debat over ritueel slachten. ’s Avonds op de steiger kun je ook zonder probleem een thrillerverhaal bedenken bij het zien van de bloedvlekken, mes en de gaf op de Triple Seven. Ehh, Wim, just checking, jouw opstapper was toch vanochtend al afgestapt richting luchthaven?!   
Langs de Spaanse kust hoor je gesprekken als:
“Triple Seven hier de Scheveningen 52 Neeltje Jacoba, onze ruimen zitten tjokvol, kunnen wij enige lading bij jou lossen om nog een goede prijs op de kade te krijgen?”
“Hier de Aurora, ik heb een tonijn aan de haak. Kop is er af, maar wat doe ik er vanavond mee?” Apetrots komt Johan later op de steiger met een bord vol verse tonijn, prikkertjes en sojasaus. Heerlijk! 
Ondertussen druppelen uitslagen van de examens van middelbare scholieren binnen. Bij de Barrus hangt een tas in het want: Hermans dochter is geslaagd. Dus feest met vis en wijn zet zich voort.
Hoge lange deining laat onze boten regelmatig verdwijnen. Dramatische bombastische muziek van Andrea Bocelli en de filmmuziek van The Piano schalt uit mijn oordopjes. Op en top genieten van de ruimte op zee, het langzame ritme van de deining  en uitzicht op de granieten Costa da Morte.
Zodra we de Ria de Camarinas invaren verdwijnt de deining. De zee loopt hier tegen de hoge rotsige kust.
Nadat de havenmeester zich hersteld heeft van de Nederlandse invasie (zien is iets anders dan “no problemas” zeggen door de telefoon), volgt een rustige mooie avond in Spanje. 

Geen opmerkingen:

Een reactie posten