We hebben onze noordelijkste bestemming in Strömstad bereikt en zoeken onze weg tussen de scheren zuidwaarts. Als ik uitzoom zie ik dat we op nagenoeg gelijke noorderbreedte als Stockholm en Talinn zitten. Toch wel apart.
We ervaren wel de wind maar niet de bijbehorende golven als we tussen de rotseilanden vertrekken. De dag begint met ZW 5-6 bft, vlagen 28 knopen. Na het middaguur gaat de wind afnemen. Ideaal om tussen de scheren toch vordering naar het zuiden te kunnen maken.
Tijdens het palaver hebben we nauwkeurig de route op de papieren kaart met een highlighter gemarkeerd.
Op het traject naar Fjällbacka zijn 2 meer open stukken, van elk een kleine 2 mijl. Even doorbijten dan. Het regent af en toe, maar de natuur blijft mooi. Vooral het hele smalle stuk door Havstenssund. Een dorpje, steigers, vissersschepen, en 2 rotswanden waar we tussendoor moeten.
We komen langs verscheidene mooie ankerplekken. Jules en Sivy zijn vandaag bemanning bij de Zeester. Het is een stuk stiller aan boord, maar wij hebben wel meer Vispgrädde (slagroom) voor de warme chocomel.
Onderweg langs Grebbestad ligt een tweemaster ernstig schuin. Vastgelopen op de ondiepte ten zuiden van een rots.
Goed bijhouden waar je zit is geen overbodige luxe. De kaartplotter is zeer welkom. Op de papieren kaart navigeren is dan een stuk lastiger omdat de eilandjes erg op elkaar lijken.
Voor Fjällbacka ligt een mooi Engels mega-zeiljacht voor anker. De hoge rots Vetteberget op de achtergrond. Het kerkje aan bakboord achter de houten huisjes. Tja, niet voor niets is deze locatie gekozen voor de thrillerseries van schrijfster Camilla Läckberg. en nu in de wereld bekend van tv. En wij zijn weer terug van weggeweest.
Het regent bij aankomst. What's new?!
We tanken, met een paraplu boven de opening om de enkele druppels van de laatste bui op te vangen.
Ben komt naar de tanksteiger gewandeld. "Ik heb een kokende startaccu." De rotte eieren lucht aan boord gaf geen twijfel voor de diagnose. Onderweg had Ben de accu al afgekoppeld en buiten aan dek gezet. Ontploffingsgevaar.
De watersportzaak was al dicht. Morgen om 09.00 uur gaat Ben voor de deur klaar zitten om een accu te scoren, direct te plaatsen en mee door naar Marstrand.
In de regen gaan we bij de jonge havenmeester afrekenen en ook voor 1 nachtje staat hij erop voor iedere boot een sticker uit te draaien. Hij opent hiervoor het houten hokje waar de betaalautomaat is ingebouwd en verdwijnt aan de achterzijde van het apparaat. Dit lijkt echt een verborgen camera actie met zo'n mannetje achter 't apparaat terwijl jij aan de voorzijde je betaling probeert te regelen.
Na lange tijd komt hij tevoorschijn met een halve rol stickers, ook aparte voor de afgenomen elektriciteit.
Door het omvaren lopen we 2 daagjes achter op het totale vaarschema. De windvoorspelling voor komende 2 dagen doet ons besluiten door te varen naar Marstrand en de extra dag in Fjällbacka over te slaan, hoe zeer ons dat ook spijt. Maar er zijn hier sowieso zoveel mooie plekken. Het wordt een rustige vaardag, eerst tussen de scheren, door de Hamburgsund, en daarna een lange stretch buiten om.
Behalve voor de 3 Hallberg Rassy's die halverwege hun geboorteplaats bezoeken Ellös bij Orust.
De bouwhal is dicht wegens vakantie, maar de bijgelegen winkel Is open. De ontvangst is hartelijk. In Marstrand zie ik later 3 nieuwe Hallberg-blauwe caps met bekende logo.
Wij ervaren op zee dikke stroom tegen van 2 knopen. T valt niet mee als je beseft dat dit niets met eb en vloed te maken heeft en dus niet minder wordt na een paar uur en vervolgens mee zou gaan lopen. Het is wat het is. We snijden de laatste 5 mijl naar Marstrand af via de scheren, waar veel minder stroom tegen staat.
Op zee waren de spinnakers te voorschijn gekomen. De variabele wind is licht en komt even uit de goede hoek. Jules en ik zijn in de kuip als we Le Tournesol rondjes zien maken met spi op. "Uh, dat lijkt als "uit t roer lopen" maar dat kan niet bij deze wind". Achteraf horen we t hele verhaal en is best hilarisch. Rob was namelijk bezig met een reddingsactie van de drone, die na opnames van de spi terugkeerde naar z'n oorspronkelijke plaats en dat was ondertussen niet meer de boot, maar open zee. Het is nog niet zo simpel op zee te zeilen én het nieuwste technische Drone-snufje te besturen.
Marstrand is een geliefde watersportplaats, overal steigers, huizen aan het water (inclusief mijn heksenhuis), boten en winkeltjes op het eiland Marstrandsön. De vergelijking met Cowes op de Solent gaat wel op, al is het geheel hier compacter en heeft minder te leiden gehad onder de crisisjaren. Er liggen een 9-tal RC44-ers voor de Marstrand World Championship. Super racy!
Omdat het seizoen hier al voorbij is, was t mogelijk een hele steiger voor ons te reserveren. We leggen stuk voor stuk aan door eerst naar de steiger te varen, twee lijnen vast te laten maken door de hulphandjes en de pick-up lijn mee naar voren te nemen om de boot te fixeren. Het uiteinde van de lijn ligt stevig verankerd halverwege het straatje.
Tja, en wat kan er dan misgaan: die lijn in de schroef ! Het is zaak je schroef niet in z'n werk te hebben bij de laatste manoeuvres. Het is toch 1 in de vloot gelukt de lijn verstrikt te krijgen. Maar met het perfecte brede borrelsteigerdeel tussen de Tranquillizer en Pau Hana én droog weer in de avond ligt de prioriteit op het houden van de borrel en morgen de lijn uit de schroef halen. Liggen is liggen. En het is al acht uur in de avond. Tijd voor een "zomerse" avondborrel.
De vraag van vanavond: morgen door of niet? Ik hoop dat de weerberichten ons toelaten hier een dag te blijven. Oftewel, dat de voorspelling voor overmorgen goed blijft om te varen. Want dat is telkens de wisselvalligheid: kun je je een havendag veroorloven, zonder daarna alsnog gedwongen 2 dagen verwaaid te moeten blijven liggen.
De wind blijft in de zuid hoek zitten, maar gelukkig morgen te veel en de dag daarna minder. Een ochtend uitslapen terwijl de buien overdrijven en daarna zon, mét harde zuidenwind. Wij slapen niet zoveel uit :); weerroutering en duiken naar een lijn.
Het fort op de heuvel, omringd door de rotsen en de houten huizen in de straatjes met kinderkoppen geven het mini-eiland een bijzonder fijn karakter. Bij de haven om de hoek ligt een natuurlijk zwembad. We proberen ons hardlooprondje van 40 minuten te maken, maar dat valt nog niet mee. We lopen de paar straten en wandelpaadjes met behoorlijke stijging en daling drie keer in gevarieerde volgorde. We kriskrassen over de boulevard. Ook wel lachwekkend.
Het geeft direct weer hoe klein de gemeenschap is, met een relatief grote school en kerk. De kinderen voetballen op het veld met goals onder de hoge muren binnen het fort.
We komen iedereen tegen in de winkels met nautische kleding met hoge kortingen, maar merken die ook met korting nog steeds aan de prijs zijn. Wat veel gekocht is, is de vlotte halflange regenjas. Merk ben ik even kwijt. Maar Scandinavisch.
En zuidwesters.
70 mijl naar Anholt staat op het vaarprogramma. Pal zuid. Eerste 15 mijl gaan we de smalle scheren volgen, naar Göteborg. Precies in de goede richting, met nog een stevige zuidwestenwind op zee. Het eerste stuk is echt heel smalletjes.
Dichterbij de stad zie je meer bebouwde eilanden, en 3 grote veerboten voor forenzenverkeer. De deining neemt toe als we de beschutting verlaten. Het is net/net niet bezeild in rechte streep naar Anholt. De zon schijnt; het zeilt fantastisch. De wind is nu WZW en zou in de loop van de dag naar West gaan ruimen. Hoe mooi wil je het hebben? Helaas heeft de wind niet naar haar eigen voorspelling gekeken. En ruimde pas laat, te laat. Maar desalniettemin een schitterende zeildag. Paul jubelde "dit is er één voor m'n top 5 lijstje". Hoog aan de wind; paar slagen; zon; mooie deining; slechts 1 knoop stroom tegen. Ik zit een tijdlang te genieten op het voordek, tegen de opbouw; muziek in de oren.
's Avonds borrelen in de kuip. Jules en Sivy gaan met handdoeken, gitaar, warme chocomel, truien, met een bende jeugd naar t strand naast de haven. Laat op de avond krijg ik een sms binnen dat ze liggen te kijken naar vele vallende sterren. Op een nagenoeg onbewoond eiland.
We hebben deze reis nog niet heel veel gemotord op zee; veel gezeild. Vandaag kunnen we die "schade" inhalen. Van het ene Deense eiland Anholt naar het volgende, Samsö, wordt het een motordag op gladde zee. Muziek luisteren, boeken lezen, blog bijwerken, en de fameuze pindarotsen maken. Paul gaat alvast culinair los, voor de Potluck die we een dezer dagen willen organiseren zodra het weer en locatie het toelaten.
Ballen op Samsö heeft een vriendelijke haven, met vele picknicktafels, waar dankbaar gebruik van wordt gemaakt door BBQ-ende zeelieden.
Om 00.00 uur is Katlijn jarig: sweet 16!! Floris, Tessa, Jules, Sivy en wat ouder volk luiden het nieuwe jaar in. En halen oude koeien uit de Croisière Bretonne 2012-sloot op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten