St Peter Port is voor ons synoniem aan een wandeling naar Fermain Bay, en lunchen bij The Beach café daar.
"Jules, Sivy, willen jullie deze keer niet ergens anders heen?" "NEE", zeggen ze tegelijkertijd. We dachten nog aan een boottochtje naar Sark, maar de dag is met regen begonnen en uitgebreide weerbeoordeling. Dus, op de middag de wandelschoenen aan en gaan.
Sivy heeft al tijden gespaard voor haar eerste "echte" camera en hier wordt de Canon Eos 1300D gekocht. Helemaal blij loopt ze buiten door de lens te kijken. Fermain Bay is ongewijzigd mooi en erg goed voor de geest. Ik houd er wel van als dingen eens niet veranderen, en alleen de natuur een jaartje verder is gegaan. Een perfecte late lunch om half vier, buiten op de houten banken, met uitzicht op 2 honden die luid blaffend 2 eenden achterna zwemmen in de baai. Verder en verder gaan ze, met een steeds nerveuzer fluitende baas op het kiezelstrand.
"Alles komt goed, op t eind." En deze week heb ik van Jan van de Stormvogel geleerd: "en als het nog niet goed is, dan ben je nog niet bij het einde".
Vrijdagochtend vertrekken we naar de Franse kust, Roscoff. 75 mijl voor de boeg, naar het zuidwesten. Westenwind later op de dag. Ook vandaag zitten er mistbanken in het weerbericht. Maar over het algemeen matig-goed zicht.
We hebben op de middag inderdaad 1 mistbankje te pakken, maar slecht zicht is van korte duur. Ik kan de Vlietstroom lang in de nevel voor me zien. De rest op de radar. We zeilen mooi, met zon, hoog aan de wind de laatste mijlen naar les Sept Îles. De stroming zet ons gunstig westwaarts. De lucht trekt open. En dan nét voor we de haven invaren, met Jules en Sivy al in positie met landvast voor op dek, roept Primrose ons op op 88. Oliedruk-alarm; motor maakt abnormaal geluid; graag assistentie bij invaren. We draaien om. Jules kijkt verbaasd achterom: " waar gaan we heen?" Even terug naar zee, overleggen over assistentieplan. Primrose is nog een eindje weg; zeilt eerst stuk dichterbij maar t is al snel niet meer bezeild. Ondertussen heeft de Novatrix, een maatje Hallberg-Rassy zwaarder dan de Primrose, zich gemeld als sleepboot. Wij gaan eerst aanleggen; Paul krijgt direct een lift in de RIB van de havenmeester naar de Novatrix 2 steigers verderop in de immense nieuwe Marina van Roscoff en "off they go" terug naar zee. Het is al negen uur en met het slepen komen ze net voor donker weer terug, waar we op de Mjöllnir staan om ze op te vangen langszij. In de Marina staat een forse stroming langs de kademuur. De Reeds Almanak liegt niet.
Alles komt goed, op het eind.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten