Ystad en Hano aan de lijn gehad; de havenplannen doorgesproken en op naar de bus van 10.25 uur in de ene doorgaande hoofdweg. De supermarkt is op zondag gewoon open hier in het kleine, maar toeristische drukke dorp. De marina en vissershaven liggen vol, de vakantiehuizen rondom de marina zijn bezet..
In de bus is het nog rustig. Tien minuutjes later zwaaien Jules en Sivy, uiteraard vanaf de achterste bank in de bus, naar Jan, de vaste opstapper bij de Carat, die stevig op de trappers van de fiets staat op de laatste heuvel naar het Geocenter Mons Klint. We wandelen vandaag in de bossen op de top van deze witte kliffen. Dalen de 500-nog wat treden af naar het kiezelstrand, wetende dat we die ook weer omhoog moeten. De trappen zijn magnifiek gemaakt. En t is lekker Europees zonder waarschuwingsborden voor zwangere vrouwen of mensen met hartklachten. Die bedenken zelf echt wel dat dit beter vanuit de uitzichtpunten van bovenaf ook gezien kan worden. Onderweg op de kiezels wordt gegeten, gedronken en een wedstrijdje platte stenen in het water kaatsen gedaan. Jules wint met 5 sprongetjes van 1 steen. De hoge krijtrots is een mooi staaltje natuurwerk.
We nemen een afgebrokkeld stukje mee in de rugzak, voor in de tuin. Kan een archeoloog over 250 jaar concluderen dat mensen uit Herkingen klaarblijkelijk ook al reizigers waren; hoe kunnen anders de overeenkomsten binnen Europa komen. Die gletsjer bij Mons Klint is niet tot in Nederland gekomen.
Weer boven aangekomen is het een stuk drukker geworden. Op de trap en boven zien we diverse bekende gezichten. Evenals in de bus terug en wandelend langs de hoofdweg. Een paar dappere zielen hebben de 8 km enkele reis gelopen.
Het is warm. Het strand bij de haven wordt druk bezocht. 's Avonds gaan de jongens nog vissen op de pier, zonder geluk. Buiten de haven gooit de Nederlandse driemaster Thalassa haar anker uit. Met een heiige lucht is een piratenplaatje compleet.
Helaas komt Arnoud van de Dvalinn ons vertellen dat ze, wegens familieomstandigheden, terug moeten naar hun thuishaven op het vasteland van Denemarken en met auto door naar huis. Zo gaat het leven. We zullen Arnoud, Anneke en neefjes Paolo en Aldo missen in de groep.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten