Op zee in 2020: Weerzien in Treguier

Maandag 30 juli - Naar Treguier.

Vroeg op. En nu al uitzwaaiers op de kade. Een deja-vu bekruipt me: Jan en Sabine van Montanara zitten met camera gereed op het einde van de pier. Onze oude Shaula is zo ook al op de foto gezet door hen aan het eind van de Croisiere Bretonne XL 2008. We zwaaien uitbundig.

Ik geniet van een heerlijke zeiltocht, bezeild, naar de Franse kust. We hebben mazzel: de wind zit net niet te erg in de zuidhoek, dus we kunnen hoogte maken met extra hulp van de westwaartse stroming. In 2005 zat ik op ditzelfde traject, meer stampend tegen hogere golven, binnen borstvoeding te geven in een schuinhangende boot, half zeeziek, in klammig zeilpak. En dan ook nog tussendoor, alsof er niets aan de hand is, de marifoon beantwoorden, Sivy krijsend van de honger achterlatend. Nu zijn t andere tijden. Er staan dwarsgolven, op zich niet te erg, maar ben je bevattelijk voor zeeziekte, dan is t raak vandaag. En dat geluid horen we op diverse boten bij t marifoonrondje. Ben je niet zeeziek, dan is t een dag van puur genieten.

We lopen de schitterende Cote d' Armor aan. Rotsen, standjes, kleine boeien en de grote La Corne markeren de ingang van de rivier Le Jaudy naar Treguier. We komen veel vroeger aan dan op papier gepland. Het liep zo heerlijk. Jean-Jacques vaart al rond in zijn bootje om schepen die in de boxen tegenstrooms passen naar binnen te loodsen. We hebben wind en stroom (1,5 - 2 kn) mee, dus de boten aan de buitensteiger kunnen nog niet aan leggen. Ze zouden niet voldoende kunnen afremmen.

Ze kunnen wachten aan de steiger midden op de rivier.

Paul spreekt de burgemeester op onze steiger. Onze invasie trekt zelfs zijn aandacht. Hij heeft namelijk net een plan goedgekeurd om volgend jaar alle palen te vervangen en een lange steiger erbij te plaatsen in de lengte van de steiger om plaats te gaan bieden aan grotere schepen en groepen zoals wij.

"Jean François, wat goed je te zien." Smak, smak op elke wang. De Hiswa te Water 2010 schept een band : we lagen naast elkaar met onze schepen, de Sentijn 37IQ en de Boreal 44. Samen promootten we onze boten en dronken na sluitingstijd een glaasje bij elkaar in de kuip. Beiden zijn we reizigers en botenbouwers.

Dinsdag 31 juli.

's Middags brengen we een bezoek aan de werf van Jean François. Een aantal deelnemers is ook geïnteresseerd hoe zo'n aluminium jacht gebouwd wordt. Jean François vertelt ons de filosofie achter de Boreal: je moet het zien als een landbouwwerktuig, een tractor. Het moet lang mee gaan, weinig kosten en gemakkelijk te repareren zijn. Een vertrekkerschip in optima forma.

Dat dit werkt blijkt wel uit het feit dat er 4 schepen in aanbouw zijn.