dinsdag 31 juli 2012

Cross Gris Nez in actie

We liggen nu in Treguier. Het verhaal vanaf Boulogne hieronder.

25 juli, Vaardag Boulogne- sur-Mer naar Cherbourg ( nachttocht)
s Avonds laat in Boulogne-sur-Mer komt Jules  met zijn handen op elkaar aangelopen op de steiger. "Mam, mam, ik heb een babykrabbetje gevangen. Mag ik hem als bootdier? Ah, mag het? Please?"  Hij vult een emmertje met water, stopt er zeewier in en zo wordt het krabbetje in zijn nieuwe onderkomen gezet. Nu snel naar bed, morgen vroeg op pad naar Cherbourg.
We vertrekken weer met zon en blauwe lucht. Weinig wind. Bij het palaver hebben we de lokale krant  " la  Voix du Nord " van Jo gekregen : we staan erin, met foto. Leuk stuk, mooie publiciteit.
We motoren, zelfs zonder grootzeil bij. Vlakke zee.
Stilletjes aan waaieren we uit over de route-in-rechte-lijn naar Cherbourg. De uren glippen onder je vingers door. Na een paar uur is de kust niet meer te zien. Het oceaangeveoel komt weer bovendrijven. Ok, het is motoren, maar ik herinner me een uitspraak van vorig jaar op de marifoon bij dezelfde nachttocht: "wie heeft die betonblokken hier op de weg gelegd?" Alles is relatief. Het is warm in de kuip. Sivy loopt alle oceaanrituelen weer af: douchen in de kuip, hutten bouwen onder de kajuittafel, filmpje kijken, muziek luisteren en eindeloos kletsen. Ik zoek de koelte op op het voordek, met de iPhone erbij. Het standaardrepertoire op zee klinkt in mijn oren. Nog 5 dagen zo door en we zijn in la Coruña. Kunnen we dat niet even in het marifoonkontakt van 15.00 uur melden? 
Ondertussen heeft onze bootkrab een naam gekregen: Floris Kabinski Kuijpers. Plus ontbijt ( crackers ) en wat te drinken in een apart bakje. Er staat spek op het menu voor de avond.
Joie de Vivre heeft de dag van haar leven: een dolfijnenshow met 12 dolfijnen, wel een half uur bij de boot.
Het gaat lekker, het is genieten, en we maken een mooie voortgang, liggen 2 uur voor op schema. En dan komt Crossborder om half vier op de marifoon. Danielle meldt dat hun opstapper Willem plotseling geheugenverlies heeft. Na een dutje is hij zo juist opgestaan en weet niet meer hoe hij aan boord is gekomen, waar hij is, wat hij hier doet. In eerste instantie dacht de bemanning dat hij een grapje zat te maken. Het is zo'n dag op zee. "Leuk hoor,Willem, maar nu is het wel genoeg." Waarop hij dacht dat hij zelf in de maling genomen werd.
Ondertussen was het niet leuk meer. Danielle en Dick stellen hem allerlei vragen over het verleden, zijn naam, familie, werk. Al snel wordt duidelijk dat hij 5 dagen kwijt is. Kijkt wazig uit de ogen, verder alles "normaal". Maar wat te doen, want we gaan de nacht in, moeten nog  zeker 16 uur varen.
Wij vinden het verontrustend en ernstig. Paul stelt voor Cross Gris Nez op te roepen op 16 en hen medisch advies te vragen van een arts. Plus: Dieppe ligt maar 25 mijl van onze koerslijn. Dus het advies naar Crossborder om koers te verleggen en op Dieppe aan te sturen, terwijl hij Cross Gris Nez oproept. Crossborder vindt dit een goed plan. We schakelen met de kustwacht naar kanaal 68 en de komende twee uur vindt daar de communicatie op plaats.
De kustwacht pakt het zeer efficiënt aan. Wij relayen tussen de kustwacht en Crossborder. De gealarmeerde arts komt goed door op de marifoon en kan gelukkig rechtstreeks met Crossborder praten. Hij stelt vragen als situatieschets, leeftijd patiënt, medische geschiedenis voor zover bekend, en besluit dat hij zo snel mogelijk onderzocht moet worden, w.o. een hersenscan.
Hij gaat de reddingsdienst inschakelen. Crossborder heeft een goede snelheid van 8 knopen en kan rond 19.00 uur in Dieppe zijn. 
Wij lichten ondertussen op de tweede marifoon de groep in, en vragen of iemand Crossborder kan assisteren. Mentale ondersteuning is erg fijn in zo'n situatie op zee. Plan is om morgen weer aan te sluiten bij de groep. Fifteen overlegt met Crossborder en gaat mee naar Dieppe. 
Ik duik in de Reeds om het tij, vertrektijd etc uit te zoeken en meldt dit en de actuele positie van Crossborder aan Bart van de Fifteen, nu we nog onderling marifoonbereik hebben. 
Ondertussen heeft de reddingsboot contact gelegd met Crossborder en gaan ze met 20 knopen op hen af. We volgen het proces virtueel op de plotter via de AIS van beide schepen. Om half zes is de " touch down" van de reddingsboot en nagenoeg direct zien we zijn AIS-symbool weer wegschieten, richting Dieppe.
We bedanken Cross Gris Nez en gaan over op de orde van de dag. Morgenochtend hebben we mobiel bereik en horen de laatste stand van zaken.
Het is zes uur, tijd om te koken en alles gereed te leggen voor de nacht. Jules en Sivy willen allebei wachtlopen. Sivy neemt de wacht samen met Paul van 21.00-00.00 uur, Jules met mij van 00.00  - 03.00 uur. Ik duik om negen uur in mijn slaapzak en Sivy dekt me toe, legt een knuffeltje van haar bij me en geeft me een kus op mijn voorhoofd. Ze staat al in een dikke joggingbroek, met trui en zwemvest aan. Paul klikt buiten in de kuip haar lifeline vast en het kletsen begint. Jules ligt tegenover me op de andere kajuitbank te slapen. 
Om middernacht wisselen we. Sivy staat tegen  de kaartentafel aangeleund naar het marifoonrondje te luisteren. Jules haalt snackjes voor ons buiten en installeert zich onder een deken. De sterrenhemel is adembenemend. De Melkweg is goed te zien. Ik zie diverse vallende sterren. Jules houdt de zee achter ons in de gaten, ik voor de boot ( en een double check naar achteren ).
Jules krijgt een cursusje radar van me en zit een tijd achter de plotter de AIS-en van de andere boten in de gaten te houden. Ik zit buiten en zie hem af en toe indutten. Het is zo drie uur ' s nachts.
Het gaat voorspoedig. De eersten lopen rond half zeven al Cherbourg binnen.
We hebben een sms'jes gehad van Crossborder dat het goed gaat met Willem, niets op scans gezien, hij mag uit het ziekenhuis. Zij zijn rond half zes weer op pad gegaan.
De zon komt zeer fraai op: een rode champignon die zich snel losmaakt van de horizon. Helder, onbewolkt. Voor marifonie ideale omstandigheden : Fifteen roept ons op en kan melden dat hij 80 mijl van ons vandaan zit. Wow. Het leek even een Big Brother gevoel vanuit de lucht.
De havenmeesters hebben voor ons ligplaatsen afgetaped zodat we eindelijk eens door het lint mogen gaan. 
Om 8 uur liggen we. Weer met een prachtige zon en blauwe lucht.

Een heerlijke dag in Cherbourg volgt, met stokbrood en nieuwe vishengels voor Sivy en Jules (Wim van Triple Seven  verspreid weer voor het visvirus).
Crossborder en Fifteen komen om zeven uur 's avonds binnen. Opstapper Willem wordt veilig naar huis gebracht.

27 juli, Cherbourg -Guernsey
Het tij zorgt dit jaar voor vroege vertrektijden.
"Ik kan wel bakker worden na deze reis", zegt Bart, "die gaan ook altijd zo vroeg aan de slag."
We zijn om drie uur gewekt door een fikse onweersbui, conform voorspelling.
Als we om half vier uit bed gaan, is buienradar het eerste wat we raadplegen. De bui gaat het Kanaal in, en is over ons heen precies op het moment dat wij gaan vertrekken om vijf uur, in het donker.
We staan met z'n allen om half vijf onder de lantaarnpaal. Een half uur later verlaten 26 witte heklichten de haven.
 Lichte noordenwind bij vertrek. We schommelen buiten de haven. De stroming staat mee. Al snel kunnen we zeilen en wordt de stroom sterker. Met 11 knopen snelheid over de grond gaan we door de Alderney Race. Zeilen heerlijk.

We bellen met de Bull en de havenmeesters op Guernsey. De Bull sluit hier bij ons aan, na hun reis naar de Spaanse Ria's. De Azorenreis van vorig jaar is zo goed bevallen dat dit deel ook dit jaar bezocht werd.
Bij aankomst moeten we een uurtje wachten voor we over de drempel kunnen naar de QE2-Marina. Omdat de invaart en de manoeuvreerruimte in de haven niet zo groot zijn, zit ik aan de marifoon en regisseer de volgorde van binnenkomst. We liggen met z'n allen aan 1 lange steiger, met de boeg naar buiten. Het is puzzelen, want je kunt in deze haven niet gewoon van achter naar voren rijtjes van vier dik maken, door steigers dwars op onze steiger.
Enfin, na 2 uur ligt iedereen binnen, wordt er geborreld in de kuip, in de zon!
Iedereen geniet van het mooie weer deze week. Jan van de Yulunga zegt mooi  " maar daar hebben we ook voor betaald ".
We zijn blij weer op Guernsey te zijn. En zijn blij Jaap en Ali van de Bull weer te zien. Als verrassing zijn ook Paul en Ria van de Juanita even hier bij ons komen liggen. Deze tocht lijkt wel een Azoren 2011-reünie. Montanara in Cherbourg, Fortuna in Boulogne, Aurora in Roompot, Triple Seven met ons mee. Erg leuk!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten