donderdag 21 juli 2011

De vooravond van Horta

Donderdag 21 juli Velas – São Jorge
We deinen achter ons anker in de baai bij Velas. Uitzicht op de groene steile rotswand. Over een uur komen de eerste kwekvogeltjes de rotsspleten weer bewonen. Om tien uur ’s avonds volgen zo’n 3000 soortgenoten. Officieel heten ze “shearwater” in het Engels; de Portugese naam heb ik niet onthouden.
Als we ronddraaien zie ik Pico en in de verte Faial. Vanavond is de top van Pico achter de wolken verstopt. Gisteravond was het een schitterend blauwe lucht, zonder wolk!
Uiteraard gaan mijn gedachten naar die aanloop van land na 21 dagen oceaan met een 8 weken oude baby, tien jaar geleden.  En die keer met een jachttransport met datzelfde knulletje die zijn derde verjaardag in Horta vierde, 1 dag na aankomst. Dat terugmijmeren is absoluut versterkt door een geweldige herontmoeting  met onze goede vrienden Steve en Julie van de Dos Tintos, voor het eerst ontmoet op ons rondje Atlantic bij Graciosa, Canarische eilanden, oktober 1999.
Gisteravond klinkt op ons flottieljekanaal 88 een bekende stem die “Shaula, Shaula, this is Dos Tintos” roept. Zij liggen in de kleine marina van Velas, naast de Fortuna, van wie ze vast de tip van het marifoonkanaal gekregen hebben. Op marinetraffic.com hadden ze onze AIS al in de gaten gehouden. Of we overkomen voor een biertje of koffie morgenochtend, wanneer het ons schikt. Steve en Julie kennende springen we in de dinghy en kiezen voor de bier-optie nog diezelfde avond.
Absoluut heerlijk, zo’n weerzien. Alle tussenliggende jaren vallen weg. In 2006 heb ik hen voor het laatst gezien, in Herkingen, in onze thuishaven en bij ons thuis, als zij een zomercruise naar de Baltic maken. Jules en Sivy zitten stil te luisteren naar ons gekwek en gelach. We overstemmen bijna de vogeltjes aan de rotswand.
Een zomeravond blijdschap.
We spreken af voor de koffie vandaag. “Kunnen wij jullie een rondleiding geven over de Sentijn 37IQ, het perfecte zeezeiljacht”, zeg ik vol trots.
De sfeer op de Azoren bevalt ons prima. Ontspannen. Ander, rustiger, tempo en dagritme. Bijzonder vriendelijke mensen. Ruige natuur. Eerlijk. Zelfs het rondrijden in de klasse C-rental car Fiat Punto over smalle weggetjes over de eilanden en in de dorpjes en talloze eenrichtingsverkeerstraatjes van Angra do Heroísmo op Terceira gaat er rustig aan toe.
Het weer is fantastisch. Zomers warm, 25 graden overdag, zo’n 18 graden ’s nachts. Zonnig, soms bewolkt. Terwijl ik zit te tikken valt het eerste regenbuitje sinds …. ik zou ‘t niet meer weten. Verwend zijn we.
Je ziet iedereen in de groep over de steigers rondslenteren, in dorpjes op terrasjes zitten, in huurauto’s naar de vulkanen en hypermercado’s rijden. Op Terceira lijken we allemaal hetzelfde tempo te volgen: 1 dag op en rond de boot, 1 dag strand, 1 dag over het eiland rondcrossen. Klusjes worden tussendoor gedaan. We controleren de tuigage, als we rustig liggen in de marina van Angra. In Ponta Delgada lagen we namelijk ernstig aan de lijnen te rukken.
We zeilen halve wind met een windje 4 beaufort van Ponta Delgada naar Angra (90 mijl, een mooie rustige nachttocht), 4 dagen later aan de wind, met een 3 Beaufort, de 30 mijl naar São Jorge, waar we nog 20 mijl ten zuiden van het eiland naar Velas varen, ons best doend de windschiftingen en vlaagjes te pakken, tot we de zoveelste keer stil liggen. We motoren de rest. We verbazen ons over de kleine nederzettingen aan de bodem van de steile wanden. Gluren door de verrekijker naar wegen en een vorm van bestaansrecht. Op de weg hierheen hebben we talloze dolfijnengroepen gezien. Dat iedereen ontspannen is, zie je als er 4 boten volledig koers verleggen om een school dolfijnen te bewonderen. We hebben geen haast in de volgende haven te komen. Allemaal hopen we op het spotten van die ene walvis.
Ondertussen vaart Aurora terug naar Ponta Delgada waar ze een nieuwe giek hopen te bemachtigen. De oude ligt daar nog. Een nieuwe laten komen met het vliegtuig vanaf het vaste land bleek ineens onmogelijk:  een pakket van 4.80 m. lang blijkt niet in het vliegtuig te passen. We hebben vanavond alweer een sms-je ontvangen dat de giek  gemonteerd is. We ontmoeten elkaar later deze week weer in Horta.
In Ponta Delgada hebben we afscheid genomen van de Contentezza. Zij zullen in eigen tempo de tocht over de oceaan naar huis gaan maken.
Het is de vooravond van de laatste etappe binnen de Azoren-archipel. Morgen gaan we naar Horta. Morgenmiddag zullen we bij Café Sport een biertje nemen, nadat we geverifieerd hebben of ons logo van Shaula – 2001 nog intact is langs de kade van de haven tussen de vele, vele schilderingen.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten